Αστικές συναντήσεις: Η διπλή ψυχή του Χρήστου Χωμενίδη
Ο Σταύρος Κωνσταντινίδης και η φωτογράφος Villy Calliga τριγυρνούν στην πόλη και συναντούν πρόσωπα σε ανύποπτες καθημερινές στιγμές
![stavros-konstantinidis.jpg stavros-konstantinidis.jpg](/images/120x120/3/jpg/sites/default/files/stavros-konstantinidis_0.jpg)
![thumbnail_x1logo.jpg thumbnail_x1logo.jpg](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2018/04/23/thumbnail_x1logo.jpg)
Ο Χρήστος Χωμενίδης, καθώς έφτανε στο ραντεβού μας, έφερνε μαζί του το νέο βιβλίο του ο «Φοίνικας», σχεδόν από το τυπογραφείο. «Μετά από τον Φοίνικα θα μπορούσα να σκεφτώ να κάνω ένα διάλειμμα, δοκιμάζοντας και μερικούς άλλους ρόλους που στριφογυρίζουν στο μυαλό μου» είπε και παρήγγειλε ένα καφεδάκι. Δεν τον πίστεψα βέβαια ακριβώς, ξέροντας πως το ανατρεπτικό χιούμορ του κρύβεται ετοιμοπόλεμο πάντα πίσω από τις λέξεις του.
Η σχέση λογοτεχνίας και πολιτικής είναι μία αμφίδρομη πλέξη. Είτε εκκινώντας από τη μία πλευρά είτε από την άλλη, καταλήγεις στο τέλος να ψηλαφείς τη μικρή ανθρώπινη τραγικότητα. Η πολιτική στο βάθος της περνάει από τους δρόμους των λεπτών φιλοσοφικών όψεων του δημόσιου βίου και η λογοτεχνία κοντοστέκεται σε πλάγια ψυχαναλυτικά πορτραίτα καθημερινών ηρώων. Στο τέλος πάντως παγιδεύεται σε κάποια από τις ενδιάμεσες αποχρώσεις της ταλάντωσης μεταξύ έρωτα και θανάτου ή το αντίστροφο.
Ο Χρήστος Χωμενίδης, αυτή τη διπλότυπη εικόνα της ζωής, την εμπεριέχει συνεχώς και ταυτόχρονα στο συγγραφικό του έργο και τη δημόσια παρουσία του. Φαίνεται να υφαίνει τις μυθιστορηματικές αφηγήσεις μέσα στο κάδρο των μεγάλων πολιτικών γεγονότων και να πολιτικολογεί με οξυδέρκεια, γνωρίζοντας καλά τα λογοτεχνικά συμφραζόμενα και το ιστορικό πλαίσιο.
![thumbnail_x2logo.jpg thumbnail_x2logo.jpg](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/thumbnail_x2logo.jpg)
Γεννημένος το 1966, ανήκει στη γενιά της μετανεωτερικής μεταπολίτευσης, παρότι εκ πρώτης μοιάζει να μην έχει ηλικία. Ή, μάλλον, έχει άλλη βιωματική και άλλη βιολογική. Θα μπορούσε περίφημα να είναι 15 χρόνια μεγαλύτερος ή δέκα χρόνια μικρότερος. Είναι αυτός ο ίδιος πάντα το «Σοφό παιδί» του 1993, με το οποίο εισήλθε δυναμικά στη λογοτεχνική σκηνή της χώρας. «Σοφός» γιατί περιπλέκει με μοναδική μαεστρία τη λογοτεχνική γραφή με τη γνώση, την κοινωνιολογική ανάγνωση με μία πρωτότυπη σημειολογική αφαίρεση. «Παιδί» καθώς η έγκαιρη ψυχολογική ωριμότητα του παιδιού τον ωθεί με ευκολία πια να εκφράζεται απενεχοποιημένα σε αδιαμεσολάβητους και ειλικρινείς δρόμους, αψηφώντας συνειδητά στερεότυπα και κλισέ.
Με ισχυρή βιωμένη την πρώιμη πολιτικοποίησή του, εκπορευόμενη από την ίδια την ιστορία της οικογένειάς του, φαίνεται να σημαδεύεται κρίσιμα από αυτό. Ο Χωμενίδης μεγάλωσε ακούγοντας και βλέποντας τις ιστορίες της αριστεράς απο μέσα, σε βάθος τριών γενεών. Μαθαίνει τις ψηφίδες της ιστορίας του 20ού αιώνα της χώρας, όπως άλλοι μαθαίνουν την οικογενειακή ιστορία τους. Στο πολυβραβευμένο μυθιστόρημά του «Νίκη», που διασκευάστηκε στο Θέατρο πρόσφατα από τον Σταμάτη Φασουλή με πολύ μεγάλη επιτυχία, μας προσφέρει ένα χρονικό της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας και της αριστεράς μέσα από την διαδρομή της οικογένειάς του, με κεντρικό πρόσωπο την μητέρα του Νίκη.
Ίσως και αυτό να είναι ο λόγος που στέκεται με σκεπτικισμό στον όψιμο διχασμό της ελληνικής κοινωνίας, στην επιφυλακτικότητα να αποδεχθεί τον μανιχαϊστικό και απλουστευτικό λόγο της σημερινής «αριστερής» κυβέρνησης. «Συνήθως όποιος δεν έχει διαβάσει και δεν έχει ασχοληθεί είναι περισσότερο εμμονικός και παγιδευμένος» λέει. «Πάντα σκέφτομαι ότι προγονολάτρες είναι αυτοί που έχουν ασχοληθεί ελάχιστα με τα θέματα που εξάρουν» σημειώνει. Παραμένει αισιόδοξος όμως ότι η ελληνική κοινωνία μπορεί να απελευθερωθεί ευρωπαϊκά και προοδευτικά. Ξέρει όμως ότι αυτό προϋποθέτει την ατομική εκγρήγορση, την κατανόηση και τον σεβασμό του πρόσκαιρου της ζωής, την κατάκτηση της υπαρξιακής αυτονομίας, τη νοηματοδότηση της χαράς των στιγμών του ενός και μοναδικού παρόντος. Αυτό εξάλλου αφηγείται συνεχώς, σε παραλλαγές, σε κάθε κείμενό του.
![thumbnail_x3logo.jpg thumbnail_x3logo.jpg](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/thumbnail_x3logo.jpg)
Ο Χρήστος Χωμενίδης είναι ανατρεπτικός αλλά και γήινος, γλυκά σαρκαστικός και γλαφυρός, με λεπτή συναίσθηση της αυθεντικής λαϊκότητας δίνοντας ταυτόχρονα χώρο στη αριστοκρατικότητα της συμπεριφοράς. Είναι κοσμοπολίτης και μποέμ, με διαχρονική αντίληψη. Της πόλης του της Αθήνας και του κόσμου. Ίσως θέλει να ζει και να ταξιδεύει ταυτόχρονα σε παρελθόν, παρόν και μέλλον. Πάντως σίγουρα γοητεύεται να αποπλανεί και να σκανδαλίζει παιδευτικά στο λόγο του, όποιο εκφραστικό μέσο και αν χρησιμοποιεί. Μυθιστόρημα και διηγήματα, χρονογραφήματα και πολιτική αρθρογραφία, συνεντεύξεις ή live συνομιλίες.
Πριν λίγες ημέρες κυκλοφόρησε το νέο του μυθιστόρημα ο «Φοίνικας» στις εκδόσεις Παττάκη. Ο ίδιος σκέφτηκε προς στιγμή και ενώ το έγραφε, πως θα μπορούσε να είναι το τελευταίο του έργο, πράγμα που δυσκολεύεται να πιστέψει μάλλον. Είναι σίγουρα όμως το πιο φιλόδοξο έργο του.
Εμπνευσμένο από τον έρωτα της Εύας Πάλμερ και του Άγγελου Σικελιανού, αλλά με την μυθοπλαστική ελευθερία που δίνει πάντα συναρπαστικές περιστροφές στη γραφή του Χρήστου Χωμενίδη, κινείται σε ένα χρονικό φάσμα 70 ετών μεταξύ 1860 και 1927, περίοδο που τόσο τον συγκινεί. Ίσως γιατί κάπου εκεί τοποθετεί τις πραγματικές ρίζες της σύγχρονης Ελλάδας. Βαλκανικοί Πόλεμοι, Μικρασιατική Καταστροφή, από την µεσοπολεµική Αθήνα, το Πήλιο, τους Δελφούς μέχρι την Νέα Υόρκη.
![thumbnail_x4logo.jpg thumbnail_x4logo.jpg](/images/w250/3/jpg/sites/default/files/thumbnail_x4logo.jpg)
Ισως μία ελλειπτική αυτοπροσωπογράφηση, με τα μοτίβα των σταθερών αγωνιών του συγγραφέα και κεντρικών της ζωής. Την καταγωγή και την ταυτότητα της ατομικότητας, τον έρωτα, την οικογένεια, τις ανατροπές του πόνου της ζωής, την πίστη και την προδοσία, την αγωνία για ένα νόηµα που θα υπερβαίνει τον θάνατο.
Ο εμβληματικός «Φοίνικας» που καίγεται μόνος του και αναγεννάται από τις στάχτες του.
Τον συναντήσαμε, στο κέντρο της Αθήνας στη γοητευτική στοά Ράλλη σε μία λιτή αυλή, με μυρωδιά και αισθητική μίας άλλης εποχής. Μετά τη κουβέντα μας, περπατήσαμε μαζί σε μία χαλαρή περιπλάνηση στα στενά κάτω από το Σύνταγμα. Ο Χρήστος Χωμενίδης γοητεύεται από τις γωνίες της Αθήνας. Από εκεί ξεκινάει εξάλλου πάντα τα φαντασιακά ταξίδια του, σε τόπους και χρόνους.
Έχει επιμεληθεί σειρές φωτογραφικών και εικαστικών εκθέσεων (Transformations, Kyoto Dream, Περιπλανήσεις, Colors, Senses One Life One Body, Μορφές και αλλοιώσεις, Emvrio Anagenesis κλπ). Διοργάνωσε και επιμελήθηκε τους εικαστικούς κύκλους Twenty Boxes και Urban Lab για νέους φωτογράφους και εικαστικούς, στην Αθήνα. Τον τελευταίο χρόνο επικεντρώθηκε στην αφηγηματική της φωτογραφίας ολοκληρώνοντας το ‘’Desmoi - The Mother Daughter project’’, μια φωτογραφική μελέτη της σχέσης μητέρας-κόρης.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μάθε απο το παρελθόν σου, αγάπησε τον εαυτό σου, ζήσε τη ζωή που σου αξίζει
Γράφοντας για αυτά που έχουν σημασία, με τον πιο συναρπαστικό τρόπο
Μιλήσαμε με αφορμή το νέο της βιβλίο «Η φωνή στα χέρια της» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ίκαρος
Βιβλία για ένα μακρύ, καυτό και διαβαστερό καλοκαίρι!
Τι τη συγκινεί, τι τη θυμώνει, τι νοσταλγεί στην καθημερινή της ζωή και τι της λείπει από το παρελθόν; Μιλήσαμε μαζί της με αφορμή το πρώτο της βιβλίο με ποιήματα
Πώς η επιμονή, η αφοσίωση στη δημιουργική σου φωνή και μια σειρά από ευφάνταστα σωματικά τελετουργικά μπορούν να δώσουν φτερά στην καλλιτεχνική δημιουργία
Διαβάστε δύο ποιήματα από τη νέα συλλογή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη
Η ψυχαναλύτρια Galit Atlas φωτίζει τη σκοτεινή επικράτεια του ασυνείδητου, αυτή που μας στοιχειώνει εν αγνοία μας
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Tι μας ενδιαφέρει η πεισιθάνατη αναζήτηση ενός μετανάστη Ιρανού που μέσα σε όλα τα άλλα είναι και ορφανός από μητέρα, ενώ ο πατέρας του δουλεύει σε εκτροφείο ορνίθων;
Μια συζήτηση για το βιβλίο της «Πρόσωπα του μύθου, του θρύλου, της μουσικής» και το πώς οι μύθοι και οι θρύλοι εικονογραφούν ένα είδος πρωτόγονης ψυχολογίας
«Η ζωή με το δικό σου φως» του Abdellah Taïa είναι μια γοητευτική καταβύθιση σ’ έναν κόσμο άγνωστο, σκληρό και ανθρώπινο, όπου οι κατηγοριοποιήσεις και οι κανόνες της Δύσης δεν χωρούν
Μια συζήτηση με τους συγγραφείς για τον ρόλο του επιχειρείν στη δημοκρατία
Ο υδράργυρος ανεβαίνει και τα συναισθήματα στις σελίδες κορυφώνονται
Τα βιβλία που θα προσθέσουμε στις καλοκαιρινές μας αναγνώσεις
Σπουδή εφηβικής αφύπνισης, παραμένει ένα από τα πιο αγαπημένα βιβλία του 20ού αιώνα
«Το τρίτο στεφάνι», οι περιπέτειες του λογοτέχνη με τον νόμο στην Αυστραλία και η οριστική επιστροφή του στην Ελλάδα καταγράφονται στο βιβλίο «Το Τέρας και ο Κολοσσός»
Βιβλία για ένα μακρύ, καυτό και διαβαστερό καλοκαίρι!
Βιβλία για ένα μακρύ, καυτό και διαβαστερό καλοκαίρι!
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.