- CITY GUIDE
- PODCAST
-
29°
Ο Κιθ Ρίτσαρντς θυμάται πώς έβαλε φωτιά στο μπάνιο του Χιου Χέφνερ
Απόσπασμα από την αυτοβιογραφία του Κιθ, “Life”
![atk_0452.jpg atk_0452.jpg](/images/120x120/3/jpg/sites/default/files/atk_0452.jpg)
![374138-772380.jpg 374138-772380.jpg](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2017/09/28/374138-772380.jpg)
Στο παρακάτω απόσπασμα από την αυτοβιογραφία του, ο Κιθ Ρίτσαρντς θυμάται πώς φιλοξενήθηκαν οι Rolling Stones στην έπαυλη του Χιου Χέφνερ… και τα επακόλουθα.
(Το Life κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ροδακιό/Laternative, σε μετάφραση Γιάννη Νένε)
«Στο Σικάγο, σαν να μη μας έφτανε το ότι δε μας συμπαθούσαν οι τουριστικοί πράκτορες για τις κρατήσεις στα ξενοδοχεία, υπήρχε και πολύ μεγάλο πρόβλημα έλλειψης δωματίων. Τις ίδιες μέρες γινόταν στην πόλη ένα συνέδριο κατασκευαστών ηλεκτρομηχανολογικών υλικών, ένα συνέδριο των McDonald’s, ένα συνέδριο επιπλοποιών, και τα λόμπι ήταν γεμάτα από αυτούς τους τύπους με τα καρτελάκια που έγραφαν το όνομά τους στο πέτο. Δεν είχαμε πού να μείνουμε κι έτσι, όταν το έμαθε ο Χιου Χέφνερ, σκέφτηκε ότι θα είχε πλάκα να καλέσει μερικούς από εμάς να μείνουμε στο σπίτι του, στην έπαυλη του Πλεϊμπόι. Νομίζω ότι τελικά το μετάνιωσε.
Καλά, τι πωρωμένος τύπος αυτός ο Χιου Χέφνερ. Έχουμε γνωρίσει νταβατζήδες, από τους πιο φτηνιάρηδες μέχρι τους πιο μεγαλοκλασάτους, κι ο μεγαλύτερος απ’ όλους ήταν ο Χέφνερ, νταβατζής με τα όλα του. Άνοιξε ολόκληρο το σπίτι του για τους Stones και μείναμε εκεί πάνω από μια βδομάδα. Όλη μέρα βουτιές στη σάουνα, παντού κυκλοφορούσαν κουνελάκια και βασικά όλο το μέρος είναι ένα πορνείο, πράγμα που εμένα προσωπικά δε μου αρέσει. Παρ’ όλα αυτά, οι εντυπώσεις μου από εκεί είναι πολύ θολές. Σίγουρα περάσαμε ωραία εκειπέρα, δεν το αρνούμαι. Κάποιοι είχαν πυροβολήσει τον Χέφνερ λίγο καιρό πριν από την επίσκεψή μας και όλο το μέρος θύμιζε το στρατηγείο δικτάτορα της Καραϊβικής, με φρουρούς οπλισμένους σαν αστακούς παντού. Ο Μπόμπι κι εγώ όμως μείναμε μακριά απ’ όλα αυτά και από τους τουρίστες που είχαν έρθει να δουν τους Stones να παίζουν ζωντανά στην έπαυλη του Πλεϊμπόι και αφοσιωθήκαμε στην προσωπική μας διασκέδαση.
Μαζί μας στο σπίτι είχε έρθει και ο γιατρός, οπότε του βρήκαμε ένα κουνελάκι να παίξει κι αυτός. Η συμφωνία ήταν: «Θα μας χαρίσεις μερικά από τα καλούδια που έχεις στην τσάντα σου κι εμείς θα σου δώσουμε την Ντέμπι.» Σκέφτηκα: «Αφού όλοι ξέρουν τι θα γίνει, ας το παίξουμε κι εμείς το έργο μέχρι τέλους.» Βέβαια, όταν βάλαμε φωτιά στο μπάνιο, ο Μπόμπι κι εγώ, ήταν λίγο υπερβολικό. Αλλά δε φταίγαμε εμείς, η ντόπα έφταιγε. Δεν ήταν δικό μας λάθος. Καθόμασταν με τον Μπόμπι αραχτοί στο πάτωμα της τουαλέτας, άνετοι, πάρα πολύ ωραίο το μέρος, και είχαμε δίπλα μας την τσάντα του γιατρού ανοιχτή και σερβιριζόμασταν από τον μπουφέ. «Τι να είναι άραγε αυτά τα χαπάκια;» Μπονγκ. Το σβερκώναμε το χαπάκι. Κάποια στιγμή λέω: «Πω πω, δε βλέπω τίποτα, θόλωσα, τι ομίχλη είναι αυτή;» «Καπνός είναι», λέει ο Μπόμπι. Γυρνάω να δω τι εννοεί και να μην τον βλέπω πουθενά τον Μπόμπι, όμως οι κουρτίνες έχουν αρπάξει φωτιά και τα πάντα είναι έτοιμα να λαμπαδιάσουν. Και να μη βλέπουμε τίποτα από την κάπνα. «Ναι, όντως έχει λίγο καπνό εδωμέσα», του απάντησα με χρονοκαθυστέρηση. Ξαφνικά ακούμε κάτι δυνατά χτυπήματα στην πόρτα και οι ανιχνευτές καπνού αρχίζουν να βαράνε σαν τρελά, μπιπ μπιπ μπιπ. «Τι είναι αυτός ο θόρυβος, ρε Μπομπ;» «Δεν ξέρω. Μήπως πρέπει να ανοίξουμε το παράθυρο;» Κάποιος έξω από την πόρτα μάς φώναζε: «Είστε καλά εκειμέσα;» «Ναι, ρε μεγάλε, είμαστε μια χαρά εδωμέσα, είναι ψώνιο, φίλε.» Οπότε τον ακούμε που γυρίζει και φεύγει κι εμείς μένουμε μαλάκες, να μην ξέρουμε τι να κάνουμε. Μήπως να κάνουμε ησυχία και να βγούμε σαν να μη συμβαίνει τίποτα και να πληρώσουμε για τη ζημιά μετά; Μέχρι να το σκεφτούμε όλο αυτό ακούστηκε ένα δυνατό χτύπημα, η πόρτα άνοιξε διάπλατα και μπούκαραν μες στο μπάνιο κάτι σερβιτόροι και κάτι τύποι με μαύρα κοστούμια και άδειαζαν παντού κουβάδες με νερό. Κι εμείς στο πάτωμα, με τις κόρες των ματιών μας μικρές σαν καρφίτσες. «Αυτό μπορούσαμε να το κάνουμε και μόνοι μας», άρχισα να τους φωνάζω. «Πώς τολμάτε να εισβάλλετε έτσι στον ιδιωτικό μας χώρο;» Λίγο καιρό μετά τη φιλοξενία μας, ο Χιου τα μάζεψε και μετακόμισε στο Λος Άντζελες.
*Ο Χιου Χέφνερ είχε καταγράψει στο μικρό μαύρο σημειωματάριό του τις ζημιές με ημερομηνία 28 Ιουνίου 1971: «Προς πληροφόρησή σας, οι κάτωθι υλικές φθορές προκλήθηκαν από τους Rolling Stones: Το λευκό χαλί στο λουτροκαμπινέ του κόκκινου και μπλε δωματίου κάηκε και έπρεπε να αλλαχθεί. Επίσης είχε καεί το κάθισμα της τουαλέτας και έπρεπε να αλλαχθεί. Επίσης είχαν καεί δυο χαλάκια μπάνιου και τέσσερις πετσέτες. Η καρέκλα και ο καναπές του κόκκινου δωματίου έχουν λεκιασθεί σε τέτοιο βαθμό, που πιθανότατα χρειάζονται καινούρια ταπετσαρία. Το κάλυμμα του κρεβατιού στο κόκκινο δωμάτιο έχει λεκιασθεί πολύ άσχημα. Ελπίζουμε να βγει στο καθάρισμα.»
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
![](/images/w400/3/jpg/files/2024-02-02/final-voice-choice4.jpg)
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μια ομάδα σχεδιαστών συγκέντρωσε στο βιβλίο «Travelogue» πρωτότυπες πατέντες από κάθε γωνιά της Ελλάδας
Οικολογία: Γιατί χρειαζόμαστε την άγρια φύση — και γιατί αυτό μάς αφορά όλους
«Τότε έγραφα για πράγματα που δεν είχαμε βρει ακόμα λέξεις να τα περιγράψουν, όπως η τοξική αρρενωπότητα, τα fake news), η κουλτούρα της επαγρύπνησης εναντίον φυλετικών προκαταλήψεων και διακρίσεων»
Ένα βιβλίο γεμάτο χαριτωμένες παρατηρήσεις
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Πώς χρησιμοποιούμε τον όρο «κουίρ» για να μιλήσουμε για ιστορικά υποκείμενα; Και τι κερδίζουμε ή τι χάνουμε διαβάζοντας το παρελθόν σύμφωνα με τις σύγχρονές μας αντιλήψεις για το κουίρ;
Το βιβλίο του Σέρχιο Πιτόλ «Η τέχνη της φυγής» (Δώμα, μετ. Αγγελική Βασιλάκου) είναι ο πρώτος τόμος της «Τριλογίας της μνήμης» του Μεξικανού συγγραφέα. Το ξεκίνησα και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου.
Μια συζήτηση με τον μεταφραστή του βιβλίου, Χαράλαμπο Γιαννακόπουλο
Το επάγγελμα του συγγραφέα είναι πολύ μοναχικό
Τρεις μικροί εκδοτικοί οίκοι, με παιδικά βιβλία που ξεχωρίζουν
Τι σημαίνει να «νιώθεις ότι πεθαίνεις στη θέση ενός άλλου»;
Ένα συλλεκτικό τεκμήριο από τον Θανάση Κ. Κάππο για τον σπουδαίο τραγουδιστή, μέσα από αφηγήσεις ανθρώπων που τον έζησαν από κοντά
Μια ιστορία αγάπης, απώλειας και συμφιλίωσης σε καιρούς ανησυχητικών αλλαγών
Greekling, όπως Γραικύλος, εκ του Graeculus: φράση υποτιμητική που χρησιμοποιούνταν από τους Ρωμαίους για συμπολίτες τους που ήθελαν να το παίζουν Έλληνες. Κατά (μειωτική) επέκταση: ο υποταγμένος Έλληνας
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Τρεις μικροί εκδοτικοί οίκοι, με παιδικά βιβλία που ξεχωρίζουν
Ο γνωστός συγγραφέας και διαφημιστής μάς μιλάει για το νέο του βιβλίο «Το Φωτόδεντρο»
Πιστεύεται ότι γράφτηκε γύρω στον Απρίλιο-Ιούνιο του 1920 από ένα σανατόριο
Μια συζήτηση με τον μεταφραστή του βιβλίου του Douglas Murray
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.