Ποια βιβλία θα κυκλοφορήσουν τον Μάιο από τις Εκδόσεις Πόλις;

«Αν το προσφυγικό ήταν πρόβλημα, θα είχε λύση», 
Δημήτρης Χριστόπουλος, σελ. 224, €14 
Κατά κανόνα, τα προβλήματα λύνονται. Αν το προσφυγικό ήταν πρόβλημα, θα είχε λύση. Δεν έχει, όμως. Είναι εντελώς μάταιο να αντιμετωπίζουμε ως πρόβλημα ένα φαινόμενο. Τέτοιο είναι και το προσφυγικό: ένα κοινωνικό φαινόμενο που γεννά προβλήματα – λιγότερα ή περισσότερα, ανάλογα με το πώς το διαχειριζόμαστε. Επιχειρώντας να εντάξουμε ιστορικά το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα στη μακρά και μέση διάρκειά του στην Ελλάδα, επιχειρούμε ουσιαστικά να εμβαθύνουμε τις αξιολογήσεις μας, να διασώσουμε την ευθυκρισία και την προνοητικότητά μας από τον πανικό που προκαλούν οι φρενήρεις ρυθμοί των γεγονότων. Να απομαγεύσουμε τη στιγμή από τα πάθη της. Σε αυτές τις δύσκολες και αγωνιώδεις στιγμές, το παρόν βιβλίο γράφτηκε με σκοπό να προσφέρει επιχειρήματα σε όσουςπιστεύουν ότι το προσφυγικό και το μεταναστευτικό είναι ζητήματα με τα οποία η ελληνική κοινωνία –είτε της αρέσει είτε όχι– θα πρέπει να μάθει να ζει, χωρίς εξωραϊσμούς και δαιμονοποιήσεις. Από αυτή την άποψη, θέλει πρωτίστως να υπηρετήσει την αρετή της επίγνωσης: της επίγνωσης ως μοναδικής προϋπόθεσης για να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο. 

---

«Πουέντε», Μαρία Θ. Αρχιμανδρίτη,
σελ. 46, €12 

Πουέντε 
θα πει θα σε ξαναδώ 
στην απέναντι κρεμάμενη άκρη 
και δεν θα είσαι παρά ανάστροφα 
εγώ. 
Δεν πρόλαβα να σου το πω 
λυγίζει ο χρόνος 
μα δες με 
όσο ταλαντώνομαι 
τόσο αναδιπλώνεται 
και είσαι μόλις ένα σάλτο μακριά. 

Κοίτα με 
τα μαλλιά μου άφησα και άσπρισαν 
και κουβαλώ μαζί μια κιμωλία 
στο τσιμέντο μονάδες 
τα χρόνια σε συγχορδίες 
έμαθα και τα μετρώ 
σε στάλες βροχής 
στη θημωνιά-κεφάλι μου. 
Πουέντε 
θα πει είμαστε τρεις. 
Αυτός ο μέσος αφανής 
και ιχνηλάτης 
και στα παιχνίδια μας 
και στην τραμπάλα 
ο Ζυγιστής. 
Δεν υπολόγισε το ύψος 
πως φοβάσαι. 
Πως της γης το ρίγος τρέμω. 
Κι αν δεν με βλέπεις, με ακούς 
απέθαντη η φωνή 
νανουρίσματα θα σου τραγουδώ 
ακόμα μην ξυπνήσεις. 
Δεν πρόλαβα να σου το πω 
βυθίζεται στο κέντρο της η Ώρα. 
Αντένες οι δείχτες 
ουράνιες συντεταγμένες. 
Άκου το σπάσιμο στη φωνή μου, 
είσαι μόλις έναν στίχο μακριά. 

---

«Τα περσινά τους βάζουν για καλά», ​Σπύρος Γούλας 
σελ. 46, €12 

Στοιχειώδες απόγευμα
Συμπυκνώνω τα μη διαχειρίσιμα 
νικέλιο για τα ραγίσματα 
ψευδάργυρο για τις παραχωρήσεις 
ιρίδιο σε ασήμαντες ποσότητες για 
αυτοκριτική. 
Το κράμα με χλευάζει 
τινάζει κορόνα-γράμματα το κλείστρο 
και ανοίγει τρύπα στο πάτωμα 
(την τρύπα). 
Δεν προλαβαίνω να σκεφτώ τι θα πουν οι γείτονες 
από κάτω 
πέφτω μέσα 
εξακοντίζομαι στη λιωμένη μου φρίκη 
με τη σιγουριά πυρίμαχου.
Το σημείο μου, μία τήξη μακριά. 

---

«Θηριόμορφοι», ​Έλενα Μαρούτσου
Φωτογραφίες: Laura Makabresku, σελ. 224, €17,70 
Σε ένα ξενοδοχείο της Κρακοβίας ένας ώριμος άντρας, συντετριμμένος από τον πρόσφατο χαμό της γυναίκας του, συναντά μια αινιγματική κοπέλα. Παρότι εντελώς άγνωστοι και διαφορετικοί μεταξύ τους, εκείνος Έλληνας κι εκείνη Ιταλίδα, εκείνος καθηγητής λογοτεχνίας κι εκείνη ηθοποιός, αισθάνονται πως τους συνδέει κάτι απροσδιόριστο. Η τυχαία συνάντησή τους προκαλεί το ξετύλιγμα ιστοριών που οδηγούν τον αναγνώστη πίσω στον χρόνο, σε ένα αρχοντικό της Χίου και ακόμα πιο πίσω, σε ένα καθολικό μοναστήρι στη Συρακούσα. Πρόκειται για ιστορίες έρωτα και απώλειας, φιλίας και ενηλικίωσης, ενοχής και εκδίκησης που, εκκινώντας από τις στάχτες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και φτάνοντας ώς το σήμερα, εμπλέκουν τους δύο πρωταγωνιστές με τον πιο αναπάντεχο τρόπο. Τα πρόσωπα του μυθιστορήματος συμμετέχουν σ’ ένα ιλιγγιώδες παιχνίδι αντικατοπτρισμών, εναλλαγών προσωπείων και αντιμεταθέσεων, ενώ ταυτόχρονα μοιάζουν παγιδευμένα στα πάθη τους, όπως οι πεταλούδες στην απόχη. Οι πεταλούδες –σύμβολο του εύθραυστου, του εφήμερου αλλά και της μεταμόρφωσης– διαστίζουν την αφήγηση όπως και τις φωτογραφίες της Laura Makabresku, με τις οποίες συνομιλεί το κείμενο. 
Ένα μυθιστόρημα για τον ερωτισμό της εφηβείας και την έλξη προς το όμοιο, για τη σεξουαλική αποχαλίνωση και την έκσταση της υποταγής, για τον κίνδυνο της γλώσσας και το καταφύγιο της σιωπής, για τον αφηγηματικό οίστρο και την τροφή του, για τις μικρές αγριότητες των καθημερινών ιστοριών με φόντο τις μεγάλες θηριωδίες της Ιστορίας. Ένα μυθιστόρημα για τα όρια ανάμεσα στον άνθρωπο και το ζώο και την υπέρβασή τους, μια ωδή στο θηρίο και στο θήραμα που σπαράσσονται μέσα μας.