- CITY GUIDE
- PODCAST
-
32°
Τι είναι «Τα χειροποίητα» της Έλενας Ακρίτα και γιατί θα ομορφύνουν το αναγνωστικό σου καλοκαίρι;
Μια απολαυστική συλλογή από κείμενα που αποτυπώνουν μια πορεία σχεδόν 20 χρόνων στη δημοσιογραφία
Η Έλενα Ακρίτα επιστρέφει και η μέθεξη της γραφής της είναι ξανά εδώ. Κείμενα νέα και παλιά, κείμενα γελαστά και μελαγχολικά, κείμενα που τρολάρουν, μα προπάντων κείμενα που παραμένουν απίστευτα επίκαιρα. Είναι «Τα χειροποίητα» της Έλενας Ακρίτα, όλα φτιαγμένα με υλικά της ψυχής και της καρδιάς. «Υπάρχουν κάποια που έχουν πολύ ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου», υπογραμμίζει η ίδια σε συνέντευξή της για το νέο αυτό βιβλίο. Γιατί όμως θα κατακτήσουν μια ξεχωριστή θέση και στις δικές μας καρδιές και θα τοποθετηθούν ψηλά στη λίστα με τα πιο διαλεχτά διαβάσματα του καλοκαιριού;
Στα «Χειροποίητα», θα βρεις μαζεμένα ορισμένα από τα καλύτερα άρθρα της που δημοσιεύτηκαν από το 2000 μέχρι σήμερα, τα οποία εξακολουθούν να συγκινούν και να προβληματίζουν χωρίς να έχουν χάσει το παραμικρό από την ποπ φρεσκάδα τους στο πέρασμα του χρόνου. Είτε τα ανακαλύπτεις για πρώτη φορά είτε επιστρέφεις στον μαγικό τους κόσμο, τα «Χειροποίητα» κείμενα της Έλενας Ακρίτα θα σε μυήσουν στη μουσική των λέξεών τους και δεν θα σε αφήσουν στιγμή μόνο. Το ιδανικό βιβλίο για απερίσπαστες αναγνώσεις τις καυτές μέρες. Αφιερωμένο από την ίδια «στους συγκάτοικούς μου στην τρέλα. Τους αναγνώστες μου».
Έλενα Ακρίτα, «Τα χειροποίητα», σελίδες 216, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα σε όλα τα βιβλιοπωλεία και στο www.dioptra.gr
Διαβάστε ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Τα χειροποίητα» της Έλενας Ακρίτα:
Για το παρελθόν καλά πάω, πατριώτη;
ΑΥΤΌ ΤΟ ΌΤΑΝ ΉΜΟΥΝΑ ΠΑΙΔΊ… το ακούμε όλο και συχνότερα στις μέρες μας: εγκλωβισμένοι στο παρόν, επανεφευρίσκουμε το παρελθόν. «Αναδιατυπώνουμε» όπως εμείς θέλουμε τις πίσω μας σελίδες. Τις ξαναγράφουμε, τις διορθώνουμε, τις εξωραΐζουμε, αλλάζουμε τις παραγράφους που μας πονάνε.
Ξαφνικά, ένας ολόκληρος λαός λες και πήδηξε από τις σελίδες των παλιών αναγνωστικών: Έλλη, να ένα μήλο.Λόλα, να ένα άλλο. Μήλο, Μίμη. Έλα, Μίμη, έλα, ένα μήλο,μέλι. Δείτε την οικογένεια. Έτοιμοι όλοι να φάνε. Να ο πατέρας, η Λόλα, ο Μίμης, η Έλλη, η Άννα, η γιαγιά και ημητέρα. Τι μεγάλη οικογένεια!
Μα βέβαια, έτσι καθόμασταν όλοι στο τραπέζι με του Αβραάμ και του Ισαάκ τα αγαθά. Κανένας δεν πεινούσε, κανένας δεν υπέφερε, κανένας δεν αρρώσταινε. Γίναμε όλοι ξαφνικά μέλη της οικογένειας του Αναγνωστικού.
Πάει να είμαι εγώ η Έλλη; Και να είσαι εσύ ο Μίμης, Μίμη, μήλο, Λόλα να ένα άλλο.
Η λέξη «αλάνα» είναι η επιτομή του vintage. Εκεί παίζαμε, εκεί τρέχαμε, εκεί ματώναμε. Κι ύστερα εμείς, τα παιδιά με το γρατζουνισμένο γόνατο, μαζευόμασταν στο οικογενειακό τραπέζι κι άντε ξανά μανά να δαγκώνουμε εκ περιτροπής του Μίμη το μήλο.
Ή Ελλάδα μια ασπρόμαυρη ταινία: Κάποιοι την «πρόλαβαν» στις αίθουσες των σινεμά και κάποιοι μέσα από την οθόνη της τηλεόρασης. Ανάλογα οι γενιές, ανάλογα οι ηλικίες. Όπως και να τις γνωρίσαμε όμως, όλοι απαρεγκλίτως ακολουθούσαμε την ίδια διαδρομή στους ίδιους δρόμους: Με τον Ορέστη Μακρή και τις κόρες του στα κυριακάτικα λεωφορεία για τη θάλασσα. Με σοφερίνα την Αλίκη στη λεωφόρο Πανεπιστημίου. Με το κόκκινο διθέσιο του Αντρέα Μπάρκουλη στις παραλίες των εμπριμέ μπικίνι. Με τον Μίμη Φωτόπουλο σοφεράκι στο αρχαίο του ταξί και τη Σμαρούλα μουτρωμένη στη θέση του συνοδηγού. Ίδιοι δρόμοι, ίδιες διαδρομές…
Με μια σιωπηρή συναίνεση, κάποιες γενιές έσβησαν από τη μνήμη τους πόλεμους, Εμφύλιο, Χούντα, διώξεις, ξερονήσια, εξορίες, φυλακές, μετανάστευση. Διέγραψε τα ματωμένα σεντόνια που ανέμιζαν σε παρθενικά μπαλκόνια. Διέγραψε πατέρες-αφέντες, μανάδες-σκλάβες, οτιδήποτε ξεγλιστρούσε σαν γάργαρο νεράκι από το συρματόπλεγμα του «νορμάλ».
Ένα άθλιο παρόν κι ένα ζοφερό μέλλον. Αυτά μας αναγκάζουνε να κρύβουμε το κεφάλι μας στην κινούμενη άμμο του παρελθόντος. Το «χτες» δεν ήταν τόσο ευτυχισμένο όσο «σήμερα» θέλουμε να πιστεύουμε. Κι ούτε εμείς ήμασταν τα παιδιά των παλιών αναγνωστικών. Καλά κι άγια τα ήθη και τα έθιμα, τα Κούλουμα, η Σαρακοστή, οι Φωτιές του Αϊ-Γιαννιού, τα πασχαλιάτικα γλέντια. Όμως, για να προχωρήσουμε μπροστά, πρέπει κάποτε να πάψουμε να εξωραΐζουμε τις πίσω μας σελίδες. Αν θέλουμε να γράψουμε καινούρια κεφάλαια, πρέπει να πάψουμε να «διορθώνουμε τα παλιά». Γιατί μόνο όποιος έχει το κουράγιο να αντιμετωπίσει το παρελθόν του κατάματα – μόνο αυτός μπορεί να συστηθεί με το παρόν και να προχωρήσει στο μέλλον.
Γιατί τα χρόνια, αγάπες μου, ήταν πέτρινα. Δεν ήταν vintage.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ένα διήγημα για τα 100 χρόνια από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι το 1924
Ένα μυθιστόρημα φτιαγμένο από εικόνες, φως, νερό, ειλικρίνεια, αγάπη — και καλοκαίρι
Μιλήσαμε με τον συγγραφέα για την πρώτη του συλλογή διηγημάτων
60 χρόνια από την κυκλοφορία ενός ιστορικού βιβλίου για τα ΜΜΕ
Μιλήσαμε μαζί της για το νέο της βιβλίο «In God we trust»
Για το βιβλιοφιλικό μυθιστόρημα του Χουάν Βιγιόρο που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Carnívora (μετάφραση Χριστίνα Φιλήμονος)
Διαβάστε το ποίημα από τη συλλογή «Κλαγγή των όπλων», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη
Μάθε απο το παρελθόν σου, αγάπησε τον εαυτό σου, ζήσε τη ζωή που σου αξίζει
Γράφοντας για αυτά που έχουν σημασία, με τον πιο συναρπαστικό τρόπο
Μιλήσαμε με αφορμή το νέο της βιβλίο «Η φωνή στα χέρια της» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ίκαρος
Βιβλία για ένα μακρύ, καυτό και διαβαστερό καλοκαίρι!
Τι τη συγκινεί, τι τη θυμώνει, τι νοσταλγεί στην καθημερινή της ζωή και τι της λείπει από το παρελθόν; Μιλήσαμε μαζί της με αφορμή το πρώτο της βιβλίο με ποιήματα
Πώς η επιμονή, η αφοσίωση στη δημιουργική σου φωνή και μια σειρά από ευφάνταστα σωματικά τελετουργικά μπορούν να δώσουν φτερά στην καλλιτεχνική δημιουργία
Διαβάστε δύο ποιήματα από τη νέα συλλογή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη
Η ψυχαναλύτρια Galit Atlas φωτίζει τη σκοτεινή επικράτεια του ασυνείδητου, αυτή που μας στοιχειώνει εν αγνοία μας
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Tι μας ενδιαφέρει η πεισιθάνατη αναζήτηση ενός μετανάστη Ιρανού που μέσα σε όλα τα άλλα είναι και ορφανός από μητέρα, ενώ ο πατέρας του δουλεύει σε εκτροφείο ορνίθων;
Μια συζήτηση για το βιβλίο της «Πρόσωπα του μύθου, του θρύλου, της μουσικής» και το πώς οι μύθοι και οι θρύλοι εικονογραφούν ένα είδος πρωτόγονης ψυχολογίας
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.