- CITY GUIDE
- PODCAST
-
26°
Ιμπραχίμ αλ Κούνι: Νοσταλγώντας ο ένας τον άλλον
«Είναι οι ίδιοι που σήμερα, χάρη στον ιό, ανακάλυψαν το κόστος της απομάκρυνσης του ενός από τον άλλον, πόσο πολύτιμος είναι ένας γείτονας...»
![32014-72458.jpg 32014-72458.jpg](/images/120x120/3/jpg/sites/default/files/contributor/32014-72458_0.jpg)
![ibrahim-al-koni.jpg ibrahim-al-koni.jpg](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2020/04/30/ibrahim-al-koni.jpg)
Ο μεγάλος Λίβυος συγγραφέας Ιμπραχίμ αλ Κούνι, που ζει στην Καταλονία, καταγράφει όψεις της πανδημίας και στοχάζεται πάνω στο νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Του Ιμπραχίμ αλ Κούνι*
Δύο μέρες πέρασαν που η σπίθα άναψε και στην περιοχή μας. Μεταδόθηκε στα περίχωρα από περιφερόμενους τουρίστες για να βάλει φωτιά στην καθημερινότητα μας, για ν’ ανάψει το φυτίλι της μολυσματικής, θανατηφόρας ασθένειας και να εξαπλώσει τη φωτιά στην Ιβηρική Χερσόνησο, όπως ακριβώς έκανε με τη γειτονική Ιταλία. Άρπαξαν πρώτα τα προάστια του Σιτχς, ενός πανέμορφου αρχοντικού χωριού έξω από τη Βαρκελώνη που είναι παράδεισος για τους τουρίστες κι ύστερα η σπίθα σύρθηκε μέχρι το δικό μας χωριό, το Σαλού, ένα χωριό αγκιστρωμένο στα άχρονα τελειώματα της Ταραγόνα. Κι αυτό γιατί η Ταραγόνα δεν υπήρξε απλά μια πόλη, ήταν μια μητρόπολη για ολόκληρη την Ευρώπη· φυσικό, λοιπόν, να σκορπίσει το ταλέντο και την ιδιοφυΐα της σε όλα τα γύρω μέρη. Η απόδειξη υπάρχει ακόμα κι είναι ενσωματωμένη σε μια διαδρομή από μνημεία που έχουν κατακλύσει την τεράστια αυτή περιοχή προς τα δυτικά, σε απόσταση μεγαλύτερη των εκατό εξήντα χιλιομέτρων. Αντιστέκεται ακόμη, με πείσμα,ελκύει τους τουρίστες απ’ όλον τον κόσμο στα ιερά της μνημεία μες στην τροχιά του χρόνου. Και το Σαλού, που σκύβει πάνω από την Ιβηρική θάλασσα, είκοσι χιλιόμετρα δυτικά της μητρόπολης,είναι κι αυτό γεμάτο με τα ερείπια δοξασμένων ρωμαϊκών εποχών. Τα απομεινάρια πολυτελών ρωμαϊκών κατοικιών το καταμαρτυρούν. ΕυκατάστατοιΡωμαίοι οι ένοικοί τους και τριγύρω, όσο έφτανε το μάτι, απλώνονταν οι ελαιώνες.
***
Ο εφιάλτης είναι εκεί έξω, στην αρχή του μόλις, όμως ο κόσμος επιμένει να τον αγνοεί, λες και δεν θέλει να παραδεχτεί την ύπαρξή του. Θα τους βλάψει, θα τους κάνει κακό. Δεν αναγνωρίζουν ότι είναι παρών, ακόμα και όταν βλέπουν τους στρατιώτες να κατεβαίνουν στους δρόμους. Στρατό δεν είχαν δει ούτε στα αιματοβαμμένα γεγονότα που έζησε η Καταλονία στους άκαρπους αγώνες της για απόσχιση μερικά χρόνια πριν. Τότε οι αρχές,για να τους αντιμετωπίσουν, είχαν καταφύγειστις τρεις δυνάμεις ασφαλείας που εφαρμόζουν τους νόμους, όπως ητοπική αστυνομία, η αντιτρομοκρατική και η Ομοσπονδιακή Αστυνομία. Σήμερα ο στρατός έχει κατέβει στην πλατεία, λες και οι βασιλικές αρχές τούς διέταξαν να αντεπιτεθούν στην απειλή ενός εξωτερικού εχθρού.
***
Χθες το βράδυ, η νοσταλγία των γειτόνων από τα διπλανά οικήματα τούς οδήγησε να επινοήσουν ένα παιχνίδι κατά το οποίο οι παλάμες των χεριών τους γινόντουσαν χορδές οργάνων. Το χειροκρότημά τους συνθέτει μία υπέροχη μελωδία που εκφράζει τη νοσταλγία του ενός ανθρώπου για τον άλλον, του ανθρώπου που τώρα είναι σε απόσταση από τον αδερφό του. Εκείνη τη στιγμή οι άνθρωποι συναντιούνται, αν και η γειτονιά έχει πάντα και μερικούς που δεν συμμετέχουν σε τίποτα αλλά κρύβονται πίσω από τα στόρια των παραθύρων και ξεδιάντροπα κατασκοπεύουν ο ένας τον άλλον, εχθρούς ίσως που δεν θέλουν να παραδεχτούν. Είναι οι ίδιοι που σήμερα, χάρη στον ιό, ανακάλυψαν το κόστος της απομάκρυνσης του ενός από τον άλλον, πόσο πολύτιμος είναι ένας γείτονας, όπως επίσης και την ευτυχία του να βγαίνεις από τη φωλιά σου και να συναντάς έναν άνθρωπο, στο πρόσωπο του οποίου διακρίνειςτην ανάγκη της ανθρώπινης παρουσίας. Ναι! Ο αποκλεισμός αποκάλυψε στους ανθρώπους τα επαίσχυντα αληθινά τους ψεγάδια και πήραν όρκους να τα αλλάξουν αμέσως, όλη εκείνη την ευδαιμονία που απολάμβαναν χθες. Η παρουσία του ανθρώπου στην πραγματική ζωή αποτελεί από μόνη της έναν παράδεισο· μέχρι χθες ήταν υπαρκτός αλλά εμείς τον αρνηθήκαμε και σήμερα έγινε όνειρο. Θα είναι όμως ένας παράδεισος ξανακερδισμένος, μόνο όταν η Μητέρα Φύση μάς συγχωρέσει και μας απαλλάξει απ’ αυτόν τον διάβολο που έπεσε πάνω στα κεφάλια μας.
*Ο Ιμπραχίμ αλ Κούνι (γενν. 1948) συγκαταλέγεται στους κορυφαίους αραβόφωνους λογοτέχνες του καιρού μας. Στα ελληνικά κυκλοφορεί το μυθιστόρημά του «Το χρυσάφι και η κατάρα της ερήμου» από τις Εκδόσεις Καστανιώτη σε μετάφραση από τα αραβικά της Ελένης Καπετανάκη, την οποία ευχαριστούμε και για τη μετάφραση των κειμένων που δημοσιεύονται εδώ. Οι συγκεκριμένες καταγραφές, από τις 20 και τις 29 Μαρτίου 2020, αποτελούν αποσπάσματα ενός εκτεταμένου άρθρου του στο SKY NEWS ARABIA.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
![](/images/w400/3/jpg/files/2024-02-02/final-voice-choice4.jpg)
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ένα διήγημα για τα 100 χρόνια από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι το 1924
Ένα μυθιστόρημα φαντασίας για παιδιά, κόντρα στις προκαταλήψεις
Ένα μυθιστόρημα φτιαγμένο από εικόνες, φως, νερό, ειλικρίνεια, αγάπη — και καλοκαίρι
Μιλήσαμε με τον συγγραφέα για την πρώτη του συλλογή διηγημάτων
60 χρόνια από την κυκλοφορία ενός ιστορικού βιβλίου για τα ΜΜΕ
Μιλήσαμε μαζί της για το νέο της βιβλίο «In God we trust»
Για το βιβλιοφιλικό μυθιστόρημα του Χουάν Βιγιόρο που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Carnívora (μετάφραση Χριστίνα Φιλήμονος)
Διαβάστε το ποίημα από τη συλλογή «Κλαγγή των όπλων», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη
Μάθε απο το παρελθόν σου, αγάπησε τον εαυτό σου, ζήσε τη ζωή που σου αξίζει
Γράφοντας για αυτά που έχουν σημασία, με τον πιο συναρπαστικό τρόπο
Μιλήσαμε με αφορμή το νέο της βιβλίο «Η φωνή στα χέρια της» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ίκαρος
Βιβλία για ένα μακρύ, καυτό και διαβαστερό καλοκαίρι!
Τι τη συγκινεί, τι τη θυμώνει, τι νοσταλγεί στην καθημερινή της ζωή και τι της λείπει από το παρελθόν; Μιλήσαμε μαζί της με αφορμή το πρώτο της βιβλίο με ποιήματα
Πώς η επιμονή, η αφοσίωση στη δημιουργική σου φωνή και μια σειρά από ευφάνταστα σωματικά τελετουργικά μπορούν να δώσουν φτερά στην καλλιτεχνική δημιουργία
Διαβάστε δύο ποιήματα από τη νέα συλλογή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη
Η ψυχαναλύτρια Galit Atlas φωτίζει τη σκοτεινή επικράτεια του ασυνείδητου, αυτή που μας στοιχειώνει εν αγνοία μας
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Tι μας ενδιαφέρει η πεισιθάνατη αναζήτηση ενός μετανάστη Ιρανού που μέσα σε όλα τα άλλα είναι και ορφανός από μητέρα, ενώ ο πατέρας του δουλεύει σε εκτροφείο ορνίθων;
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.