Γαρδένιες και κυκλάμινα

Της Νατάσας Κωστοπούλου

Η Νάντια μας υποδέχθηκε χαμογελώντας, δέκα κιλά πιο αδύνατη, σε ένα φόρεμα δυο νούμερα πιο στενό απ’ ό,τι συνήθιζε. Μια γαρδένια στο μπούστο της έμοιαζε φρεσκοκομμένη. Τη φίλησα σταυρωτά. Ο Πέτρος παραδόξως ασχολήθηκε με το φόρεμά της. «Τι περήφανο ντεκολτέ! Τι ωραίο λουλούδι – έτσι μου ‘ρχεται να το κόψω»! Δεν κατάλαβε ότι ενοχλήθηκα. Δεν ήταν έξυπνο εκ μέρους μου να τον πάρω μαζί μου σ’ ένα πάρτι διαζυγίου.

«Μωρό μου, τί ευχόμαστε σε τέτοιες περιπτώσεις;» με ρώτησε δίνοντάς μου ένα ποτήρι κρασί. Δεν είχα καμιά απάντηση της προκοπής να του δώσω. «Δεν με καλύπτεις» είπε. «Δεν γίνεται να καλύπτω μόνο εγώ» απάντησα. Μου πέρασε από το μυαλό να του πω να ρωτήσει τη Νάντια, αλλά κρατήθηκα. Του είπα απλά «θέλει θάρρος για να δει κανείς ότι η πρώτη του αγάπη δεν τού κάνει καλό».

Γνώρισα τη Νάντια πριν χρόνια στη δουλειά όταν ακόμα προσπαθούσε να σώσει τον γάμο της και έβαζε κιλά. Η αγάπη της και ο θαυμασμός της για τον Τάσο αμείβονταν συχνά με προσβολές, μειώσεις και κάθε είδους εκμετάλλευση από τη μεριά του. Το είχα σαν αρχή να μην ανακατεύομαι στις σχέσεις των άλλων, αλλά για τη Νάντια ήμουν σίγουρη. «Μπορεί να είναι ο πρώτος σου, μπορεί να είναι ο μόνος σου, αλλά μάλλον πρέπει να τον χωρίσεις» της ψιθύρισα ένα καλοκαιρινό βράδυ σ’ ένα αντίστοιχο αθηναϊκό σουαρέ απ’ αυτά που συνηθίζονται στην γειτονιά μας, την Πλάκα.

«Με χαρά, σας καλώ να γιορτάσουμε το διαζύγιό μου. Με την αφορμή αυτή, θα καλωσορίσουμε το καλοκαίρι με μουσική, ποτό και καλό φαγητό. Εσείς θα βάλετε την παρέα». Το προσκλητήριο που δεχθήκαμε όλες ήταν σαφές. Στα τηλέφωνα πριν κουβεντιάζαμε πόσο μας ιντρίγκαρε η ιδέα – όλες – να γιορτάσουμε ένα διαζύγιο επιτέλους.

Είχαμε μαζευτεί όταν η Νάντια άρχισε την πρόποσή της. «Σαν παιδί, όταν με έβαζαν τιμωρία, κρυβόμουν ανάμεσα στα βαρέλια με τις γαρδένιες που βλέπετε ολόγυρα». Η Ακρόπολη στεκόταν πίσω της. Της έριξε μια ματιά, πήρε κουράγιο και μια ανάσα. «Τώρα ξανά εδώ, στο πατρικό μου σπίτι, ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι αυτές οι γαρδένιες θα γίνονταν το καταφύγιό μου και θα έστεφαν με επιτυχία την ηρωική μου απόφαση να χωρίσω τον Τάσο». Το άνθος στο μπούστο της αναστέναξε βαθειά. Δυνατά χειροκροτήματα, αλαλαγμοί τύπου «μπράβο!», «και στα δικά μας!», «να μας ζήσεις, Αναΐς Νίν»!

Ο ήχος από τα σπασμένα γυαλιά που μπερδεύτηκε με τις φωνές μας, μάς έκανε όλους να γυρίσουμε. Ο Τάσος. Πώς είχε μάθει για τη γιορτή;

«Έχεις μεγάλο θράσος!» ούρλιαξε. Τρόμαξα, ο Πέτρος έκανε δυο βήματα προς το μέρος του, η Νάντια απλά χαμογέλασε. Τα μάτια της έλαμπαν από χαρά, οι ώμοι της ήταν χαλαροί. Δεν είχε θυμώσει, ούτε έμοιαζε έκπληκτη.

«Τάσο μου, χαίρομαι πολύ που τα κατάφερες να έρθεις». Απάντησε ήρεμα, σχεδόν ψιθυριστά, αλλά την ακούσαμε όλοι.

«Μα, είσαι με τα καλά σου; Με καλείς στο διαζύγιό μας; Όταν ο κόσμος χωρίζει, δεν κάνει γιορτή. Κάθεται μόνος του, σκάει, στενοχωριέται…»

«Αυτά τα έκανα όταν ήμασταν μαζί. Παντρεμένοι».

Ο Τάσος απτόητος. «Ακούς τι σου λέω; Άλλος το ρίχνει στο ποτό, άλλος παθαίνει κατάθλιψη, άλλος ξεκινάει ναρκωτικά όταν χωρίζει. Δεν γιορτάζει».

«Στο ποτό το είχες ρίξει εσύ τόσο καιρό. Εξ’ άλλου, κι εδώ πίνουμε. Όσο για το πάρτι, είπα να πρωτοτυπήσω» .

«Θα τα σπάσω όλα εδώ μέσα! Τώρα θα δεις».

Ο Πέτρος με δυο-τρεις ακόμα συνοδούς όρμησαν κατά πάνω του και του έδειξαν την έξοδο χωρίς πολλά – πολλά. Η Νάντια σήκωσε το ποτήρι της. Την ακολουθήσαμε όλες, με μια φωνή: «Bye – bye, love. Καλή τύχη, Τάσο»!

Αργότερα εκείνο το βράδυ, πρόσεξα τον Πέτρο πίσω από την κουρτίνα της πλαϊνής μπαλκονόπορτας. Είχε ξεμοναχιάσει μια νέα συνάδελφο από το γραφείο και θαύμαζε ένα εντυπωσιακό κυκλάμινο στα μαλλιά της. Φανερά μεθυσμένος. Φεύγοντας, κι ενώ πρόσεχα τα τακούνια μου στο πλακόστρωτο για να μη σωριαστώ, σκεφτόμουν ότι μπορεί να έρχεται και η δική μου σειρά. Λες του χρόνου να γιορτάζω εγώ; Αχ, βρε Νάντια! Θα μπορούσαμε τελικά, αν χρειαστεί, να το κάνουμε και θεσμό στην Πλάκα.

Διαγωνισμός Διηγήματος στην 36η Γιορτή Βιβλίου

Το Διαγωνισμό Διηγήματος μέσω Αυτοματικής Γραφής με θέμα «Η καλοκαιρινή Αθήνα προσπέρασε» διοργάνωσε το Μικρό Πολυτεχνείο. Μετά το σεμινάριο του Θράσου Καμινάκη (Μικρό Πολυτεχνείο), η Κριτική Επιτροπή κατέληξε στους 12 διακριθέντες. Και τα 12 κείμενα θα τα διαβάσετε στο site της ATHENS VOICE (Χορηγός επικοινωνίας).

Οι νικητές: 1. ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ ΒΡΕΤΤΟΥ / 2. MANOSNEF ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ / 3. ΈΛΕΝΑ ΓΙΟΒΑΝΑΚΗ / 4. ΑΛΙΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ / 5. ΝΑΣΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ / 6. ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΟΣΜΑΔΟΠΟΥΛΟΥ / 7. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΧΑΛΟΦΤΗ / 8. ΕΥΓΕΝΙΑ ΔΟΥΒΑΡΑ / 9. ΙΩΑΝΝΑ ΒΡΑΚΑ / 10. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΒΑΓΓΑΛΗ / 11. ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ / 12. ΝΑΤΑΣΑ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ