Τι διαβάζει ο Δημήτρης Στεφανάκης και αισθάνεται ξανά παιδί;

Ο εγκλεισμός είναι η συνήθης πρακτική για τους συγγραφείς, τουλάχιστον στο τελικό
στάδιο της δημιουργίας ενός βιβλίου, άρα αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σε γνώριμο περιβάλλον. Πράγματι, υπάρχουν περίοδοι που κοιτάζω από το παράθυρο του σπιτιού μου και νιώθω σαν να κουλουριάζεται ο κόσμος εκστατικά στα πόδια μου, όπως θα έλεγε και ο Κάφκα. Η αλήθεια είναι ότι η απομόνωση αποτελεί τέχνη που τη μαθαίνεις με τον καιρό, άπαξ όμως και τη μάθεις επιστρέφεις συχνά σ' αυτήν σαν μια από τις υψηλές απολαύσεις της ζωής.

Οι παράξενες συνθήκες που ζούμε θα μας στερήσουν σίγουρα ένα μεγάλο κομμάτι της υπέροχης άνοιξης, αλλά θα πρέπει να τις δούμε σαν μια άσκηση πειθαρχίας. Από την άλλη όταν κάποιος καλείται να πειθαρχήσει σε κάτι, μπορεί να είναι απείθαρχος σε πολλά άλλα. Παίρνοντας παράδειγμα από τον εαυτό μου, αυτόν τον καιρό έχω την ανάγκη να τεμπελιάσω, να χαζολογήσω τσιμπολογώντας σελίδες και αποσπάσματα αγαπημένων βιβλίων, αναμιγνύω τα μουσικά μου γούστα που ήταν ανέκαθεν μπερδεμένα, βλέπω και ξαναβλέπω σκηνές από ταινίες που αγαπώ. Ταυτόχρονα δοκιμάζω τις ικανότητές μου στη μαγειρική αλλά προσπαθώ να βγω από αυτή τη δοκιμασία πάνω κάτω στα ίδια κιλά. 

Ακόμα και αν ξέρω πως για την ώρα δεν μου ανήκουν τα πάντα και δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να είναι ο εξωστρεφής Δημήτρης, μπορώ να κλέψω μισή ώρα από την αυστηρότητα των μέτρων για ένα μοναχικό περίπατο σε κάποιο απόμερο δρόμο, μακριά από τους άλλους ανθρώπους, με μόνο σύντροφο τον ήλιο του αττικού ουρανού και το μοσχομυριστό αεράκι. 

Κι αφού ως συγγραφέας θα πρέπει μάλλον να πράξω το αναμενόμενο, να προτείνω δηλαδή κάποιο ανάγνωσμα για τις εβδομάδες που θα ακολουθήσουν, από τη συναφή θεματολογία θα επέλεγα το «Δεκαήμερο» του Βοκάκιου αυτό το πρωτομυθιστόρημα της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας που, όταν το διαβάζει κανείς, αισθάνεται ξανά παιδί.

Info: Δύο μυθιστορήματα του συγγραφέα Δημήτρη Στεφανάκη κυκλοφορούν από τον νέο εκδοτικό του οίκο «Ακροβάτης»: Το τελευταίο του μυθιστόρημα, «Στο καφενείο του Αιόλου», που κυκλοφορεί για πρώτη φορά στα ελληνικά μετά τη γαλλική του έκδοση, καθώς και το πρωτόλειο του συγγραφέα «Φρούτα εποχής».