Το ποίημα της εβδομάδας: Δειλινό χωρίς ειδύλλιο

Δειλινό χωρίς ειδύλλιο

Παρατήρησε με προσοχή / τα αντικείμενα που σε περιβάλλουν / (λουλούδια, βιβλία, φωτογραφίες) / παρατήρησέ τα / καθώς αιωρούνται νωχελικά / μέσα στη μεταφυσική τους αθωότητα.

Δεν είσαι βέβαιος ότι υπάρχουν / πρέπει ωστόσο να συνεχίσεις / να τα παρατηρείς / για όση ώρα σου απομένει. / «Είναι ζήτημα πίστης πλέον».

Πότε ένα γνώριμο, βροχερό τοπίο, / μια συγκεκριμένη τοπιογραφία, / μεταμορφώνεται σε νέα σκέψη; / Πότε ένας οικείος ήχος / (κουπιών που κόβουν το ποτάμι στα δύο) / συνθέτει στον νου μια ξένη μελωδία;

Κάποιος ανάβει το φως / Κάποιος φοβάται το σκοτάδι / τον αναστεναγμό των φθινοπωρινών φύλλων / τα κατοπτρικά παιχνίδια της μνήμης.

Ό,τι χάνεται / διασώζεται μέσα μας / ως αυτό που χάνεται.

Τα χρυσάνθεμα που κρατάς στα χέρια / δεν είναι τα χρυσάνθεμα που στα χέρια κρατάς / Είναι σκόνη / Λέξεις που προσπαθούν να ερμηνεύσουν το νόημα / αυτής της προσχεδιασμένης χειρονομίας.

Αναγκαίας αλλά μάταιης.

Το προηγούμενο βιβλίο του Χάρη Βλαβιανού «Μετά το τέλος της ομορφιάς» είχε κυκλοφορήσει το 2003, αλλά κάποια από αυτά τα ποιήματα αυτής της καινούργιας, ένατης ποιητικής συλλογής είχαν αρχίσει να γράφονται ήδη από το 2002. Χωρισμένη σε τρεις εκτενείς ενότητες: “Lacrimae Amantis”, «Πρόσωπα/Προσωπεία» και «Η επιφάνεια των πραγμάτων», η συλλογή συγκεντρώνει σε ένα συνεκτικό έργο την εργασία των τελευταίων έξι ετών, αποτελώντας ένα επιστέγασμα ποιητικής διαδρομής και καλώντας τους αναγνώστες σε μια «νέα (ποιητική) συμμετοχή».