Μια σκέψη για την 27η Δεκεμβρίου

Ο Ματσούο Μπασό γεννήθηκε προορισμένος να γίνει σαμουράι, όμως απαρνήθηκε τους πολέμους κι έγινε ποιητής. Ποιητής οδοιπόρος.

Έναν μήνα μετά το θάνατό του, κάπου στα 1694, οι δρόμοι της Ιαπωνίας νοσταλγούσαν ήδη τα βήματα από τα ψάθινα σανδάλια του, και τις λέξεις που άφηνε κρεμασμένες στην οροφή των καταλυμάτων όπου διέμενε. Σαν αυτές:

Οι μέρες και οι μήνες είναι ταξιδιώτες της αιωνιότητας.

Τα χρόνια περνούν.

Κάθε λεπτό της ζωής τους ταξιδεύουν

όσοι διασχίζουν πελάγη ή καλπάζουν στη γη,

μέχρι να υποκύψουν από το βάρος του χρόνου.

Πολλοί γέροντες πεθαίνουν στο ταξίδι.

Εγώ υπέκυψα στα ταξιδιάρικα σύννεφα του ουρανού,

στον πειρασμό τους.

Το βιβλίο «Οι μέρες αφηγούνται» του Eduardo Galeano (εκδ. Πάπυρος) είναι ένα «προσωπικό ημερολόγιο», στο οποίο κάθε μέρα του χρόνου αφηγείται και μια μικρή ιστορία που έχει να κάνει με την πολιτική, τη ζωή, το μεγαλείο και όνειδος διασήμων και ασήμων, και κάνει σχόλια που συνδέουν το χθες και το σήμερα. Η μετάφραση είναι της Ισμήνης Κανσή.