-Εκτός από το Ημερολόγιο του Γεωργίου Παπανδρέου, που ανακάλυψε ο εγγονός του Νίκος, εκτός από την αυτοπροσωπογραφία του Ρομπέρτο Μπολάνιο ή κείμενα των Φερλινγκέτι, Λιόσα, Βαλαωρίτη και Μουρακάμι, στο καινούργιο τεύχος των «(δε)κάτων» δημοσιεύεται και μια συνέντευξη του Γιάννη Τσαρούχη, η «τελευταία» του. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι η συνέντευξη «δόθηκε μια ζεστή και ηλιόλουστη μέρα τον Νοέμβρη του 1989» ενώ ο Τσαρούχης πέθανε την ίδια χρονιά, Ιούλιο. Δαίμων; Πιθανόν.
-Εν πάση περιπτώσει, αν ο Τσαρούχης έπρεπε να ζήσει ξανά τη ζωή του, δεν θα γινόταν, λέει, ζωγράφος. «Θα προτιμούσα να γίνω αγρότης και στον ελεύθερο χρόνο μου θα μπορούσα να βάφω. Έτσι θα απέφευγα το εμπόριο έργων τέχνης. Το εμπόριο της τέχνης και η εμπορικότητα είναι τρομερά πράγματα».
-Τι καλό διάβασαν ο Νίκος Πορτοκάλογλου κι ο Φίλιππος Πλιάτσικας τελευταία; Τους είδα λίγο πριν ξεκινήσουν συναυλίες στη Θεσσαλονίκη και τους ρώτησα. Γιόζεφ Ροτ, «Το εμβατήριο του Ραντσέσκι» ο πρώτος (Άγρα), «Εξαιρετικά δυνατά και απίστευτα κοντά» του Τζόναθαν Σάφραν Φόερ ο δεύτερος (Μελάνι). Άξονες των παραπάνω, η πτώση της αυστρο-ουγγρικής αυτοκρατορίας και η πτώση των Δίδυμων Πύργων αντίστοιχα.
«Επέστρεφε συχνά και παίρνε με, αγαπημένη αίσθησις, επέστρεφε και παίρνε με…» Καβαφικό μότο διάλεξε η Σόνια Ζαχαράτου για το «Νερά στα μάτια σου», τη νέα της νουβέλα, με το φλογερό, καταστροφικό έρωτα που έζησαν ο αυτοκράτορας Αδριανός και ο νεαρός Αντίνοος (Τόπος). Σε ιστορικά γεγονότα στηρίζεται και το νέο μυθιστόρημα της Έρσης Σωτηροπούλου, με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον Αλεξανδρινό, παρακαλώ!
-Μια κλεφτή ματιά στην αλληλογραφία Καβάφη και Ε.Μ. Φόρστερ λίγο πριν δοθεί για τύπωμα (Ίκαρος): «Έχω διαβάσει –και ξαναδιαβάσει– το “A passage to India”. Eίναι θαυμαστή εργασία. Είναι ευχάριστο ανάγνωσμα. Με αρέσει ο τόνος του έργου, με αρέσουν οι χαρακτήρες, με αρέσει η απεικόνισις της ατμόσφαιρας, με αρέσει η στάσις. Μ’ εγοήτευσεν αυτό το βιβλίο. Το κρατώ πλησίον μου. Πολύ συχνά το παίρνω και το διαβάζω εκ νέου... Δικός σας πάντοτε, Κ. Π. Καβάφης».
Θα μπορούσε η εικονική πραγματικότητα να είναι μια μορφή αυθεντικής πραγματικότητας; Μήπως ζούμε ήδη σε μια προσομοίωση που έχει δημιουργηθεί από κάποια τεχνητή νοημοσύνη; Τι μας είπε ο συγγραφέας
Ο Παναγιώτης Σκληρός μας ταξιδεύει στη Λευκάδατων δεκαετιών του ’50, του ’60 και του ’70 μέσα από τα βιβλία «Μικρές λευκαδίτικες ιστορίες» και «Η Αλτάνη και άλλες Λευκαδίτικες ιστορίες»
Ρωτήσαμε 10 προσωπικότητες από τους χώρους των τεχνών, των βιβλίων, της πολιτικής και της ακαδημαϊκής ζωής να μας μιλήσουν για τα τρία βιβλία που διάβασαν και αγάπησαν περισσότερο μέσα στο 2024. (Έχουμε κι ένα έξτρα. Κι είναι, φυσικά, ποίηση.)
9°
