Βιβλιο

Προδημοσίευση: «Δέκα ύποπτοι για φόνο» της Άγκαθα Κρίστι

Διαβάστε πρώτοι ένα απόσπασμα από το βιβλίο που θα κυκλοφορήσει τις 6 Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Ψυχογιός

ΤΕΥΧΟΣ 680
21.11.2018, 16:34
A.V. Team
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Eπιλογές

Μουσικη Voice 102.5: Το νέο πρόγραμμα του ραδιοφωνικού σταθμού

A.V. Team

Θεατρο - Οπερα Αφιέρωμα Θέατρο: Οι καλύτερες θεατρικές παραστάσεις της σεζόν 2024-2025

A.V. Team

Ελλαδα Δημήτρη Τριανταφυλλίδη, πού πάει η αγάπη όταν πεθαίνουμε;

Δήμητρα Γκρους

Στις 6 Δεκεμβρίου, οι εκδόσεις Ψυχογιός θα αρχίσουν τη σταδιακή κυκλοφορία όλων των έργων της δημοφιλέστερης συγγραφέως αστυνομικής λογοτεχνίας όλων των εποχών, της Άγκαθα Κρίστι, σε σύγχρονη, προσεγμένη έκδοση και νέες μεταφράσεις, ενώ πολλά θα εκδοθούν για πρώτη φορά στα ελληνικά. Η έκδοση θα γίνει με την άδεια και τη συνεργασία της Agatha Christie Limited, των αποκλειστικών διαχειριστών του έργου της συγγραφέως. Αναμένοντας, διαβάστε πρώτοι ένα μικρό απόσπασμα...

Γύρισα τόσο σταδιακά στην πραγµατικότητα, που αρχικά δεν κατάλαβα πως είχα κοιµηθεί.
Είχα στη µύτη µου τη µυρωδιά των λουλουδιών. Απέναντί µου έβλεπα να αιωρείται στο κενό ένα στρογγυλό άσπρο πράγµα. Πέρασαν κάποια δευτερόλεπτα για να συνειδητοποιήσω πως αυτό που κοιτούσα ήταν το πρόσωπο κάποιου ανθρώπου. Ήταν ένα πρόσωπο κρεµασµένο στον αέρα, σε απόσταση περίπου µισού µέτρου από µένα. Καθώς ανακτούσα τις αισθήσεις µου, η όρασή µου έγινε πιο καθαρή. Το πρόσωπο εξακολουθούσε να µοιάζει µε ξωτικό – ήταν ολοστρόγγυλο µε πεταχτά φρύδια, µαλλιά τραβηγµένα πίσω και µικρά σαν χάντρες µαύρα µάτια. Όλο αυτό το κεφάλι ανήκε σ’ ένα σώµα, κοντό κι αδύνατο σώµα. Με κοίταζε µε µεγάλη σοβαρότητα.

«Γεια», είπε.
«Γεια», απάντησα, ανοιγοκλείνοντας τα µάτια.
«Είµαι η Τζόζεφιν».
Αυτό το είχα ήδη συµπεράνει. Η αδελφή της Σοφίας, η Τζόζεφιν, ήταν, όπως υπέθεσα, περίπου έντεκα ή δώδεκα χρόνων. Ήταν ένα εξαιρετικά άσχηµο παιδί, µε χτυπητή οµοιότητα µε τον παππού της. Μου φάνηκε επίσης πιθανόν να είχε κληρονοµήσει και την εξυπνάδα του.
«Είσαι το αγόρι της Σοφίας», µου είπε η Τζόζεφιν.
Αναγνώρισα την ορθότητα αυτής της παρατήρησης.
«Εδώ όµως ήρθες µε τον επιθεωρητή Τάβερνερ. Γιατί ήρθες µε τον επιθεωρητή Τάβερνερ;»
«Είναι φίλος µου».
«Αλήθεια; Δε µ’ αρέσει. Δε θα του πω τίποτα».
«Τι δε θα του πεις;»
«Αυτά που ξέρω. Ξέρω πολλά. Μ’ αρέσει να ξέρω πολλά».
Κάθισε στο µπράτσο της πολυθρόνας και συνέχισε να περιεργάζεται το πρόσωπό µου. Άρχισα να νιώθω άβολα.
«Δολοφονήθηκε ο παππούς. Το ήξερες;»
«Ναι», είπα, «το ήξερα».
«Τον δηλητηριάσανε. Με ε-σε-ρί-νη». Πρόφερε τη λέξη πολύ προσεκτικά. «Ενδιαφέρον είναι, δεν είναι;»
«Μάλλον είναι»...