●Ξεκινάω το «Ένας ξαφνικός θάνατος» – το πρώτο μυθιστόρημα για μεγάλους της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ (Ψυχογιός). Πολλά ονόματα στην αρχή, πολλές συστάσεις, μια ιδέα βαρετό. Και ξαφνικά, με πιάνω εγκλωβισμένη στα πάθη των κατοίκων του Πάνγκφορντ (βλ. γουστόζικο, παραδοσιακό χωριό με άπειρες σκοτεινές όψεις), να μην μπορώ να τ’ αφήσω απ’ τα χέρια μου. Στη Βρετανία, λέει, το αποκαλούν «Magglemarch» – από τους κοινούς θνητούς του «Χάρι Πότερ» και από το κλασικό «Μiddlemarch» της Τζορτζ Ελιοτ (Ίνδικτος).
●Ιδού πώς συστήνει η Ρόουλινγκ τον Πρώτο Πολίτη του χωριού: «Η τεραστίων διαστάσεων κοιλιά του κρεμόταν τόσο χαμηλά στους μηρούς του που σχεδόν όλοι όσοι τον πρωτοαντίκριζαν σκέφτονταν αυτόματα το πέος του, διερωτώμενοι πότε το είχε δει για τελευταία φορά, πώς το έπλενε, πώς κατάφερνε να πραγματοποιεί όλες τις λειτουργίες για τις οποίες είναι σχεδιασμένο ένα πέος». Το χωριό πολιορκείται από ορδές περιθωριοποιημένων –άνεργους, ναρκομανείς– κι ο τύπος θέλει να τους κρατήσει σε απόσταση ασφαλείας…
●Τι στρόβιλος, η «Καρένινα» των Ράιτ και Στόπαρντ! Η ιστορία της άπιστης Άννα δεν αντιδιαστέλλεται το ίδιο σοφά, όπως στο βιβλίο, μ’ εκείνην του γαιοκτήμονα οικογενειάρχη Λέβιν, αλλά μέσα στο πανηγύρι των εικόνων σχεδόν το ξεχνάς. Η ανάγκη για αυτοπραγμάτωση, οι κοινωνικές συμβάσεις, η σεξουαλική ταπείνωση, οι ανθρώπινες αντιφάσεις – όλη η θεματική βεντάλια του Τολστόι είναι εδώ. Μακάρι, μαζί με το βασιλικό, να ποτιστεί κι η εξαιρετική έκδοση της Άγρας με την κλασική μετάφραση από τα ρωσικά του Άρη Αλεξάνδρου.
●O Κουμανταρέας πήγε στον Πατάκη, ο Ξανθούλης και η Ακρίτα στη Διόπτρα, ο Γιάννης Κοντός στον Τόπο, η Σωτηροπούλου εμφανίστηκε στο Μεταίχμιο. Κινητικότητα… Εντωμεταξύ, ο Κέδρος οργανώνει εκ των ενόντων λογοτεχνικό διαγωνισμό εμπνευσμένο από την «Αναζήτηση» του Θέμελη. Κριτές: Δ.Σωτάκης, Θ. Μήνας, Ευ. Μαυρουδής...
●Πάει και το ΕΚΕΒΙ. Αντί να αναδιαμορφωθεί, σφραγίστηκε. Το έργο του, λέει, θα το αναλάβει η κρατική Διεύθυνση Γραμμάτων. Σωθήκαμε. Ελπίζω ότι τουλάχιστον η biblionet.gr θα έχει την προσοχή που της αξίζει. Δίνει στοιχεία για τη βιβλιοπαραγωγή που θα περίμενε κανείς από την Εθνική Βιβλιοθήκη. Μήπως ο Γιάννης Τροχόπουλος, από το Ίδρυμα Νιάχου, έχει κάτι να προτείνει;
Ο Παναγιώτης Σκληρός μας ταξιδεύει στη Λευκάδατων δεκαετιών του ’50, του ’60 και του ’70 μέσα από τα βιβλία «Μικρές λευκαδίτικες ιστορίες» και «Η Αλτάνη και άλλες Λευκαδίτικες ιστορίες»
Ρωτήσαμε 10 προσωπικότητες από τους χώρους των τεχνών, των βιβλίων, της πολιτικής και της ακαδημαϊκής ζωής να μας μιλήσουν για τα τρία βιβλία που διάβασαν και αγάπησαν περισσότερο μέσα στο 2024. (Έχουμε κι ένα έξτρα. Κι είναι, φυσικά, ποίηση.)
11°
