Βιβλιο

Λουί ντε Μπερνιέρ: Έρωτας και πολιτική

Τιμημένος τρεις φορές με το Βραβείο Λογοτεχνίας της Κοινοπολιτείας...

11640-26573.jpg
Θανάσης Μήνας
ΤΕΥΧΟΣ 247
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
40745-91660.jpg

Συνέντευξη με τον Λουί ντε Μπερνιέρ με αφορμή το βιβλίο «Η κόρη του παρτιζάνου», εκδόσεις Ψυχογιός.

Γεννημένος στο Λονδίνο, πολυταξιδεμένος και πολυτεχνίτης (δάσκαλος, μηχανικός αυτοκινήτων, αρχιτέκτονας κήπων κ.ά.), πριν ασχοληθεί με το γράψιμο ο Λουί ντε Μπερνιέρ έγινε γνωστός κυρίως από το «Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι» (1993), που έδωσε πάνω από 2,5 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως και μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο. Τιμημένος τρεις φορές με το Βραβείο Λογοτεχνίας της Κοινοπολιτείας, έχει στο παλμαρέ του αξιόλογα μυθιστορήματα, όπως τον «Κόκκινο σκύλο», τον «Ταξιδευτή», τα «Μυστικός πόλεμος του δον Εμμάνουελ», «Σενιόρ Βίβο» και «Ο άρχοντας της κόκας» (που συνιστούν τη λεγόμενη «Τριλογία της Λατινικής Αμερικής»), τα «Πουλιά χωρίς φτερά» (πορτρέτο της Τουρκίας της εποχής της ανόδου των Νεότουρκων στην εξουσία) κ.ά., που όλα τους έχουν εκδοθεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Ψυχογιός». Το τελευταίο του μυθιστόρημα «Η κόρη του παρτιζάνου», επίσης από τις εκδόσεις «Ψυχογιός», με θέμα τη σχέση ενός Άγγλου και μιας λαθρομετανάστριας από την πρώην Γιουγκοσλαβία, που ο πατέρας της φέρεται να υπήρξε παρτιζάνος υπό τις διαταγές του Τίτο, είναι μάλλον και το καλύτερό του ως σήμερα. Στο περιθώριο της πρόσφατης παρουσίασης του βιβλίου στην Αθήνα, μάς είπε... 

nΔιάβασα σε παλαιότερη συνέντευξή σας ότι ζούσατε κάποτε με μια κοπέλα από τη Σερβία που σας έλεγε ιστορίες από την πατρίδα της, όπως κάνει και η Ρόζα στο μυθιστόρημά σας… Ναι, είναι αλήθεια. Συνέβη πριν από πολλά χρόνια, δεν ήμουν συγγραφέας τότε… Η κοπέλα ήταν μετανάστρια από τη Σερβία, η οποία για οικονομικούς λόγους είχε αναγκαστεί να γίνει πόρνη στην Αγγλία – όταν τη γνώρισα δεν ήταν πλέον. Ζήσαμε για κάποιο διάστημα μαζί, χωρίς όμως να είμαστε εραστές. Συνήθιζε να μου διηγείται ιστορίες από την πατρίδα της, που κάποιες σχετίζονταν με τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία, οι οποίες μου φάνηκαν συναρπαστικές. Κάπως έτσι συνέλαβα την ιδέα να γράψω ένα βιβλίο με θέμα μια μετανάστρια που έγινε πόρνη και αφηγείται ιστορίες σε έναν άγνωστο άντρα με τον οποίο συνδέεται. 

Θα συμφωνήσετε ότι ο έρωτας, η ιστορία και η πολιτική είναι τα κύρια θέματα που πραγματεύονται τα βιβλία σας; Σε γενικές γραμμές ναι. Επίσης, τα βιβλία μου εξερευνούν και το ζήτημα της δύναμης, της εξουσίας. Το πώς οι άνθρωποι αποκτούν την εξουσία και πώς τη χρησιμοποιούν στις σχέσεις τους με τους άλλους. Για παράδειγμα, στην «Κόρη του παρτιζάνου» ο Κρις γοητεύεται από τη Ρόζα ακριβώς χάρη στις ιστορίες που του διηγείται. Με αυτό τον τρόπο, η Ρόζα είναι σαν να ασκεί μια μορφή εξουσίας πάνω του. 

Τα βιβλία σας έχουν μια γενναιόδωρη δόση κοσμοπολιτισμού. Κατά πόσο σας επηρέασε η παραμονή στην Κολομβία; Πάρα πολύ. Όπως φαντάζομαι και κάθε Άγγλο που εγκαταλείπει τα σκούρα ή γκρίζα χρώματα της Αγγλίας και ζει σε μια χώρα όπου όλα μοιάζουν πολύχρωμα, όπου οι άντρες ντύνονται σαν παγόνια (γελάει). Η καθημερινότητα εκεί είναι κάτι το τελείως διαφορετικό, είναι ίσως πιο επικίνδυνη αλλά συγχρόνως πολύ πιο «ζωντανή» σε σχέση με την Αγγλία. Μου άρεσαν πολύ και οι μουσικές τους, με αυτούς τους έξαλλους και τόσο πολύπλοκους ρυθμούς… Νομίζω ότι η λεγόμενη τριλογία μου της Λατινικής Αμερικής δεν θα ήταν δυνατό να δημιουργηθεί δίχως αυτές τις εμπειρίες.    

Αναλύετε σε βάθος τους χαρακτήρες σας. Αυτό συμβάλλει στην επιτυχία που γνωρίζουν τα βιβλία σας; Μετά την ολοκλήρωση της «Τριλογίας της Λατινικής» είχα μια συζήτηση με τον Άγγλο εκδότη μου, ο οποίος μου είπε ότι θεωρεί πως είμαι πολύ καλός στην πλοκή, αλλά υστερώ στον τρόπο που παρουσιάζονται οι χαρακτήρες στα βιβλία μου. Στα επόμενα βιβλία μου άρχισα να ρίχνω όλο και μεγαλύτερο βάρος στους ήρωές μου, στο να δείχνουν πιο πειστικοί. Γι’ αυτό νομίζω πως έχει ενδιαφέρον η άποψή σου, κι αν όντως είμαι καλός στο να παρουσιάζω ολοκληρωμένους χαρακτήρες, αυτό ξεκίνησε μετά από μια… αρνητική παρατήρηση.   

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να ανανεώνεστε ως συγγραφέας; Σίγουρα δεν είναι εύκολο. Το θεωρώ όμως σημαντικό, γιατί, αν δεν ανανεώνεσαι, στο τέλος βαριέσαι κι εσύ ο ίδιος αυτά που γράφεις. Αυτό που προσπαθώ είναι να διαφοροποιώ τον τρόπο με τον οποίον ερευνώ τα θέματά μου. Δηλαδή αλλάζει το στιλ της αφήγησης.  

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Λέσχη Ανάγνωσης Νορβηγικής Λογοτεχνίας: Συζητήσεις γύρω από τη νεότερη και σύγχρονη νορβηγική λογοτεχνία
Λέσχη Ανάγνωσης Νορβηγικής Λογοτεχνίας: Συζητήσεις γύρω από τη νεότερη και σύγχρονη νορβηγική λογοτεχνία

Κάθε τελευταία Τετάρτη του μήνα, στις 7 μ.μ., το Ζάτοπεκ γεμίζει από χρώμα: κόκκινο, μπλε και λευκό ― της αγάπης, της θάλασσας και του χιονιού

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.