Πρόκειται για τον τέλειο γάμο ή το τέλειο ψέμα;

Το βιβλίο της B.A.Harris πούλησε µόλις κυκλοφόρησε 750.000 αντίτυπα στη Μεγάλη Βρετανία και µέχρι το τέλος του χρόνου θα κυκλοφορήσει σε 33 χώρες. Οι κριτικές το  χαρακτήρισαν καθηλωτικό ψυχολογικό θρίλερ και οι αναγνώστες δελεάστηκαν από την ερώτηση «Πρόκειται για τον τέλειο γάµο ή το τέλειο ψέµα;». Η AV προδημοσιεύει ένα απόσπασμα απ'το βιβλίο: 

Κάτι τέτοια βράδια είναι που θυµάµαι γιατί ερωτεύτηκα τον Τζακ. Είναι γοητευτικός, διασκεδαστικός και ευφυής και ξέρει πάντα τι ακριβώς να πει και πώς να το πει. Επειδή η Έστερ και ο Ρούφους είναι νεοφερµένοι, φροντίζει η συζήτηση που κάνουµε τρώγοντας τα σουφλέ µας να είναι προς όφελός τους. Προτρέπει την Νταϊάν και τον Άνταµ να αποκαλύψουν πληροφορίες χρήσιµες για τους νέους µας φίλους, όπως πού ψωνίζουν και µε ποια σπορ ασχολούνται. Ξέρω όµως ότι την Έστερ, αν και τους ακούει ευγενικά να απαριθµούν τα χόµπι τους και τα ονόµατα των κηπουρών και των µπέιµπι σίτερ τους και να την ενηµερώνουν πού µπορεί να βρει το καλύτερο ψάρι, την ενδιαφέρω εγώ, όπως ξέρω επίσης ότι θα επανέλθει στο γεγονός ότι ο Τζακ κι εγώ παντρευτήκαµε σε σχετικά µεγάλη ηλικία, ελπίζοντας να ανακαλύψει κάτι –οτιδήποτε– που θα αποδεικνύει ότι ο γάµος µας δεν είναι τόσο τέλειος όσο φαίνεται. Δυστυχώς για κείνη, θα απογοητευτεί. 

Περιµένει µέχρι ο Τζακ να κόψει το µοσχάρι Γουέλινγκτον και να το σερβίρει µε πατάτες ογκρατέν και καρότα ελαφρά γλασαρισµένα µε µέλι. Υπάρχει επίσης τρυφερός αρακάς, που ζεµάτισα σε βραστό νερό ακριβώς πριν βγάλω το µοσχάρι από το φούρνο. Η Νταϊάν δεν µπορεί να κρύψει το θαυµασµό της που τα είχα όλα έτοιµα ταυτόχρονα και παραδέχεται ότι εκείνη διαλέγει πάντα ως κυρίως πιάτο κάτι όπως κρέας µε κάρι, που µπορεί να το µαγειρέψει από πριν και απλώς να το ζεστάνει την τελευταία στιγµή. Θα ήθελα να της πω ότι κι εγώ αυτό θα προτιµούσα να κάνω και ότι το τίµηµα που πληρώνω για να σερβίρω ένα τέτοιο τέλειο δείπνο είναι εξουθενωτικοί υπολογισµοί και άγρυπνες νύχτες. Όµως δεν έχω άλλη επιλογή, δηλαδή να σερβίρω οτιδήποτε που δεν είναι τέλειο. 

Η Έστερ µε κοιτάζει από τη θέση της απέναντί µου. «Πού γνωριστήκατε, λοιπόν, εσύ και ο Τζακ;» 

«Στο Ρίτζεντ’ς Παρκ», απαντώ. «Ένα κυριακάτικο απόγευµα».

«Πες της τι έγινε», µε παρακινεί η Νταϊάν, µε το ανοιχτόχρωµο δέρµα της αναψοκοκκινισµένο από τη σαµπάνια. 

Διστάζω για λίγο, επειδή την ιστορία αυτή την έχω ξαναπεί. Όµως του Τζακ του αρέσει να µε ακούει να τη διηγούµαι, έτσι το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να την επαναλάβω. Ευτυχώς, η Έστερ µε σώζει από τη στιγµιαία αµηχανία µου. Νοµίζοντας πως σωπαίνω από συστολή, µε πιέζει πιο επιθετικά.

«Σε παρακαλώ, πες µας», µε παροτρύνει. 

«Καλά, λοιπόν, θα σας πω την ιστορία, µε κίνδυνο να προκαλέσω πλήξη σε όσους την έχουν ήδη ακούσει», ξεκινώ µε ένα απολογητικό χαµόγελο. «Ήµουν στο πάρκο µε την αδερφή µου, τη Μίλι. Πηγαίνουµε συχνά εκεί τα απογεύµατα της Κυριακής, και εκείνη την Κυριακή έτυχε να παίζει µουσική µια µπάντα. Η Μίλι λατρεύει τη µουσική και ενθουσιάστηκε τόσο, που σηκώθηκε και άρχισε να χορεύει µπροστά από την εξέδρα. Είχε µάθει πρόσφατα να χορεύει βαλς και, καθώς χόρευε, είχε τα χέρια της τεντωµένα µπροστά της, σαν να κρατούσε κάποιον καβαλιέρο». Πιάνω τον εαυτό µου να χαµογελάει στη θύµηση αυτής της εικόνας. Μακάρι η ζωή να ήταν ακόµα τόσο απλή και αθώα όσο τότε! «Αν και οι περισσότεροι παρακολουθούσαν µε κατανόηση και χαίρονταν που έβλεπαν τη Μίλι να διασκεδάζει», συνεχίζω, «πρόσεξα ότι µερικοί ένιωθαν άβολα και κατάλαβα ότι έπρεπε να κάνω κάτι, ίσως να τη φωνάξω να καθίσει και πάλι κάτω. Αλλά ένα κοµµάτι του εαυτού µου δεν ήθελε να το κάνει αυτό επειδή...»

«Πόσων ετών είναι η αδερφή σου;» µε διακόπτει η Έστερ.

«Δεκαεφτά». Κάνω µια µικρή παύση, απρόθυµη να δω κατάµατα την πραγµατικότητα. «Σχεδόν δεκαοχτώ». 

Η Έστερ σηκώνει τα φρύδια της. «Της αρέσει να προκαλεί την προσοχή, τότε». 

«Όχι, δεν είναι αυτό, απλώς...» 

«Σίγουρα της αρέσει να προκαλεί την προσοχή. Θέλω να πω, οι άνθρωποι συνήθως δε σηκώνονται κι αρχίζουν να χορεύουν στα πάρκα, έτσι δεν είναι;» Κοιτάζει ολόγυρα στο τραπέζι θριαµβευτικά και, όταν οι άλλοι αποφεύγουν το βλέµµα της, άθελά µου τη λυπάµαι. 

«Η Μίλι πάσχει από το σύνδροµο Ντάουν». Η φωνή του Τζακ σπάει την αµήχανη σιωπή που έπεσε στο τραπέζι. «Αυτό σηµαίνει ότι πολλές φορές ενεργεί µε ένα θαυµαστό αυθορµητισµό». 

Η σύγχυση είναι ολοφάνερη στο πρόσωπο της Έστερ και νιώθω ενοχληµένη που όσοι της είπαν τα πάντα για µένα παρέλειψαν να αναφέρουν τη Μίλι.  

info 

Μετάφραση:  Βεατρίκη  Κάντζολα  Σαµπατάκου. 

Κυκλοφορεί από τις  εκδόσεις BELL  στις 21/10.