Τεχνολογία και καταστροφές

Ο πανεπιστημιακός και συγγραφέας Παναγής Παναγιωτόπουλος (λέκτορας Κοινωνιολογίας στο Πολιτικό της Αθήνας), μιλάει για το πρόσφατο βιβλίο του «Τεχνολογικές καταστροφές και πολιτικές του κινδύνου. Παλινδρομήσεις του κοινωνικού εκσυγχρονισμού στην Ελλάδα 1947 - 2000», που μόλις κυκλοφόρησε σε άρτια έκδοση από τον εκδοτικό οίκο «Πόλις».

Αφού προτάξει ένα θεωρητικό μέρος για τα εργαλεία της μελέτης του (όπου και η αναφορά στο διαβόητο σεισμό της Λισαβόνας το 18ο αιώνα,), ο κ. Παναγιωτόπουλος εστιάζει ιδιαίτερα σε τρία ναυάγια που συγκλόνισαν την Ελλάδα («Χειμάρρα» 1947, «Ηράκλειον» 1966 και «Σάμινα» 2000), χωρίς να μένουν εκτός η διαμάχη για το ΒΑΝ, οι νεκροί της «Θύρα 7» ή οι εδώ επιπτώσεις από το δυστύχημα στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ.

Εξετάζεται ιδιαίτερα το πώς η ελληνική κοινωνία προσέλαβε την καθεμιά από τις καταστροφές αυτές, ανάλογα με την ιστορική φάση στην οποία βρίσκονταν κάθε φορά. Αναλύεται το πώς η τεχνολογία «προκάλεσε» / δεν πρόβλεψε / δεν αντέδρασε όπως έπρεπε στην κάθε μια περίπτωση, ενώ αναπτύσσεται ξεχωριστά ο αυξανόμενος (και άκρως αμφιλεγόμενος) ρόλος των ΜΜΕ. Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει ο συγγραφέας -το οποίο υπονοείται ήδη στον υπότιτλο του βιβλίου του- έχει να κάνει με το μικτό χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας και πολιτείας (μπορεί και συνολκά του νεοελληνικού πολιτισμού, προσθέτω εγώ), που παλινδρομεί μεταξύ Ανατολής και Δύσης.

Πρωτότυπη και γοητευτική ιδέα, που έδωσε ένα βιβλίο το οποίο εκπληρώνει τις απαιτητικές προδιαγραφές του πανεπιστημιακού λόγου, ενώ συνάμα διαβάζεται και από το πλατύ κοινό. Πολύ καλύτερα από μένα τα λέει ο ίδιος ο συγγραφέας. Δείτε τα βιντεάκια που ακολουθούν: