H Kristin Hannah έχει γράψει περισσότερα από είκοσι μυθιστορήματα, πολλά από τα οποία έχουν μπει στη λίστα των best seller των New York Times. Πρώην δικηγόρος που εγκατέλειψε την καριέρα της για να γίνει συγγραφέας, ζει με τον σύζυγο και τον γιο της στις ΗΠΑ. Το μυθιστόρημά της «Το αηδόνι» έγινε διεθνές best seller με πωλήσεις άνω των τριών εκατομμυρίων παγκοσμίως, ενώ θα μεταφερθεί στον κινηματογράφο, όπως επίσης και το μυθιστόρημά της «Ο κήπος του χειμώνα». Στα βραβεία Goodreads Choice Awards 2018, το βιβλίο της «Αχανής μοναξιά» κέρδισε το βραβείο του καλύτερου ιστορικού μυθιστορήματος.
Η συγγραφέας μοιράστηκε μαζί μας αναμνήσεις, σκέψεις, απόψεις και ενδιαφέρουσες ιστορίες για τα βιβλία της σε μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
Στην ηλικία των οκτώ, ταξιδέψατε με την οικογένειά σας σε δεκαέξι πολιτείες. Τι επίδραση είχαν αυτές οι συνεχείς μετακινήσεις στην παιδική σας ηλικία και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα σας;
Θεωρώ ότι αυτό το ταξίδι με τους γονείς μου, τους φίλους και τον σκύλο μας είχε βαθύ αντίκτυπο σε εμένα. Εκείνη την εποχή, ζούσαμε στη νότια Καλιφόρνια και αναπτυσσόταν ραγδαία. Ως οικογένεια, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε από την αρχή και να αλλάξουμε τις ζωές μας. Αλλά δεν ξέραμε πού έπρεπε να είναι το «σπίτι» μας. Οπότε επιβιβαστήκαμε σε ένα λεωφορείο VW και ξεκινήσαμε ένα ταξίδι που άφησε ένα ανεξίτηλο σημάδι σε όλους μας.
Τα βιβλία σας συντρόφευσαν σε εκείνο το μεγάλο ταξίδι; Ποια βιβλία έχουν χαραχτεί στη μνήμη σας;
Προέρχομαι από μια οικογένεια αφηγητών και αναγνωστών. Κανείς από εμάς δεν πήγαινε οπουδήποτε χωρίς μια στοίβα βιβλίων. Ισχύει ακόμα και σήμερα. Το πρώτο πράγμα που πακετάρω για τις διακοπές είναι τα βιβλία. Σε αυτό το ταξίδι, θυμάμαι την ανάγνωση των βιβλίων του Οζ του Φρανκ Μπάουμ. Είναι λογικό – η ιστορία ενός νεαρού κοριτσιού που ξεριζώθηκε και έπεσε σε αναταραχή και κατέληξε σε ένα άγνωστο τοπίο. Ένιωσα ότι αντικατοπτρίζει τη ζωή μου. Μπορείτε να ανακαλύψετε τα περισσότερα από τα αγαπημένα μου παιδικά βιβλία στις σελίδες του βιβλίου μου «Αχανής Μοναξιά», καθώς αναφέρονται από τους έφηβους πρωταγωνιστές.
Έχετε νιώσει ποτέ την ανάγκη να γράψετε ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο που να αναφέρει ιστορίες από την περιπετειώδη παιδική σας ηλικία;
Όχι, όχι δεν υπάρχουν σκέψεις για κάποιο αυτοβιογραφικό βιβλίο αυτή την περίοδο. Αγαπώ τόσο πολύ να ανακαλύπτω χαμένα κομμάτια ιστορίας των γυναικών που δεν μπορώ να φανταστώ να κάνω οτιδήποτε άλλο. Αλλά ποτέ μην λες ποτέ.
Στην καρδιά των βιβλίων δεσπόζουν πάντα οι οικογενειακοί δεσμοί. Ποιον ρόλο διαδραματίζει η οικογένεια στη ζωή σας;
Η οικογένεια είναι τα πάντα για εμένα. Είμαι ασυγκράτητα γοητευμένη από τις δυνάμεις που μας διαμορφώνουν ως άτομα και πώς γινόμαστε ποιοι είμαστε, και βεβαίως, η οικογένεια βρίσκεται στην καρδιά όλων αυτών.
Και στα δύο σας βιβλία –«Το αηδόνι» και «Ο κήπος του χειμώνα»– ασχολείστε με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ποια ήταν η αφορμή για να γράψετε καθένα από αυτά;
Στην πραγματικότητα, η ιδέα για «Το αηδόνι» προέκυψε καθώς έκανα έρευνα για τον «Κήπο του χειμώνα». Ανακάλυψα την ιστορία της Andree de Jongh, μιας Βελγίδας που βοήθησε στη δημιουργία μιας από τις πιο επιτυχημένες διαδρομές διαφυγής από τη ναζιστική Γαλλία. Ήμουν ενθουσιασμένη από την ιστορία της και ένιωσα ότι δεν ήταν πολύ γνωστή στην Αμερική. Όσο περισσότερο ερευνούσα για τις γυναίκες της Γαλλικής Αντίστασης, τόσο περισσότερο ερωτευόμουν τις ιστορίες τους και τόσο περισσότερο ήθελα να τις μοιραστώ με τον κόσμο. Το θάρρος και η πίστη τους ήταν τόσο εμπνευσμένες.
Πιστεύετε πως υπάρχουν ήρωες στην εποχή μας; Υπάρχουν άνθρωποι που ξεπερνούν τους εαυτούς τους και ρισκάρουν για το κοινό καλό;
Είμαι ένα βαθιά αισιόδοξο άτομο και πιστεύω ακράδαντα πως υπάρχουν ήρωες παντού. Βρίσκονται εκεί έξω θέτοντας σε κίνδυνο τους εαυτούς τους για να βοηθήσουν και να σώσουν τους άλλους. Θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό, ειδικά σε αυτές τις ταραχώδεις εποχές, να αναγνωρίσουμε και να υποστηρίζουμε τους ήρωες μεταξύ μας και να κατορθώσουμε να αγγίξουμε το καλύτερο που κρύβουμε μέσα μας. Είμαστε πιο πολύ ίδιοι από ό,τι είμαστε διαφορετικοί.
Ο πόλεμος είναι ένα κοινό στοιχείο και στα τρία σας βιβλία: «Το αηδόνι», «Ο κήπος του χειμώνα» και «Αχανής μοναξιά». Η επίδρασή του στους ανθρώπους είναι αδιαμφισβήτητα καταλυτική. Μέσα από τις έρευνες που έχετε πραγματοποιήσει, πιστεύετε πως όσοι επιβιώνουν, καταφέρνουν να σταθούν και πάλι στα πόδια τους και να ξεπεράσουν τον τρόμο που έχουν βιώσει;
Ο πόλεμος έχει έναν τρομερό και διαρκή αντίκτυπο σε όλους μας. Έχω γράψει για αυτές τις επιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένου του PTSD (Σύνδρομο Μετατραυματικού Στρες), σε αρκετές περιπτώσεις, για αρκετούς πολέμους. Μπορώ μόνο να ελπίζω ότι εμείς, ως άνθρωποι, μάθαμε έναν καλύτερο τρόπο για να λύνουμε τις διαφορές μας και ότι αν συμβούν οι πόλεμοι, μπορούμε να παρέχουμε καλύτερη φροντίδα για τους στρατιώτες, την οικογένειά μας και τους επιζώντες μας.
Η επιτυχία του βιβλίου «Το αηδόνι» σας άγχωσε; Πόσο εύκολο ήταν για εσάς να γράψετε το επόμενο βιβλίο;
Ήταν εξαιρετικά δύσκολο για εμένα να παρακολουθήσω «Το αηδόνι». Η επιτυχία του βιβλίου πραγματικά αναστάτωσε το μυαλό μου και τη δημιουργική μου διαδικασία. Μου πήρε λίγο καιρό να βάλω πάλι τα πόδια μου στη θέση τους. Στο τέλος, έπρεπε να αποφασίσω να ξεκινήσω από την αρχή και να κάνω απλά αυτό που έκανα πάντα: να γράψω ένα βιβλίο που εγώ θα ήθελα να διαβάσω.
Ο τίτλος του βιβλίου σας «Αχανής μοναξιά» προέκυψε από ένα ποίημα του Robert W. Service. Γιατί αγαπάτε αυτό το ποίημα;
Ο πατέρας μου και ο παππούς μου –και οι δύο φοβεροί παραμυθάδες– ήταν μεγάλοι θαυμαστές του Rovert Service. Μεγάλωσα ακούγοντας τον πατέρα μου να απαγγέλλει αυτά τα ποιήματα για την Αλάσκα σε ταξίδια κάμπινγκ. Αγάπησα την Αλάσκα με πληρεξούσιο, υποθέτω, πολύ πριν προσγειωθώ σε αυτό το σκληρό και πανέμορφο τοπίο.
Ιζαμπέλ, Άνια, Κόρα. Με ποια από τις τρεις αυτές πρωταγωνίστριες αισθάνεστε πιο κοντά;
Ουάου. Αυτή είναι μια καταπληκτική ερώτηση. Ειλικρινά, θα έλεγα ότι σχετίζομαι περισσότερο με τη Βιαν. Ξέρω πως δεν αυτό ακριβώς το ερώτημα, αλλά η μητρότητα είναι πραγματικά ο πυρήνας τού ποια είμαι και μοιράζομαι αυτό το στοιχείο με τη Βιαν. Η Ιζαμπέλ είναι πολύ πιο τολμηρή από μένα και η Άνια είναι πολύ πιο σπασμένη. Μοιράζομαι πολλά με την Κόρα, αλλά επέτρεψε στον εαυτό της να γίνει θύμα με τρόπο που ελπίζω να μην το έκανα ποτέ.
Καθένα από τα πονήματά σας καταφέρνει να αγγίξει τον αναγνώστη και να τον συγκινήσει βαθιά. Παρασύρεστε από τα συναισθήματά σας κατά τη συγγραφή ή καταφέρνετε να μένετε σταθερή στο αρχικό πλάνο της πλοκής σας;
Είμαι μια πολύ ελεγχόμενη και πειθαρχημένη συγγραφέας. Σχεδιάζω πολύ προσεκτικά και δημιουργώ πολλά προσχέδια και τείνω να παραμένω αποστασιοποιημένη κατά τη διάρκεια των αρχικών φάσεων της συγγραφής. Μόνο κατά τα τελευταία στάδια έκδοσης –όταν το βιβλίο είναι έτοιμο– αντιλαμβάνομαι τη συναισθηματική επίδραση του έργου μου.
«Το αηδόνι» και «Ο κήπος του χειμώνα» θα γίνουν σύντομα ταινίες. Ποιες είναι οι σκέψεις σας;
Είμαι κατενθουσιασμένη! Νομίζω ότι είναι η εποχή για ταινίες που αφορούν δυνατές, άγριες γυναίκες που τα καταφέρνουν ενάντια σε μηδαμινές πιθανότητες επιβίωσης. Θα είμαι η πρώτη που θα αγοράσει εισιτήριο.
Τα βραβεία είναι σημαντικά για εσάς;
Τα βραβεία είναι υπέροχα αλλά όχι σημαντικά.
Μπορείτε να μας πείτε δυο λόγια για το βιβλίο που γράφετε αυτή την περίοδο;
Είμαι ήδη στη μέση του νέου μου μυθιστορήματος. Πρόκειται για ένα επικό, ιστορικό βιβλίο με τις γυναίκες να πρωταγωνιστούν, που διαδραματίζεται στην Αμερική.
Ποιο βιβλίο ξεχωρίσατε τη χρονιά που μας πέρασε;
Το αγαπημένο μου μυθιστόρημα τους τελευταίους μήνες είναι το «Η Έλινορ Όλιφαντ είναι απολύτως καλά». Το λάτρεψα.
Τα βιβλία «Το αηδόνι», «Ο κήπος του χειμώνα» και «Αχανής μοναξιά» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.
Ένα βιβλίο μυστηρίου για ένα κορίτσι που μεγαλώνει προσπαθώντας ν’ ανακαλύψει τον εαυτό του, αλλά και το κατά πόσο ο Αμερικανός πατέρας του ήταν μπλεγμένος με την Απριλιανή χούντα
Μιλήσαμε για το νέο του βιβλίο, ένα μυθιστόρημα για τη μονίμως φευγαλέα αίσθηση της μητέρας του, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο η μνήμη πλάθει την προσωπική ιστορία
13°
