- CITY GUIDE
- PODCAST
-
32°
![43249-97259.jpg 43249-97259.jpg](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2013/06/12/43249-97259.jpg)
Μια σειρά ελληνικών βιβλίων κυκλοφόρησαν πρόσφατα χρησιμοποιώντας ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα ως πρώτη ύλη.
Μια σειρά ελληνικών βιβλίων κυκλοφόρησαν πρόσφατα χρησιμοποιώντας ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα ως πρώτη ύλη. O Νίκος Δαββέτας για τον «Ζωγράφο του Μπελογιάννη» (εκδ. Μεταίχμιο), νομίζω, πως έκανε την καλύτερη χρήση.
Όταν ένας Έλληνας συγγραφέας βρίσκεται δολοφονημένος στο Παρίσι και η κληρονόμος του κυνηγημένη, όλα δείχνουν πως αιτία στάθηκαν τα προσχέδια του Πικάσο για το πορτρέτο του Μπελογιάννη, τα οποία είχε το θύμα στην κατοχή του πριν τα δώσει στη δεύτερη για να τα πουλήσει στη μαύρη αγορά. Στους ύποπτους υπολογίζονται η παρέα του (με την οποία μάλλον ήταν εμπλεκόμενος σε λαθρεμπόριο) και άνθρωποι από το πολιτικό παρελθόν του.
Φαίνεται πως ο Δαββέτας πήγε αντίθετα από το συγγραφικό συνήθειο (βρίσκω ένα ιστορικό γεγονός και το κουτσομπολεύω) ή το έκανε με τέτοιο τρόπο που δεν το κατάλαβα. Θέλοντας να στοχαστεί για τη σχέση της ιστορίας με τα υποκείμενα, αλλά και για τον τρόπο χειρισμού της στο σήμερα –«Από την ενοχική δεξιά μέχρι τη ριζοσπαστική αριστερά, θα δώσουν όλοι το “παρών” γιατί η δική τους αφήγηση σε πείσμα της λογικής και της Ιστορίας έχει αποικίσει το ασυνείδητο του μέσου Έλληνα»–, το θέμα του πορτρέτου του Μπελογιάννη αποδείχτηκε ιδανικό συγγραφικό εύρημα. Επιπλέον, δεν το χρησιμοποίησε ως πραγματολογικό δόλωμα – έδωσε και τη δική του θεώρηση για την ιστορία του ανθρώπου με το γαρίφαλο («Σε ένα διάλειμμα της δίκης η Έλλη τού χαρίζει ένα γαρίφαλο κι αυτός δεν το αποχωρίζεται ούτε όταν μαραίνεται. Είναι ο ευτυχέστερος άνθρωπος του πλανήτη. Οι δικαστές νομίζουν πως παριστάνει τον ήρωα, πως προσπαθεί με το χαμόγελο να νικήσει τον φόβο του. Οι Αμερικανοί πράκτορες που παρακολουθούν την ακροαματική διαδικασία αποφαίνονται πως εφαρμόζει μια τεχνική που έμαθε στη Σοβιετική Ένωση για να μην αποκαλύπτει τα πραγματικά του αισθήματα. Οι αριστεροί πάλι, όσοι έχουν απομείνει ελεύθεροι, μιλούν με δέος για την ατσάλινη ψυχή του. Ατσάλινος όμως είναι μόνο ο έρωτας, γιατί στερείται λογικής...»).
Τα πλαστά αντίγραφα της ιστορίας του «Ζωγράφου» είναι μια άξια μεταφορά της ρήσης «Η ιστορία είναι μια πινακοθήκη όπου υπάρχουν λίγοι αυθεντικοί πίνακες και πολλά αντίγραφα». Όμως η πλαστογραφία αποδεικνύεται και ηθικής φύσης, καθώς μερικοί από τους αριστερούς διανοούμενους που βρήκαν καταφύγιο στη Γαλλία, προκειμένου να γλιτώσουν από το κυνηγητό των μαγισσών, έκαναν τότε τα τέρατα, πόσο μάλλον μεταγενέστερα. Όπως επίσης πλαστή (δες αγγαρεία) μπορεί να ήταν και η διάθεση του Πικάσο να φιλοτεχνήσει το πορτρέτο του ανθρώπου με το γαρίφαλο μετά τις «διαταγές» του Γαλλικού Κομουνιστικού Κόμματος, διά στόματος Αραγκόν. («Ποια ζωγραφιά, καημένε, μια αντιγραφή έκανε ο Πικάσο. Πήρε τη φωτογραφία του Μήτσουρα και την ξεπατίκωσε.») – κι ας μέτρησε «θετικά» το αποτέλεσμα. Η σχέση του πλαστού με το αυθεντικό διατρέχει όλο το βιβλίο, ενώ οι ήρωές του (και είναι πολλοί) κινούνται μέσα στην γκρι παλέτα.
Μπορεί να θίγονται και θέματα που αφορούν την τέχνη και τη διανόηση, ο στόχος όμως του είναι το ηθικό πρόταγμα των αριστερών πολιτικοποιημένων («Πίσω από τους τέσσερις τοίχους της φυλακής δεν μπορείς να κρύβεσαι, να προσποιείσαι το μάρτυρα, αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθεί ο πραγματικός σου χαρακτήρας») – και μόνο αυτό έχει νόημα τις εποχές που διανύουμε.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
![](/images/w400/3/jpg/files/2024-02-02/final-voice-choice4.jpg)
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μια νουβέλα που θα κυκλοφορήσει εντός των επόμενων εβδομάδων από την Κάπα Εκδοτική.
Μια ομάδα σχεδιαστών συγκέντρωσε στο βιβλίο «Travelogue» πρωτότυπες πατέντες από κάθε γωνιά της Ελλάδας
Οικολογία: Γιατί χρειαζόμαστε την άγρια φύση — και γιατί αυτό μάς αφορά όλους
«Τότε έγραφα για πράγματα που δεν είχαμε βρει ακόμα λέξεις να τα περιγράψουν, όπως η τοξική αρρενωπότητα, τα fake news), η κουλτούρα της επαγρύπνησης εναντίον φυλετικών προκαταλήψεων και διακρίσεων»
Ένα βιβλίο γεμάτο χαριτωμένες παρατηρήσεις
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Το βιβλίο του Σέρχιο Πιτόλ «Η τέχνη της φυγής» (Δώμα, μετ. Αγγελική Βασιλάκου) είναι ο πρώτος τόμος της «Τριλογίας της μνήμης» του Μεξικανού συγγραφέα. Το ξεκίνησα και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου.
Αυτή την εβδομάδα ασχολούμαστε με το πώς μπορεί να μιλήσει κανείς για κουίρ υποκείμενα στην ιστορία, μέσα από το δοκίμιο «Can and should we queer the past» του Justin Bengry
Μια συζήτηση με τον μεταφραστή του βιβλίου, Χαράλαμπο Γιαννακόπουλο
Το επάγγελμα του συγγραφέα είναι πολύ μοναχικό
Τρεις μικροί εκδοτικοί οίκοι, με παιδικά βιβλία που ξεχωρίζουν
Τι σημαίνει να «νιώθεις ότι πεθαίνεις στη θέση ενός άλλου»;
Ένα συλλεκτικό τεκμήριο από τον Θανάση Κ. Κάππο για τον σπουδαίο τραγουδιστή, μέσα από αφηγήσεις ανθρώπων που τον έζησαν από κοντά
Μια ιστορία αγάπης, απώλειας και συμφιλίωσης σε καιρούς ανησυχητικών αλλαγών
Greekling, όπως Γραικύλος, εκ του Graeculus: φράση υποτιμητική που χρησιμοποιούνταν από τους Ρωμαίους για συμπολίτες τους που ήθελαν να το παίζουν Έλληνες. Κατά (μειωτική) επέκταση: ο υποταγμένος Έλληνας
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Τρεις μικροί εκδοτικοί οίκοι, με παιδικά βιβλία που ξεχωρίζουν
Ο γνωστός συγγραφέας και διαφημιστής μάς μιλάει για το νέο του βιβλίο «Το Φωτόδεντρο»
Πιστεύεται ότι γράφτηκε γύρω στον Απρίλιο-Ιούνιο του 1920 από ένα σανατόριο
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.