Γαρδένιες και κυκλάμινα
Το διήγημα που κέρδισε την 12η διάκριση στο Διαγωνισμό Διηγήματος στην 36η Γιορτή Βιβλίου
![32014-72458.jpg 32014-72458.jpg](/images/120x120/3/jpg/sites/default/files/contributor/32014-72458_0.jpg)
![47002-97530.gif 47002-97530.gif](/sites/default/files/article/2013/08/10/47002-97530.gif)
Της Νατάσας Κωστοπούλου
Η Νάντια μας υποδέχθηκε χαμογελώντας, δέκα κιλά πιο αδύνατη, σε ένα φόρεμα δυο νούμερα πιο στενό απ’ ό,τι συνήθιζε. Μια γαρδένια στο μπούστο της έμοιαζε φρεσκοκομμένη. Τη φίλησα σταυρωτά. Ο Πέτρος παραδόξως ασχολήθηκε με το φόρεμά της. «Τι περήφανο ντεκολτέ! Τι ωραίο λουλούδι – έτσι μου ‘ρχεται να το κόψω»! Δεν κατάλαβε ότι ενοχλήθηκα. Δεν ήταν έξυπνο εκ μέρους μου να τον πάρω μαζί μου σ’ ένα πάρτι διαζυγίου.
«Μωρό μου, τί ευχόμαστε σε τέτοιες περιπτώσεις;» με ρώτησε δίνοντάς μου ένα ποτήρι κρασί. Δεν είχα καμιά απάντηση της προκοπής να του δώσω. «Δεν με καλύπτεις» είπε. «Δεν γίνεται να καλύπτω μόνο εγώ» απάντησα. Μου πέρασε από το μυαλό να του πω να ρωτήσει τη Νάντια, αλλά κρατήθηκα. Του είπα απλά «θέλει θάρρος για να δει κανείς ότι η πρώτη του αγάπη δεν τού κάνει καλό».
Γνώρισα τη Νάντια πριν χρόνια στη δουλειά όταν ακόμα προσπαθούσε να σώσει τον γάμο της και έβαζε κιλά. Η αγάπη της και ο θαυμασμός της για τον Τάσο αμείβονταν συχνά με προσβολές, μειώσεις και κάθε είδους εκμετάλλευση από τη μεριά του. Το είχα σαν αρχή να μην ανακατεύομαι στις σχέσεις των άλλων, αλλά για τη Νάντια ήμουν σίγουρη. «Μπορεί να είναι ο πρώτος σου, μπορεί να είναι ο μόνος σου, αλλά μάλλον πρέπει να τον χωρίσεις» της ψιθύρισα ένα καλοκαιρινό βράδυ σ’ ένα αντίστοιχο αθηναϊκό σουαρέ απ’ αυτά που συνηθίζονται στην γειτονιά μας, την Πλάκα.
«Με χαρά, σας καλώ να γιορτάσουμε το διαζύγιό μου. Με την αφορμή αυτή, θα καλωσορίσουμε το καλοκαίρι με μουσική, ποτό και καλό φαγητό. Εσείς θα βάλετε την παρέα». Το προσκλητήριο που δεχθήκαμε όλες ήταν σαφές. Στα τηλέφωνα πριν κουβεντιάζαμε πόσο μας ιντρίγκαρε η ιδέα – όλες – να γιορτάσουμε ένα διαζύγιο επιτέλους.
Είχαμε μαζευτεί όταν η Νάντια άρχισε την πρόποσή της. «Σαν παιδί, όταν με έβαζαν τιμωρία, κρυβόμουν ανάμεσα στα βαρέλια με τις γαρδένιες που βλέπετε ολόγυρα». Η Ακρόπολη στεκόταν πίσω της. Της έριξε μια ματιά, πήρε κουράγιο και μια ανάσα. «Τώρα ξανά εδώ, στο πατρικό μου σπίτι, ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι αυτές οι γαρδένιες θα γίνονταν το καταφύγιό μου και θα έστεφαν με επιτυχία την ηρωική μου απόφαση να χωρίσω τον Τάσο». Το άνθος στο μπούστο της αναστέναξε βαθειά. Δυνατά χειροκροτήματα, αλαλαγμοί τύπου «μπράβο!», «και στα δικά μας!», «να μας ζήσεις, Αναΐς Νίν»!
Ο ήχος από τα σπασμένα γυαλιά που μπερδεύτηκε με τις φωνές μας, μάς έκανε όλους να γυρίσουμε. Ο Τάσος. Πώς είχε μάθει για τη γιορτή;
«Έχεις μεγάλο θράσος!» ούρλιαξε. Τρόμαξα, ο Πέτρος έκανε δυο βήματα προς το μέρος του, η Νάντια απλά χαμογέλασε. Τα μάτια της έλαμπαν από χαρά, οι ώμοι της ήταν χαλαροί. Δεν είχε θυμώσει, ούτε έμοιαζε έκπληκτη.
«Τάσο μου, χαίρομαι πολύ που τα κατάφερες να έρθεις». Απάντησε ήρεμα, σχεδόν ψιθυριστά, αλλά την ακούσαμε όλοι.
«Μα, είσαι με τα καλά σου; Με καλείς στο διαζύγιό μας; Όταν ο κόσμος χωρίζει, δεν κάνει γιορτή. Κάθεται μόνος του, σκάει, στενοχωριέται…»
«Αυτά τα έκανα όταν ήμασταν μαζί. Παντρεμένοι».
Ο Τάσος απτόητος. «Ακούς τι σου λέω; Άλλος το ρίχνει στο ποτό, άλλος παθαίνει κατάθλιψη, άλλος ξεκινάει ναρκωτικά όταν χωρίζει. Δεν γιορτάζει».
«Στο ποτό το είχες ρίξει εσύ τόσο καιρό. Εξ’ άλλου, κι εδώ πίνουμε. Όσο για το πάρτι, είπα να πρωτοτυπήσω» .
«Θα τα σπάσω όλα εδώ μέσα! Τώρα θα δεις».
Ο Πέτρος με δυο-τρεις ακόμα συνοδούς όρμησαν κατά πάνω του και του έδειξαν την έξοδο χωρίς πολλά – πολλά. Η Νάντια σήκωσε το ποτήρι της. Την ακολουθήσαμε όλες, με μια φωνή: «Bye – bye, love. Καλή τύχη, Τάσο»!
Αργότερα εκείνο το βράδυ, πρόσεξα τον Πέτρο πίσω από την κουρτίνα της πλαϊνής μπαλκονόπορτας. Είχε ξεμοναχιάσει μια νέα συνάδελφο από το γραφείο και θαύμαζε ένα εντυπωσιακό κυκλάμινο στα μαλλιά της. Φανερά μεθυσμένος. Φεύγοντας, κι ενώ πρόσεχα τα τακούνια μου στο πλακόστρωτο για να μη σωριαστώ, σκεφτόμουν ότι μπορεί να έρχεται και η δική μου σειρά. Λες του χρόνου να γιορτάζω εγώ; Αχ, βρε Νάντια! Θα μπορούσαμε τελικά, αν χρειαστεί, να το κάνουμε και θεσμό στην Πλάκα.
Διαγωνισμός Διηγήματος στην 36η Γιορτή Βιβλίου
Το Διαγωνισμό Διηγήματος μέσω Αυτοματικής Γραφής με θέμα «Η καλοκαιρινή Αθήνα προσπέρασε» διοργάνωσε το Μικρό Πολυτεχνείο. Μετά το σεμινάριο του Θράσου Καμινάκη (Μικρό Πολυτεχνείο), η Κριτική Επιτροπή κατέληξε στους 12 διακριθέντες. Και τα 12 κείμενα θα τα διαβάσετε στο site της ATHENS VOICE (Χορηγός επικοινωνίας).
Οι νικητές: 1. ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ ΒΡΕΤΤΟΥ / 2. MANOSNEF ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ / 3. ΈΛΕΝΑ ΓΙΟΒΑΝΑΚΗ / 4. ΑΛΙΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ / 5. ΝΑΣΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ / 6. ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΟΣΜΑΔΟΠΟΥΛΟΥ / 7. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΧΑΛΟΦΤΗ / 8. ΕΥΓΕΝΙΑ ΔΟΥΒΑΡΑ / 9. ΙΩΑΝΝΑ ΒΡΑΚΑ / 10. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΒΑΓΓΑΛΗ / 11. ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ / 12. ΝΑΤΑΣΑ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μάθε απο το παρελθόν σου, αγάπησε τον εαυτό σου, ζήσε τη ζωή που σου αξίζει
Γράφοντας για αυτά που έχουν σημασία, με τον πιο συναρπαστικό τρόπο
Μιλήσαμε με αφορμή το νέο της βιβλίο «Η φωνή στα χέρια της» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ίκαρος
Βιβλία για ένα μακρύ, καυτό και διαβαστερό καλοκαίρι!
Τι τη συγκινεί, τι τη θυμώνει, τι νοσταλγεί στην καθημερινή της ζωή και τι της λείπει από το παρελθόν; Μιλήσαμε μαζί της με αφορμή το πρώτο της βιβλίο με ποιήματα
Πώς η επιμονή, η αφοσίωση στη δημιουργική σου φωνή και μια σειρά από ευφάνταστα σωματικά τελετουργικά μπορούν να δώσουν φτερά στην καλλιτεχνική δημιουργία
Διαβάστε δύο ποιήματα από τη νέα συλλογή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη
Η ψυχαναλύτρια Galit Atlas φωτίζει τη σκοτεινή επικράτεια του ασυνείδητου, αυτή που μας στοιχειώνει εν αγνοία μας
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Tι μας ενδιαφέρει η πεισιθάνατη αναζήτηση ενός μετανάστη Ιρανού που μέσα σε όλα τα άλλα είναι και ορφανός από μητέρα, ενώ ο πατέρας του δουλεύει σε εκτροφείο ορνίθων;
Μια συζήτηση για το βιβλίο της «Πρόσωπα του μύθου, του θρύλου, της μουσικής» και το πώς οι μύθοι και οι θρύλοι εικονογραφούν ένα είδος πρωτόγονης ψυχολογίας
«Η ζωή με το δικό σου φως» του Abdellah Taïa είναι μια γοητευτική καταβύθιση σ’ έναν κόσμο άγνωστο, σκληρό και ανθρώπινο, όπου οι κατηγοριοποιήσεις και οι κανόνες της Δύσης δεν χωρούν
Μια συζήτηση με τους συγγραφείς για τον ρόλο του επιχειρείν στη δημοκρατία
Ο υδράργυρος ανεβαίνει και τα συναισθήματα στις σελίδες κορυφώνονται
Τα βιβλία που θα προσθέσουμε στις καλοκαιρινές μας αναγνώσεις
Σπουδή εφηβικής αφύπνισης, παραμένει ένα από τα πιο αγαπημένα βιβλία του 20ού αιώνα
«Το τρίτο στεφάνι», οι περιπέτειες του λογοτέχνη με τον νόμο στην Αυστραλία και η οριστική επιστροφή του στην Ελλάδα καταγράφονται στο βιβλίο «Το Τέρας και ο Κολοσσός»
Βιβλία για ένα μακρύ, καυτό και διαβαστερό καλοκαίρι!
Βιβλία για ένα μακρύ, καυτό και διαβαστερό καλοκαίρι!
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.