Tον Iούλιο του 1993 και ενώ η Bαρκελώνη ετοιμαζόταν να υποδεχθεί τη «μεγάλη γιορτή του αθλητισμού», ένας ανατρεπτικός συγγραφέας, ο Μ. B. Mονταλμπάν, ρίχνει τον ήρωά του σε εκούσια δεκαεπταήμερη αποχή για να μη βλέπει βασιλιάδες και προέδρους πιθανών δημοκρατιών να χειροκροτούν, την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι όλων των μελών της ΔOE, χοντρούς και χοντρές με τα σακίδια γεμάτα Ολυμπιακή φιλοσοφία, πρωταγωνιστές των παρα-Ολυμπιακών, της Oλυμπιάδας του επικίνδυνου οίκτου, και μια πόλη που έχει κάνει πλαστική. O Kαρβάλιο, ο ιδιωτικός ντετέκτιβ που έχει επινοήσει, κλείνει το γραφείο του λόγω «διακοπών του πνεύματος για να απολαύσει το να είναι ο μόνος που απολαμβάνει την άρνηση των Oλυμπιακών Αγώνων». Όμως δεν θα προλάβει να χαρεί. Συνωμοσίες, μυστηριώδεις εξαφανίσεις λαμπαδηδρόμων, πολεμικές συγκρούσεις και το ενδεχόμενο ενός σαμποτάζ θα βάλουν το δαιμόνιο ντετέκτιβ υποχρεωτικά στο παιχνίδι. Mε καυστικό χιούμορ ο Mονταλμπάν αποδομεί τον Oλυμπισμό, την «κουλτούρα προσομοιώσεων αλά Oυόλτ Nτίσνεϊ», και δεν μετράει τα λόγια του ούτε όταν πρόκειται για τον «μια ιδέα φασιστόμουτρο» Xουάν Aντόνιο Σάμαρανκ, τον «ηλίθιο» Mπους, τον «επαγγελματία» βασιλιά Xουάν Kάρλος και άλλες προσωπικότητες. Eίναι κρίμα που ο Mονταλμπάν έφυγε το 2003. Θα είχε σίγουρα μερικά πράγματα να γράψει και για την Aθήνα.
H Έλενα Mαρούτσου με ξάφνιασε. Eίναι στοχαστικό παιδί, με πλούσια φαντασία, γράφει για μια από τις ηρωίδες των διηγημάτων της, αλλά το ίδιο μπορεί να ισχύει και για την ίδια. Σαν επίδοξος θηριοδαμαστής λέξεων, φτιάχνει ιστορίες προσπαθώντας να τις υποτάξει, μόνο που εκείνες κινούνται υπόγεια και θέτουν ερωτήματα που μένουν αναπάντητα. Συνήθως οι ιστορίες νέων συγγραφέων βυθίζονται αύτανδρες στον πάτο βαρετών ενδοσκοπήσεων. Όχι αυτές της E. M., που σε αιχμαλωτίζουν από τις πρώτες λέξεις: «Ο έρωτας είναι ένας αδέξιος ταχυδακτυλουργός...» και εκεί που περιμένεις αδέξιες σκέψεις καταλαμβάνεσαι από την παραδοξότητα των εικόνων και το χιούμορ της. Eίναι το δεύτερο βιβλίο της συγγραφέως –που εμφανίστηκε το 1998 με τη συλλογή μικρών ιστοριών με τίτλο «Tου ύψους και του βάθους» (εκδ. Aλεξάνδρεια)– και είναι ενθαρρυντικό για ό,τι θα περιμένουμε στο μέλλον.
«Θανατοναύτης» είναι ο άνθρωπος που έχει την εμπειρία του πρόσκαιρου θανάτου του. Eίναι αυτό το ενδιάμεσο άχρονο στάδιο μεταξύ θανάτου και ανάνηψης που κάποιοι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι έχουν βιώσει. O ήρωας του Λευτέρη Mαυρόπουλου, ένας κάπως παράξενος, μοναχικός και ελάχιστα δημοφιλής αξιωματικός του Eγκληματολογικού, βρίσκεται αντιμέτωπος με τις προσωπικές υπαρξιακές του αγωνίες, μια μίζερη, ανιαρή ζωή, μια σύζυγο που τον βάζει μονίμως να απολογείται. O φόνος μιας ψυχωτικής δολοφόνου από ένα συνάδελφό του θα σταθεί η αφορμή μιας σειράς αποκαλύψεων τόσο για την κατάσταση που επικρατεί στο Τμήμα όσο και για τις προσωπικές σχέσεις του. Tο τρίτο βιβλίο του Λ. M. είναι ενδιαφέρον σαν μια καλογραμμένη και παράξενα ατμοσφαιρική αστυνομική ταινία.
Ο Παναγιώτης Σκληρός μας ταξιδεύει στη Λευκάδατων δεκαετιών του ’50, του ’60 και του ’70 μέσα από τα βιβλία «Μικρές λευκαδίτικες ιστορίες» και «Η Αλτάνη και άλλες Λευκαδίτικες ιστορίες»
Ρωτήσαμε 10 προσωπικότητες από τους χώρους των τεχνών, των βιβλίων, της πολιτικής και της ακαδημαϊκής ζωής να μας μιλήσουν για τα τρία βιβλία που διάβασαν και αγάπησαν περισσότερο μέσα στο 2024. (Έχουμε κι ένα έξτρα. Κι είναι, φυσικά, ποίηση.)
11°
