Ο Σπύρος Πετρουλάκης και η Δέσποινα Χατζή μιλούν για τα βιβλία τους, «Σασμός» και «Οι Αλεξανδρινές», που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μίνωας.
Σπύρος Πετρουλάκης
Από τι εμπνευστήκατε για να γράψετε τον «Σασμό»; Ποια ήταν η αφορμή;
Διαβάζοντας για μια μαντινάδα που έμεινε μετέωρη στα χείλη κάποιου θύματος βεντέτας, αποφάσισα να την ολοκληρώσω εγώ δίνοντας ευκαιρία σ’ αυτή την ψυχή να «αναπαυτεί» μετά από εβδομήντα περίπου χρόνια. Κατόπιν ήθελα να καυτηριάσω τα κακώς κείμενα του πιο αιματηρού εθίμου, όπως είναι η βεντέτα, και να τονίσω την αξία της προσφοράς στον συνάνθρωπο.
Στο βιβλίο σας, θα βρούμε προσωπικότητες και συνήθειες που υπάρχουν και σήμερα στην Κρήτη;
«Σασμός» σημαίνει συμφιλίωση. Και στην πατρίδα μου η κάθε λέξη παίζει ιδιαίτερη σημασία. Για να τελειώσει μια βεντέτα πρέπει να γίνει το «σάξιμο» και αυτό μπορεί να το προκαλέσει μόνο κάποιος ισχυρός άνθρωπος. Αγαπητός, έμπιστος και τίμιος. Οι ήρωές μου είναι ο καθένας τους κι από μια ξεχωριστή προσωπικότητα που όλοι μπορεί να έχουμε συναντήσει ή να γνωρίζουμε ήδη. Απλοί άνθρωποι, καθημερινοί, που ζούνε τη ζωή τους με πάθος και πάθη. Άνθρωποι που δεν θα τους απαντήσουμε αποκλειστικά στην Κρήτη αλλά σε ολόκληρη την Ελλάδα. Μια μάνα ξεριζωμένη από τη βεντέτα κλαίει το παιδί της σε ξένο μνήμα, σπίτια κλείνουν και στόματα σφραγίζονται σε μια άτυπη συμφωνία με τον νόμο του αίματος, ένας έρωτας όπου με την ίδια δύναμη χτίζει παλάτια, μέσα σε μια στιγμή τα μετατρέπει σε ερείπια.
Τι είναι αυτό που θα θέλατε ή πιστεύετε ότι θα μείνει στους αναγνώστες σας, τελειώνοντας το βιβλίο σας;
Η αξία της συγχώρεσης, η αξία της φιλίας, της πραγματικής αγάπης. Γενικά τα βιβλία μου διέπονται από τις ανθρώπινες αξίες. Την «πρεπιά των αθρώπω» που λέμε και στην Κρήτη.
Δέσποινα Χατζή
Οι «Αλεξανδρινές» έχουν φόντο την Αλεξάνδρεια, ενώ το προηγούμενο βιβλίο σας, η «Σμαρώ», διαδραματίζονταν στην Κωνσταντινούπολη. Τι είναι αυτό που σας γοητεύει σε αυτούς τους τόπους;
Το μακρινό παρελθόν τους έχει τη δύναμη της σαγήνης, εν ολίγοις αιχμαλωτίζει τον συγγραφέα. Αναβιώνοντας την ιστορία τους μέσα από τις λογοτεχνικές διαδρομές, νιώθω την ευχαρίστηση του ανθρώπου που γεύεται ένα παλιό καλό κρασί.
Από πού αντλήσατε την έμπνευσή σας για τις «Αλεξανδρινές»; Υπάρχουν πραγματικά στοιχεία και εικόνες, που θα μεταφέρουν τον αναγνώστη στη ζωή των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας;
Η ιδέα γεννήθηκε από μια προσωπική έρευνα που έκανα με αφορμή τις ρίζες μου γύρω με την παροικία της Αλεξάνδρειας. Στην πορεία με γοήτευσε η όλη διαδικασία και επεκτάθηκα και σε άλλες πόλεις της Αιγύπτου, όπου άφησε τα χνάρια του ο ελληνισμός. Όλα τα στοιχεία που συναντάμε στο βιβλίο είναι πραγματικά. Φανταστική είναι η πλοκή της μυθιστορίας και οι χαρακτήρες, που ωστόσο είναι δομημένοι –πρακτικά και συναισθηματικά– με τέτοιο τρόπο ώστε να ανταποκρίνονται με συνέπεια στα αληθινά γεγονότα.
Τι θα θέλατε να μείνει σε όποιον διαβάσει το βιβλίο σας και τι είναι αυτό που έμεινε σε εσάς, τελειώνοντάς το;
Για τους αναγνώστες μου εκείνο που προσδοκώ είναι να ψυχαγωγηθούν γνωρίζοντας ταυτόχρονα μια άλλη Ελλάδα έξω από τα γεωγραφικά μας σύνορα. Για μένα τα απόνερα του βιβλίου θα τα χαρακτήριζα ως μια γλυκιά νοσταλγία.
Θα μπορούσε η εικονική πραγματικότητα να είναι μια μορφή αυθεντικής πραγματικότητας; Μήπως ζούμε ήδη σε μια προσομοίωση που έχει δημιουργηθεί από κάποια τεχνητή νοημοσύνη; Τι μας είπε ο συγγραφέας
Ο Παναγιώτης Σκληρός μας ταξιδεύει στη Λευκάδατων δεκαετιών του ’50, του ’60 και του ’70 μέσα από τα βιβλία «Μικρές λευκαδίτικες ιστορίες» και «Η Αλτάνη και άλλες Λευκαδίτικες ιστορίες»
Ρωτήσαμε 10 προσωπικότητες από τους χώρους των τεχνών, των βιβλίων, της πολιτικής και της ακαδημαϊκής ζωής να μας μιλήσουν για τα τρία βιβλία που διάβασαν και αγάπησαν περισσότερο μέσα στο 2024. (Έχουμε κι ένα έξτρα. Κι είναι, φυσικά, ποίηση.)
8°
Από πού αντλήσατε την έμπνευσή σας για τις «Αλεξανδρινές»; Υπάρχουν πραγματικά στοιχεία και εικόνες, που θα μεταφέρουν τον αναγνώστη στη ζωή των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας;
