- CITY GUIDE
- PODCAST
-
25°
Δημήτρης Δασκαλόπουλος: Ένας ακέραιος δημιουργός, ένας βαθύς γνώστης του βιβλίου
Με αφορμή μια αυτοβιογραφία, μια αυτοανθολόγηση άρθρων κι όχι μόνο
Ο κ. Δημήτρης Δασκαλόπουλος (Πάτρα, 1939) είναι ποιητής, βιβλιογράφος, δοκιμιογράφος, κριτικός, ανθολόγος, επιμελητής κειμένων, λημματογράφος και αρθρογράφος– πάντα σε θέματα Λογοτεχνίας και Νεοελληνικής Φιλολογίας. Τον ξέρω ελάχιστα, μια συνέντευξη στο ραδιόφωνο τού έχω πάρει όλη κι όλη, ποτέ δεν έχουμε βρεθεί ιδιωτικά (μόνο σε δημόσιες εκδηλώσεις). Πιθανολογώ ότι κάποιοι/ες από σας μπορεί να τον ξέρετε ακόμα λιγότερο, γιατί κάτι τέτοιοι άνθρωποι δεν απασχολούν τη δημοσιότητα, δεν τηλεφωνούν σε κριτικούς και δημοσιογράφους, δεν επιδιώκουν προβολή, γενικά δεν ακκίζονται.
Τώρα, εξαιρώντας τη βιβλιογραφία Γιώργου Σεφέρη, που απευθύνεται σε –ας πούμε– ειδικό κοινό, τα πιο πρόσφατα βιβλία του Δρ. Δημήτρη Δασκαλόπουλου, που δίνουν ωστόσο μια ικανή ιδέα της πολλαπλής δημιουργικότητάς του, είναι τα εξής:
Τα σημαντικότερα στοιχεία του βιβλίου είναι, νομίζω, τέσσερα. Πρώτο, το πυκνό ύφος του, που θυμίζει Αστικό Κώδικα ή Θανάση Βαλτινό. Δεύτερο, η ευθύτητά του, ειδικά όταν πρόκειται να καταλογίσει ευθύνες ή να κακοκαρδίσει: δεν μασάει τα λόγια του, ούτε γράφει στρογγυλεμένα (ενδεικτικά: οι «διαμάχες» με τον Ανέστη Ευαγγέλου και τον Κώστα Βουκελάτο). Τρίτο, η παράθεση εμβόλιμων αυτούσιων κειμένων, που ποικίλλουν πολύ όμορφα το λόγο (εγγραφές από το ημερολόγιό του, επιστολές, πρόλογοι κ.λπ.). Και τέταρτο, το σημαντικότερο, αξέχαστα πορτρέτα ανθρώπων όπως ο μόνος αριστερός στο σόι (ένας θείος), η Μαρώ Σεφέρη, ο Ζ. Λορεντζάτος, το ζεύγος Σαββίδη, ο Δ. Μαρωνίτης, το ζεύγος Αναγνωστάκη, ο Οδ. Ελύτης, ο Μ. Χαριτάτος, το ζεύγος Πατρικίου, Μ. Βίτι και πολλοί άλλοι/ες. Πώς όμως; Όχι με τη γνώση του προσώπου που απόχτησε τελικά κι έχει σήμερα ο συγγραφέας, αλλά από την αρχή, από την πρώτη γνωριμία: την εντύπωση που προϋπήρχε πριν την πρώτη επαφή, πώς τον/την πρωτοείδε, τις (ενίοτε εκατέρωθεν) επιφυλάξεις, τα μπερδέματα κ.λπ., μέχρι την τελική αποτίμηση, αρνητική, ουδέτερη, θετική, φιλική, αδερφική.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μια νουβέλα που θα κυκλοφορήσει εντός των επόμενων εβδομάδων από την Κάπα Εκδοτική.
Μια ομάδα σχεδιαστών συγκέντρωσε στο βιβλίο «Travelogue» πρωτότυπες πατέντες από κάθε γωνιά της Ελλάδας
Οικολογία: Γιατί χρειαζόμαστε την άγρια φύση — και γιατί αυτό μάς αφορά όλους
«Τότε έγραφα για πράγματα που δεν είχαμε βρει ακόμα λέξεις να τα περιγράψουν, όπως η τοξική αρρενωπότητα, τα fake news), η κουλτούρα της επαγρύπνησης εναντίον φυλετικών προκαταλήψεων και διακρίσεων»
Ένα βιβλίο γεμάτο χαριτωμένες παρατηρήσεις
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Το βιβλίο του Σέρχιο Πιτόλ «Η τέχνη της φυγής» (Δώμα, μετ. Αγγελική Βασιλάκου) είναι ο πρώτος τόμος της «Τριλογίας της μνήμης» του Μεξικανού συγγραφέα. Το ξεκίνησα και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου.
Αυτή την εβδομάδα ασχολούμαστε με το πώς μπορεί να μιλήσει κανείς για κουίρ υποκείμενα στην ιστορία, μέσα από το δοκίμιο «Can and should we queer the past» του Justin Bengry
Μια συζήτηση με τον μεταφραστή του βιβλίου, Χαράλαμπο Γιαννακόπουλο
Το επάγγελμα του συγγραφέα είναι πολύ μοναχικό
Τρεις μικροί εκδοτικοί οίκοι, με παιδικά βιβλία που ξεχωρίζουν
Τι σημαίνει να «νιώθεις ότι πεθαίνεις στη θέση ενός άλλου»;
Ένα συλλεκτικό τεκμήριο από τον Θανάση Κ. Κάππο για τον σπουδαίο τραγουδιστή, μέσα από αφηγήσεις ανθρώπων που τον έζησαν από κοντά
Μια ιστορία αγάπης, απώλειας και συμφιλίωσης σε καιρούς ανησυχητικών αλλαγών
Greekling, όπως Γραικύλος, εκ του Graeculus: φράση υποτιμητική που χρησιμοποιούνταν από τους Ρωμαίους για συμπολίτες τους που ήθελαν να το παίζουν Έλληνες. Κατά (μειωτική) επέκταση: ο υποταγμένος Έλληνας
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Τρεις μικροί εκδοτικοί οίκοι, με παιδικά βιβλία που ξεχωρίζουν
Ο γνωστός συγγραφέας και διαφημιστής μάς μιλάει για το νέο του βιβλίο «Το Φωτόδεντρο»
Πιστεύεται ότι γράφτηκε γύρω στον Απρίλιο-Ιούνιο του 1920 από ένα σανατόριο
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.