«Κόκκινη Μαδρίτη»: Γιατί να το διαβάσεις;

Η «Κόκκινη Μαδρίτη» κατακτά τους λάτρεις του νουάρ με την καθηλωτική πλοκή του και την ιδιόρρυθμη ηρωίδα του, ενώ η συγγραφέας Carmen Mola επιμένει να κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμό της. Γιατί η δύναμη του συγγραφικού της ντεμπούτου κρύβεται στις λέξεις.

Υπόθεση: Η μελλόνυμφη τσιγγάνα Σουσάνα Μακάγια βρίσκεται δολοφονημένη δύο μέρες μετά το μπάτσελορ πάρτι που της έχουν διοργανώσει οι φίλες της. Τρεις τρύπες στο κρανίο της δείχνουν πως προνύμφες, ενός είδος μύγας, έχουν φάει αργά και βασανιστικά τον εγκέφαλό της. Το Τμήμα Ανεξιχνίαστων Υποθέσεων αναλαμβάνει δράση καθώς η αδελφή του θύματος Λάρα, είχε δολοφονηθεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο πριν από επτά χρόνια. Και ενώ ο δολοφόνος της Λάρα βρίσκεται στη φυλακή, η Έλενα Μπλάνκο και η ομάδα της πρέπει να ανακαλύψουν αν ο δράστης είναι απλά ένας μιμητής ή να παραδεχτούν πως η δικαιοσύνη και οι αρχές καταδίκασαν έναν αθώο άνθρωπο. Ο χρόνος τρέχει, ο Τύπος αδημονεί για φρικιαστικές αποκαλύψεις και όλοι ζητάνε απαντήσεις για να κλείσουν οι πληγές. Ή μήπως ανοίξουν νέες;

Συγγραφέας: Η Κάρμεν Μόλα είναι η αινιγματική συγγραφέας που αρνείται να αποκαλύψει την ταυτότητά της – το μεγαλύτερο εκδοτικό φαινόμενο των τελευταίων ετών στο ισπανικό μυθιστόρημα νουάρ, με διεθνή απήχηση. Η «Κόκκινη Μαδρίτη» είναι το πρώτο βιβλίο για μια σειρά εγκλημάτων στη Μαδρίτη και αποτελεί ήδη εκδοτικό φαινόμενο, αφού ξεκίνησε να μεταφράζεται σε επτά χώρες προτού καν εκδοθεί στην Ισπανία. Όταν εκδόθηκε, παρέμεινε στις λίστες best seller για περισσότερες από 30 εβδομάδες, ενώ τα τηλεοπτικά του δικαιώματα έχουν αγοραστεί από το κανάλι Diagonal TV. Αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα σε Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία, Νορβηγία και Ιταλία.

«Μία Έλενα Φερράντε του μαύρου μυθιστορήματος; Θυμήθηκα το ντοκιμαντέρ Ferrante Fever, στο οποίο μια γυναίκα πάντα με την πλάτη της και με αδιάβροχο περπατά στους δρόμους - είναι η γραφική εικόνα που έχει εμπνεύσει τις φωτογραφίες αυτής της έκθεσης - και στο οποίο ο Roberto Saviano δηλώνει: "Το υπέροχο πράγμα με την υπόθεση Ferrante είναι ότι μπορούμε να επικεντρωθούμε μόνο στα βιβλία της". Και ο Jonathan Franzen: "Δεν με νοιάζει καθόλου η Ελένα Φεράντε ... Λοιπόν, σχεδόν δεν με νοιάζει ποια είναι η Έλενα Φεράντε"» δηλώνει η εκδότρια και συγγραφέας Maria Fasce στο άρθρο της σχετικά με το πώς εκδόθηκε η «Κόκκινη Μαδρίτη» και πώς αποδέχτηκε την ανωνυμία της συγγραφέως.

Σε ποιους απευθύνεται: Ιδανικό για όσους επιθυμούν ένα ωμό αστυνομικό μυθιστόρημα με συνεχείς ανατροπές, γρήγορο ρυθμό και σκληρές καταστάσεις που σοκάρουν.

Θα σε συνεπάρουν:

1. Η πρωταγωνίστρια και η ιδιαίτερη ομάδα ΤΑΥ
Η Έλενα Μπλάνκο είναι ομολογουμένως μια εκκεντρική και σκοτεινή ηρωίδα με δικούς της ηθικούς κανόνες. Επικεφαλής του Τμήματος Ανεξιχνίαστων Υποθέσεων, της αρέσει να πίνει γκράπα –διαφορετική κάθε φορά, ανάλογα με την ώρα της ημέρας-, οδηγεί ένα ρώσικο αυτοκίνητο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, τα βράδια τραγουδάει καραόκε τραγούδια της Μίνα Ματσίνι και στο διαμέρισμά της έχει μονίμως ανοικτή μια κάμερα που καταγράφει κάθε κίνηση στην Πλάθα Μαγιόρ αναζητώντας εκείνον τον άντρα που άλλαξε όλη της τη ζωή σε μια στιγμή. Μοναχική, δυναμική, ανεξάρτητη, παρατηρητική και ικανή να φέρει εις πέρας και τις πιο δύσκολες υποθέσεις, αλλά διαλυμένη συναισθηματικά, παγιδευμένη στο χθες, αγκαλιασμένη με την απώλεια. Η ομάδα της, η ΤΑΥ, λειτουργεί έξω από στεγανά και κανόνες και αποτελείται από χαρακτήρες αντιφατικούς, εξπέρ στον τομέα τους και δεμένους σαν μια γροθιά. Όλοι μαζί αλληλοσυμπληρώνονται και σε παρασύρουν σε έναν αγώνα δρόμου για γερά νεύρα.

2. Το ειδεχθές έγκλημα και οι αδιέξοδες ενδείξεις που δεν καταλήγουν σε αποδείξεις
Η δολοφονία της τσιγγάνας Σουσάνα Μακάγια με τρεις τρύπες στο κρανίο της στις οποίες έχουν εισαχθεί προνύμφες, ενός είδος μύγας που της έχουν καταφάει τον εγκέφαλο, αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια σκληρή εκκίνηση για ένα νουάρ αστυνομικό μυθιστόρημα δίνοντας το στίγμα της πλοκής. Το αποτρόπαιο έγκλημα οδηγεί σε συγκεκριμένα μονοπάτια μόνο που οι έρευνες δείχνουν προς άλλες κατευθύνσεις. Όλα μπερδεύονται: ένοχοι και αθώοι, αποδείξεις και ενδείξεις, αναφορές και ανακρίσεις. Πού ξεκινάει το ψέμα και πού αρχίζει η αλήθεια; Η λίστα των υπόπτων μικραίνει επικίνδυνα και κανείς δεν ξέρει αν ο δολοφόνος ετοιμάζεται να ξαναχτυπήσει. Ποιο στοιχείο θα τους δείξει την έξοδο από τον λαβύρινθο;

3. Η δομή των κεφαλαίων και οι γρήγορες εναλλαγές
Εκρηκτική εισαγωγή χωρίς προφανή σχέση με την πλοκή. Μικρά κεφάλαια που λειτουργούν σαν σκηνές τηλεοπτικής σειράς εστιάζοντας κάθε φορά και σε άλλον χαρακτήρα της ιστορίας. Γρήγορος ρυθμός και εντάσεις που πυροδοτούν την αδρεναλίνη. Στίχοι τραγουδιών της Μίνα Ματσίνι λειτουργούν ως προάγγελοι των γεγονότων που θα σε καθηλώσουν και ψάχνεις να εντοπίσεις τα σημάδια. Προσωπικές και επαγγελματικές σχέσεις γίνονται ένα κουβάρι και δίνουν μια συναισθηματική χροιά σε μια αμείλικτη υπόθεση δολοφονίας. Στρωτοί διάλογοι που προωθούν τις εξελίξεις και σε βάζουν στο παιχνίδι. Ανατροπές και σκληρές καταστάσεις έτοιμες να σου κόψουν την ανάσα. Τι άλλο να ζητήσεις από ένα νουάρ μυθιστόρημα;

Κορυφαία στιγμή: Οι σκηνές της αφήγησης του μικρού παιδιού και σίγουρα το φινάλε.

Αν μπορούσα θα άλλαζα: Αυτό που λείπει είναι η εμβάθυνση στους δευτεραγωνιστές. Είναι ωραία δομημένοι αλλά η συγγραφέας φοβήθηκε κακώς να αναλωθεί σε περισσότερες λεπτομέρειες που σίγουρα θα έδεναν μοναδικά με το σκοτεινό προφίλ των ενόχων και την κεντρικής ηρωίδας.

Φράση που ξεχώρισα: «Αναρωτιέται μέχρι πού φτάνει η ευθύνη μιας μητέρας, πότε αφήνει τα παιδιά της να παίξουν μόνα τους, μακριά απ’ το άγρυπνο βλέμμα, την επίμονη προστασία. Δεν υπάρχει καμία ανάπαυλα, καμία ανακωχή, όπως λένε. Τα παιδιά πρέπει να τα προσέχεις συνέχεια, ακόμα κι όταν δεν είσαι μαζί τους. Μια αόρατη κλωστή πρέπει να διατηρεί την επικοινωνία, μια κλωστή που θα τραβήξεις αν φανεί κίνδυνος, αν χτυπήσει ο εσωτερικός συναγερμός. Κι αν η κλωστή σπάσει, το παιδί χάνεται για πάντα. Και δεν υπάρχει έλεος για τη μητέρα που δεν επαγρυπνούσε».

«Ν’ αναβάλλεις τα πράγματα σημαίνει πως συσσωρεύεις το άγχος στο στομάχι περισσότερο απ’ ό,τι πρέπει».

Μετάφραση: Ανήκει στην Αγγελική Βασιλάκου και είναι πολύ καλή.

Διαβάστε ένα απόσπασμα εδώ