Βιβλιο

«Μεσημέρι στο Παρίσι, Πρωί στο Σικάγο». Γιατί να το διαβάσεις;

Ο ωκεανός και ο χρόνος υποκλίνονται στη δύναμη της αγάπη (Douglas Cowie, εκδ. Κριτική)

Υπόθεση: Ένα βράδυ του Φεβρουαρίου του 1947, η Σιμόν ντε Μποβουάρ συναντά στο Σικάγο τον συγγραφέα Νέλσον Όλγκριν και τον προκαλεί να της συστήσει τη σκοτεινή πλευρά της πόλης. Εκείνος δεν θα της χαλάσει το χατίρι και η σπίθα ενός ανεξίτηλου έρωτα θα ανάψει ανάμεσα σε καταγώγια και καμπαρέ. Κανένας από τους δύο δεν μπορεί να αντισταθεί στο πάθος που τους κυριεύει, και έτσι τα υπερατλαντικά ταξίδια γίνονται το μέσο για να βρίσκονται μαζί και να ζουν μοναδικές στιγμές ευτυχίας, εξερευνήσεων, ανεμελιάς και περιπέτειας. Στιγμές που διαρκούν τόσο λίγο αλλά διατηρούν άσβεστη την αγάπη τους. Ένας ωκεανός τους χωρίζει αλλά και δεκάδες «πρέπει» που οδηγούν τη σχέση τους σε δαιδαλώδη μονοπάτια και ένα άδοξο φινάλε...

Συγγραφέας: Ο Douglas Cowie (Ντάγκλας Κάουι) γεννήθηκε το 1977 στο Έλμχερστ του Ιλινόι και από το 1999 ζει μεταξύ Αγγλίας και Γερμανίας. Διδάσκει δημιουργική γραφή στο Royal Holloway του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Έχει μελετήσει την αμερικανική ποίηση και πεζογραφία του 20ού αιώνα, ιδιαίτερα το έργο του Νέλσον Όλγκριν. Είναι συγγραφέας των βιβλίων Owen Noon and the Marauder (2005), Sing for Life: Tin Pan Alley (2013) και Sing for Life: Away, You Rolling River (2014).

Σε ποιους απευθύνεται: Σε όσους θέλουν να γνωρίσουν μια άλλη πτυχή της Σιμόν Ντε Μποβουάρ και να αφεθούν στη δίνη ενός αντισυμβατικού και αφοπλιστικού έρωτα.

Θα σε συνεπάρουν:

1. Ο έρωτας της Σιμόν Ντε Μποβουάρ και του Νέλσον Όλγκριν
Ένας έρωτας που έχει να ξεπεράσει πολλά εμπόδια: τις αποστάσεις, τον χρόνο, τη φθορά, τις προσωπικές φιλοδοξίες, τις ενδόμυχες σκέψεις, τα «πρέπει», τη ζήλια, τα πάθη και το απύθμενο πάθος. Δύο ισχυρές προσωπικότητες αναμετρώνται με την ανάγκη τους να αγγίξουν την τελειότητα και ταυτόχρονα να ζήσουν στο έπακρο όσα νιώθουν. Αδυνατούν να υπερβούν τις αδυναμίες τους και οδηγούνται στο τέλος επιτρέποντας στον ωκεανό των επιλογών τους να τους χωρίσει οριστικά.

2. Οι μικρές στιγμές που αποτυπώνουν την ένταση των συναισθημάτων τους
Η επεισοδιακή πρώτη τους συνάντηση. Ένα ασημένιο δαχτυλίδι. Η γραφομηχανή στο διαμέρισμα της λεωφόρου Γουμπάνσια. Μια μπουτονιέρα. Αμέτρητα ταξίδια στη Νέα Ορλεάνη, στη Μέριδα, στο Τσιτσέν Ιτζά, στη Γουατεμάλα, στην Αφρική, στην Ιταλία. Αμέτρητα γράμματα και επιστολές. Ο πόνος σε κάθε χωρισμό. Τα πεισματάρικα μυρμήγκια. Μια σεζλόνγκ, η λίμνη, οι αμμόλοφοι. Δεκάδες καρέ που απεικονίζουν τις συνεχείς διακυμάνσεις αυτής της ιδιαίτερης σχέσης. Την έξαψη, την τρέλα της αγάπης τους, το πείσμα, τις συγκρούσεις και τις ανώμαλες προσγειώσεις που φωτογραφίζουν το τέλος.

3. Η γραφή του Douglas Cowie
Με υπέροχες περιγραφές και μια δυνατή πένα, ο συγγραφέας επιτυγχάνει το ακατόρθωτο: να διατηρήσει τις ισορροπίες, να μείνει αμέτοχος στις αποφάσεις των δύο πρωταγωνιστών, να μην εμπλακεί συναισθηματικά με τις καταστάσεις. Παραθέτει με μυθιστορηματικό τρόπο τα γεγονότα, συνθέτει με μαεστρία το μωσαϊκό ενός μοναδικού έρωτα και σου επιτρέπει να βιώσεις το αναγνωστικό ταξίδι με τον δικό σου τρόπο και το δικό σου συναίσθημα. Να γνωρίσεις τη βατραχίνα και τον σύζυγο από το Σικάγο.

4. Οι συνθήκες της εποχής
Γνωρίζεις τις κακόφημες γειτονιές του Σικάγο με τις πόρνες και τους τοξικομανείς, αφουγκράζεσαι τον παλμό της εποχής, τις προκαταλήψεις, τα στερεότυπα, τις πολιτικοκοινωνικές αναταράξεις, περιδιαβαίνεις στο Παρίσι των διανοούμενων, συναντάς τον Σαρτρ και αντικρίζεις τις έντονες αντιδράσεις του κόσμου για το «Δεύτερο φύλο».

Κορυφαίες στιγμές: Τόσες πολλές που δεν μπορείς να επιλέξεις, αλλά σίγουρα θα σε γοητεύσουν οι μικρές, μα τόσο συγκινητικές, εκπλήξεις που περίμεναν τη Σιμόν Ντε Μπωβουάρ κάθε φορά στο αεροδρόμιο, κατά την αναχώρησή της για το Παρίσι.

Δυνατή φράση
- «Νέλσον, όταν πάψεις να είσαι ερωτευμένος μαζί μου-»
- «Δεν θα πάψω»
- «Όταν πάψεις, θα πάψεις. Τουλάχιστον τώρα όμως αγάπα με, γιατί τώρα κι εγώ σε αγαπώ, σε χρειάζομαι και θέλω αυτόν τον έρωτα και έχω ανάγκη να διαρκέσει όσο γίνεται περισσότερο και στους δυο μας».