Βιβλιο

Πάνος Κουτρουμπούσης: Το τελευταίο αδημοσίευτο ταχύδραμα

Ένα χρόνο μετά τον θάνατό του, η ATHENS VOICE δημοσιεύει την τελευταία ιστορία «Ο κρεμαστός κήπος», που έγραψε λίγο πριν φύγει.

Αγγελική Μπιρμπίλη
ΤΕΥΧΟΣ 740
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ο Πάνος Κουτρουμπούσης έδωσε στην Athens Voice την τελευταία του ιστορία, ένα ταχύδραμα με τίτλο «Ο κρεμαστός κήπος».

Ο Πάνος Κουτρουμπούσης έγραψε αυτό το διήγημα πέρυσι, λίγο πριν φύγει από τη ζωή, και δυστυχώς δεν πρόλαβε να το δει δημοσιευμένο. Το φαντάζομαι, μου έλεγε τότε, «σαν το πρώτο ενός υποτιθέμενου βιβλίου το οποίο όμως δεν θα γραφτεί πότε!». Τώρα, ένα χρόνο μετά, το δημοσιεύουμε μαζί με το τελευταίο εξώφυλλο του ανατρεπτικού συγγραφέα και εικαστικού και την αποκλειστική συνέντευξη που έδωσε η σύζυγός του Kate Κουτρουμπούση. 


Του Πάνου Κουτρουμπούση

Μια φορά ήταν ένας οικονομικώς αυτάρκης και ανεξάρτητος, όπου ζούσε στον πεντηκοστόν έκτον και τελευταίον όροφον μιας πολυκατοικίας λουξ της εποχής –όπου αυτά πιο παλιά ακόμα λεγόντουσαν «ρετιρέ»– και όπου είχε μια βεράντα ταράτσα πολύ πολύ απλόχωρη. Έτσι λοιπόν άρχισε να στήνει γλάστρες με έμορφα λουλούδια ντόπια και πολλά εξωτικά και σιγά-σιγά έστησε ένα σωρό φυτά, λουλούδια και δεντράκια με πολύ γούστο. Τα ’βλεπε, τις μέρες και τις νύχτες, πάνω από 110 τ.μ., και αγαλλίαζεν η ψυχή του. Ήταν παράδεισος.
Έτσι, ανέβαλε συνεχώς να πραγματοποιήσει την από πολλά χρόνια παρμένη απόφασή του, καθώς και όρκο, πως μιαν ημέρα των ημερών θα αυτοχτονήσει απ’ την πανέμορφη ταράτσα. Γιατί είχε καταλάβει ότι δεν ήθελε να γεννηθεί άνθρωπος αλλά ήθελε να ’χε γεννηθεί έμορφο αρωματικό φυτό. Ότι μονάχα σαν φυτό αξίζει να ζεις. 
Μόνο που είχεν από καιρό ξεχάσει ντιπ για ντιπ τον λόγο της πάλαι ποτέ απόφασής του και τον όρκο του για αυτοχτονία. Εξ άλλου, τύχαινε όλο και πιο συχνά όπου κάποιο καινούριο φυτό έπρεπε να προστεθεί. Περνούσαν τα χρόνια και το πήδημα απ’ το πάρκο θα γινόταν... μιαν άλλη μέρα. Μιαν άλλη μέρα όμως, κάτω στον δρόμο, τον έκοψε το τραμ.

Ο τίτλος του βιβλίου έχει παρθεί απ’ το παλιό των Κουτσαβάκηδων:
Τα στήθη μου κατάντησαν βασάνων κατοικία
και κατοικούν οι λέοντες και τ’ άγρια θηρία.
Αχ βαχ! Έτος δίσεχτον! 

Αν ποτέ γραφτεί αυτό το βιβλίο, θα είναι μικρά αφηγήματα που μπορεί και να μη γραφτούν ποτές. Εκτός απ’ αυτό εδώ, το «Κρεμαστός Κήπος».