Η επιστροφή του Χάρη Βλαβιανού
Το νέο του βιβλίο «Αυτοπροσωπογραφία του Λευκού» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη
![Χάρης Βλαβιανός Χάρης Βλαβιανός](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2018/03/13/vlavianosena-thumb-large.jpg)
Ποπ ποίηση, κι ας μην το κάνει με φτηνά εργαλεία-κολπάκια. Για να διαβαστεί δηλαδή και πέρα από τους «του χώρου», ή για να ποσταριστεί στο fb, χωρίς κίνδυνο να χαρακτηριστεί βαρύγδουπος. Μόνο για τη χαρά του να μοιράσεις κάτι που θα φτιάξει τη μέρα των followers, που δεν χρειάζεται κατ’ ανάγκη «να υποφέρουν από το βάρος των πραγμάτων». Κοινώς, διαβάστε άφοβα οι «ανεξοικείωτοι» αλλά και απολαύστε οι «φαν». Στην ερημιά με... Χάρη (Βλαβιανό). Γιατί νομίζω πως αυτό καταφέρνει ο Βλαβιανός με το νέο του βιβλίο. Χωρίς να συνθηκολογήσει με την ευτέλεια, το δήθεν, το «για λίγους», παραδίδει μια συλλογή που απευθύνεται σε όλους. Αρκεί να θέλουν ή να είναι ανοιχτοί σε ένα βιβλίο... ανάλαφρα βαθύ. Αλλά και βαθύ ταυτόχρονα.
![Χάρης Βλαβιανός «Αυτοπροσωπογραφία του Λευκού» (εκδ. Πατάκη) Χάρης Βλαβιανός «Αυτοπροσωπογραφία του Λευκού» (εκδ. Πατάκη)](/images/w250/3/jpg/sites/default/files/haris-vlavianos.jpg)
«Πεδίο», ας το αποκαλέσουμε, μιας και διαβάζοντας το βιβλίο του, είχα μια συνεχή αίσθηση πως ο Βλαβιανός παρατηρεί έξοχα και καταγράφει χρησιμοποιώντας τη φόρμα της ποίησης μια «κατάσταση» εκεί έξω, που πλέον αναπόφευκτα, όσο και να ορθώσεις προστατευτικά τείχη λέξεων-αμυντικών, εντούτοις είναι αδύνατον να μη σου επιτεθεί αυτή. Οπότε αναπόφευκτα κι ο Βλαβιανός δείχνει σαν να της απαντάει. «Μήπως θα ’πρεπε και εσύ/ αντί να δημαγωγείς πάνω σε ερείπια - έτσι κατάντησες τη χώρα-/ ν’ ακολουθήσεις το παράδειγμά του/ και να παραδώσεις την εξουσία προτού ο λαός και η Σύγκλητος εξεγερθούν;/ Μέχρι πότε θα εκβιάζεις εχθρούς και φίλους/ και θα μηχανορραφείς στις υπόγειες στοές του παλατιού;/ Θέλεις να σου πω το τέλος του Ιουγούρθα;». Γιατί μέρος των τελευταίων του ποιημάτων λειτουργούν και ως χρονικό της εποχής του εδώ και τώρα. «Ακούς το θρόισμα των φύλλων/ και τις φωνές των παιδιών/ που κατηφορίζουν τώρα τον δρόμο με τα ηλεκτρονικά τους πατίνια;/ Ξέρεις γιατί το μήνυμα που φέρνουν/ ανήκει σε ένα μέλλον/ που δεν είχες φανταστεί;».
Μα και την ίδια στιγμή που καταγράφει ή τοποθετείται επί του αγοραίου συμβαίνοντος, πόσο «ανάλαφρα» από σελίδα σε σελίδα, καθώς ρέουν τα ποιήματα, δεν μπαίνει σ’ εκείνες τις δύσκολες καταστάσεις, που από την Πλαθ ή τον Χιουζ, τον Χέρμπερτ ή τον Ώντεν, δείχνουν να συνθέτουν τη διεθνή της δυτικής ποιητικής παράδοσης. Γύρω από το είναι, μέσα στο είναι, είτε στο μέσο ενός ολάνθιστου κήπου είτε εκεί έξω στην ψηφιακή φαντασμαγορία μιας «επικοινωνίας», που παρά τον πλούτο των νέων μέσων, πραγματεύεται διαρκώς το ίδιο πανάρχαιο θέμα: «Λοιπόν, διαβολάκι μου/ σε αφήνω τώρα/ (δεν έχω άλλη μπαταρία)/ να καταστρώσεις το νέο σου σχέδιο./ Εμείς θα συναντηθούμε σίγουρα/ σε κάποια άλλη όπερα/ (οπερέτα πιο σωστά) της ζωής. Σε φιλώ». Βουβά ή γοερά πένθη, μνήμες, σύμβολα, αντικείμενα, άνθη, καλοκαίρια, λευκές πολυθρόνες, ρολόγια στον τοίχο, συνδαιτυμόνες, φιλοφρονήσεις, φανταστικές γυναίκες ή ξεκάθαρα to who it may concern μηνύματα. Και την ίδια στιγμή, σε αυτή την ιδιότυπη «τριλογία» που διαβάζεται απνευστί, από το «βαρύ», ο Βλαβιανός με μια παιγνιώδη διάθεση καταφεύγει(;) στο σουρεαλιστικό, το αστείο, είτε αυτοβιογραφούμενος στο τώρα, είτε διακτινίζοντας τον εαυτό του στο διηνεκές ποιητικό σύμπαν της λεγεώνας των αρίστων: «Κάθισα στα γόνατα του Σολωμού και μου διάβασε την “Ξανθούλα” πάλι και πάλι μέχρι να αποκοιμηθώ». «Όταν βγαίναμε από το γήπεδο του Παναθηναϊκού, άκουσα τον Αναγνωστάκη να μονολογεί: Καλός ο Αντωνιάδης, αλλά ο Γιούτσος είναι κλάσεις ανώτερος».
Ποιήματα, στιγμιότυπα, μεταγραφές: τρία σε ένα, δηλαδή. Μεταγραφές από Σίμους Χίνι και Λόνγκλι, έως Ώντεν και Ο’ Χάρα. Σαν αναφορά, σαν συμπόρευση, σαν φόρο τιμής, ο Βλαβιανός για άλλη μια φορά τους ανθολογεί. Και ίσως στον «Νιλ Άρμστρονγκ στο γηροκομείο», γράφει ένα ποίημα όπου εμπεριέχεται συνοπτικά όλη η ανθρώπινη κατάσταση: «Καθισμένος αναπαυτικά/ στη λευκή πολυθρόνα/ δείχνει με το δάχτυλο το φεγγάρι/ που έχει μόλις ανατείλει/ πίσω από τον χαμηλό λόφο/ και φωνάζει δυνατά/ με όση δύναμη έχει απομείνει στο ασθενικό του κορμί:/ “Έχω πάει εκεί! Έχω περπατήσει πάνω της!”. “Ασφαλώς και έχεις πάει”/ απαντά η νοσοκόμα, “ασφαλώς κι έχεις. Έλα, πιες το φάρμακό σου τώρα/ σαν καλό αγόρι”». Στην ερημιά με... Χάρη (Βλαβιανό).
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μάθε απο το παρελθόν σου, αγάπησε τον εαυτό σου, ζήσε τη ζωή που σου αξίζει
Γράφοντας για αυτά που έχουν σημασία, με τον πιο συναρπαστικό τρόπο
Μιλήσαμε με αφορμή το νέο της βιβλίο «Η φωνή στα χέρια της» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ίκαρος
Βιβλία για ένα μακρύ, καυτό και διαβαστερό καλοκαίρι!
Τι τη συγκινεί, τι τη θυμώνει, τι νοσταλγεί στην καθημερινή της ζωή και τι της λείπει από το παρελθόν; Μιλήσαμε μαζί της με αφορμή το πρώτο της βιβλίο με ποιήματα
Πώς η επιμονή, η αφοσίωση στη δημιουργική σου φωνή και μια σειρά από ευφάνταστα σωματικά τελετουργικά μπορούν να δώσουν φτερά στην καλλιτεχνική δημιουργία
Διαβάστε δύο ποιήματα από τη νέα συλλογή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη
Η ψυχαναλύτρια Galit Atlas φωτίζει τη σκοτεινή επικράτεια του ασυνείδητου, αυτή που μας στοιχειώνει εν αγνοία μας
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Tι μας ενδιαφέρει η πεισιθάνατη αναζήτηση ενός μετανάστη Ιρανού που μέσα σε όλα τα άλλα είναι και ορφανός από μητέρα, ενώ ο πατέρας του δουλεύει σε εκτροφείο ορνίθων;
Μια συζήτηση για το βιβλίο της «Πρόσωπα του μύθου, του θρύλου, της μουσικής» και το πώς οι μύθοι και οι θρύλοι εικονογραφούν ένα είδος πρωτόγονης ψυχολογίας
«Η ζωή με το δικό σου φως» του Abdellah Taïa είναι μια γοητευτική καταβύθιση σ’ έναν κόσμο άγνωστο, σκληρό και ανθρώπινο, όπου οι κατηγοριοποιήσεις και οι κανόνες της Δύσης δεν χωρούν
Μια συζήτηση με τους συγγραφείς για τον ρόλο του επιχειρείν στη δημοκρατία
Ο υδράργυρος ανεβαίνει και τα συναισθήματα στις σελίδες κορυφώνονται
Τα βιβλία που θα προσθέσουμε στις καλοκαιρινές μας αναγνώσεις
Σπουδή εφηβικής αφύπνισης, παραμένει ένα από τα πιο αγαπημένα βιβλία του 20ού αιώνα
«Το τρίτο στεφάνι», οι περιπέτειες του λογοτέχνη με τον νόμο στην Αυστραλία και η οριστική επιστροφή του στην Ελλάδα καταγράφονται στο βιβλίο «Το Τέρας και ο Κολοσσός»
Βιβλία για ένα μακρύ, καυτό και διαβαστερό καλοκαίρι!
Βιβλία για ένα μακρύ, καυτό και διαβαστερό καλοκαίρι!
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.