●H Kούκλα, χορεύτρια στο πιο μοδάτο στριπτιζάδικο του Σίντνεϊ, έπειτα από ένα ικανοποιητικότατο one night stand πασπαλισμένο με κοκαΐνη, βρίσκεται στο στόχαστρο της αυστραλιανής αστυνομίας ως μέλος ισλαμιστικής εξτρεμιστικής οργάνωσης... Είναι η «Άγνωστη τρομοκράτισσα» του Ρίτσαρντ Φλάναγκαν (μετ. Π. Ισμυρίδου, Άγρα), μια σύγχρονη εκδοχή της «Καταρίνα Μπλουμ» του Χάινριχ Μπελ, που ενσαρκώνει τώρα η Βασιλική Τρουφάκου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου στην «Αληθινή ταυτότητα της Τζίνα Ντέιβις».
●Ανάμεσα στις βιογραφίες που έχει διαλέξει ο Φαίδων Ταμβακάκης για την εκδοτική σειρά της Alpha Trust υπάρχει κι αυτή του ελληνοβουλγαρικής καταγωγής Sir Basil Zaharoff, του μεγαλύτερου ίσως εμπόρου όπλου που υπήρξε ποτέ. Ο ίδιος μυστηριώδης μεγιστάνας (1849-1936) που λέγεται ότι ενέπνευσε στον Όρσον Γουέλς τον «Πολίτη Κέιν», πρωταγωνιστεί στο «Φιλμ νουάρ» του Δημήτρη Στεφανάκη, το οποίο τέλη Μαρτίου κυκλοφορεί και στα γαλλικά (εκδ. Viviane Hamy).
●Η κουλτούρα, λένε οι Γάλλοι, είναι σαν τη μαρμελάδα. Όσο λιγότερη έχεις, τόσο περισσότερο την απλώνεις. Το σκεφτόμουν διαβάζοντας δύο πρόσφατα βιβλία για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο. Του Γιώργου Αρχιμανδρίτη, με πέντε ημίωρες ραδιοφωνικές συνεντεύξεις του σκηνοθέτη (Πατάκης), και της Μαργαρίτας Μαντά, με το ημερολόγιό της από τριών χρόνων γυρίσματα για το «Βλέμμα του Οδυσσέα» (Μεταίχμιο). Το ψαχνό του πρώτου αρκεί για φρυγανιά. Για τη «μαρμελάδα» του δεύτερου, όμως, απαιτούνται βάζα.
●Εκτός των άλλων η κρίση έφερε ξανά στη μόδα το πλέξιμο. Αν νομίζετε πως πρόκειται απλώς για μια μηχανική όσο και επωφελή ενασχόληση, γελιέστε. Η Κατερίνα Σχινά, μανιώδης πλέκτρια παιδιόθεν –αθάνατο Αρσάκειο!– ετοιμάζει για την Κίχλη το δοκίμιο «Καλή και ανάποδη - Ο πολιτισμός του πλεκτού», μ’ όλες τις σχετικές προσεγγίσεις λογοτεχνών, κοινωνιολόγων, φεμινιστριών, μαθηματικών, εικαστικών και ακτιβιστών οικολόγων, κι όλες τις ιστορίες των πουλόβερ που προέκυψαν απ’ τα χεράκια της.
●Η τελειομανής και καλτ Ντόνα Ταρτ της «Mυστικής ιστορίας» και του «Μικρού φίλου» (Λιβάνης) –ο θηλυκός Σάλιντζερ, όπως έχει χαρακτηριστεί– υποτίθεται πως θα επανεμφανιζόταν το 2012. Τελικά, το «Τhe Goldfinch» θα δημοσιευτεί στις ΗΠΑ τον Οκτώβριο. Υπομονή.
Θα μπορούσε η εικονική πραγματικότητα να είναι μια μορφή αυθεντικής πραγματικότητας; Μήπως ζούμε ήδη σε μια προσομοίωση που έχει δημιουργηθεί από κάποια τεχνητή νοημοσύνη; Τι μας είπε ο συγγραφέας
Ο Παναγιώτης Σκληρός μας ταξιδεύει στη Λευκάδατων δεκαετιών του ’50, του ’60 και του ’70 μέσα από τα βιβλία «Μικρές λευκαδίτικες ιστορίες» και «Η Αλτάνη και άλλες Λευκαδίτικες ιστορίες»
Ρωτήσαμε 10 προσωπικότητες από τους χώρους των τεχνών, των βιβλίων, της πολιτικής και της ακαδημαϊκής ζωής να μας μιλήσουν για τα τρία βιβλία που διάβασαν και αγάπησαν περισσότερο μέσα στο 2024. (Έχουμε κι ένα έξτρα. Κι είναι, φυσικά, ποίηση.)
