Τα «κινηματοχρονογραφήματα» του Νίκου Καραχάλιου

Η «Ζωή» είναι μια σειρά από άναρχες σκέψεις και συνειρμούς που σιγά-σιγά συνδυάζονται και όταν αποτυπώνονται στο χαρτί μεταμορφώνονται από «αταξίες» σε μικρές ιστορίες, χωρίς απαραίτητα να οδηγούν σε συμπεράσματα, χωρίς ηθικά ή άλλα διδάγματα. Το ζητούμενο είναι διαβάζοντάς τις να νιώσει κανείς την ανάγκη να κάνει το ίδιο ή να αφήσει το μυαλό του ελεύθερο να ταξιδέψει. Αυτό είναι η κεντρική ιδέα πίσω από αυτό το βιβλίο του Νίκου Καραχάλιου η «Ζωή σαν ταινία - Based on a true story» (εκδ. Libro).  

Για την ακρίβεια, μια σειρά μικρών βιβλίων, (όπως ο «Ναυαγοσώστης»), που όπως και ο συγγραφέας τους κινούνται με βάση δύο άξονες, τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία. Στη «Ζωή σαν ταινία» διαβάζουμε απορίες: Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις, βασίλισσα ή πρόεδρος; Ερώτηση που αφορμή της στάθηκε μια δανέζικη ταινία εποχής «Ο έρωτας της βασίλισσας». Ή, παρακάτω, στο «The life of Pablo», ήδη από  τον τίτλο σκέφτεσαι σε ποιον γίνεται η αναφορά; Στον Πάμπλο Πικάσο, στον Μιχάλη Ράπτη, στον Πάμπλο Εσκομπάρ, στον Πάμπλο Γκαρσία, στον Κάνιε Γουέστ... 

Ο συγγραφέας, αν και ζει εδώ και αρκετό καιρό ως παρατηρητής, μέχρι πρότινος έβγαζε τα προς το ζην γράφοντας ομιλίες, άρθρα, μελέτες, διαφημιστικά σποτς, το ίδιο υλικό μιας ρουτίνας από την οποία αντλεί σήμερα τις ιστορίες του: τα fake news, η ανθρώπινη ηλιθιότητα, η οικογενειοκρατία και η μάχη των δυναστειών στην πολιτική, η Μύκονος, οι τροϊκανοί, η μάχη για μια μη-Γερμανική Ευρώπη, η φιλία, το τυχαίο του έρωτα, ο Αλέξης, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Σούπερ Μάριο, η Μπάρμπι και άλλα πολλά. 

Προβληματισμοί, ανησυχίες, εμπειρίες, παράδοξα δένουν με έναν απίθανο τρόπο σε αυτά τα μικρά απολαυστικά «κινηματοχρονογραφήματα». Ένα βιβλιαράκι για να αφήσουμε τη σκέψη μας να περιπλανηθεί μεταξύ κόσμων που, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, συνυπάρχουν στο μυαλό μας αλλά και στο pop culture περιβάλλον μας.