- CITY GUIDE
- PODCAST
-
31°
Είναι η πιο συνηθισμένη φράση που ακούγεται από όσους μπαίνουν στο ολοκαίνουργιο βιβλιοπωλείο Ευριπίδης. Η είδηση έφερε χαμόγελα αισιοδοξίας στους βιβλιόφιλους Κηφισιώτες και όχι μόνο. Η A.V. πήγε να το δει από κοντά και μίλησε με τον ιδιοκτήτη του Θοδωρή Βασιλόπουλο.
«Το άνοιγμα στην Κηφισιά είναι μια φυσική εξέλιξη για τον “Ευριπίδη”, που μετράει ιστορία 60 χρόνων. Επενδύσαμε τα δικά μας χρήματα, δεν πήραμε ούτε από τράπεζες ούτε από κανέναν άλλο και απλά εκμεταλλευτήκαμε την πτώση των ενοικίων. Νομίζω πως τα υψηλά ενοίκια ήταν και ο λόγος που δεν τολμούσε κάποιος ν’ ανοίξει μεγάλο βιβλιοπωλείο στη γειτονιά – γι’ αυτό και έβλεπες μόνο καταστήματα ένδυσης και υπόδησης, εστιατόρια και μπαρ. Δεν τολμούσαμε να έρθουμε νωρίτερα κι ας το θέλαμε καιρό, καθώς είχαμε πολλούς Κηφισιώτες πελάτες στο Χαλάνδρι».
Βρίσκεται στον αριθμό 310 της λεωφόρου Κηφισίας. Ένα χαϊκού ποίημα δρόμος από Νέα Ερυθραία, Πολιτεία. Με δύο απέναντι εισόδους (βλέπει και στη Διονύσου), το ευρύχωρο ισόγειο επιτρέπει άνετη πρόσβαση στις βιβλιοθήκες. Τα 480 τ.μ. του φιλοξενούν και υπόγειο για τα χαρτικά και τα παιδικά βιβλία και όροφο με βιβλιοθήκες και μαξιλάρες για να κάτσεις. Στις μεγάλες βιτρίνες πρωταγωνιστές είναι τα χριστουγεννιάτικα βιβλία.
«Η πολιτική της βιτρίνας είναι η ίδια και στα δύο βιβλιοπωλεία. Δεν αγνοεί την εμπορικότητα, προτείνει και λαμβάνει υπόψη την εποχή. Στα ράφια θα βρεις όλες τις κατηγορίες βιβλίων, νέες κυκλοφορίες αλλά και παλιές εκδόσεις. Στα best seller προ κρίσης είχαμε βιβλία με ήρωες βαμπίρ· μετά περάσαμε σε αυτά που ανέλυαν την οικονομική κρίση· τώρα είναι τα ροζ με δόση σεξ. Φεύγοντας μια μόδα παίρνει και τα βιβλία της – αυτά που μένουν πάντα στις προθήκες είναι τα κλασικά, αλλά και όσα μας ενθουσίασαν. Τα δικά μας best seller. Στο ράφι με τα “Αξίζουν” κάθε μήνα οι υπάλληλοι τοποθετούν δικές τους επιλογές. Πρέπει να σημειώσω πως όλα τα παιδιά έχουν τελειώσει πανεπιστήμιο, ενημερώνονται για κάθε βιβλίο από κριτικές, και φυσικά διαβάζουν πολύ».
Μερικοί τίτλοι από τις βιβλιοθήκες: «Τα ευπώλητα». «Εκδότης του μήνα». «Νέες κυκλοφορίες δοκιμίων». «Αξίζει να τα διαβάσετε». Όση ώρα μιλάμε μπαινοβγαίνει κόσμος. Ευτυχώς, γιατί έτσι επιβεβαιώνονται τα λόγια του πως κίνηση υπάρχει. Δυστυχώς, είμαι στον πάνω όροφο κι έτσι δεν μπορώ να «καταγράψω» τις αναγνωστικές ανησυχίες τους.
«Κλασικά στο πελατολόγιο οι γυναίκες υπερτερούν έναντι των ανδρών. Ηλικιακά τα σκήπτρα κρατάει το γκρουπ 35-50. Σ’ αυτό το ποσοστό υπάρχουν και οι γονείς που επιλέγουν βιβλία για τα παιδιά τους – το παιδικό βιβλίο δεν μπορείς να το αγνοήσεις, καθώς καταλαμβάνει το 30% του τζίρου. Μετά, και σε μεγάλη απόσταση από το πρώτο γκρουπ, έρχονται οι 25-35 και τελευταίοι οι συνταξιούχοι με τις πολύ συγκεκριμένες απαιτήσεις. Η κρίση έχει αλλάξει τις αναγνωστικές συνήθειες. Ο αναγνώστης μένει πολλές ώρες για να επιλέξει τελικά ένα βιβλίο ή πολύ λιγότερα από αυτά που θα ήθελε πραγματικά να αγοράσει».
Λάτρεψε τη «Λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων» του Jean-Michel Guenassia, θυμάται με νοσταλγία τον «Δρόμο» του Κέρουακ, αλλά οι εποχές άλλαξαν και δυσκολεύεται να το συστήσει, είναι φανατικός του βιβλίου «Ο 42ος παράλληλος» του John Dos Passos, θεωρεί πως θα έπρεπε να αυξηθεί το ενδιαφέρον για τους «Υπνοβάτες» του Χέρμαν Μπροχ, αφού εξιστορεί μια εποχή που μοιάζει πολύ με τη δική μας…
«Νομίζω πως αν συμπεριφερόσουν συνετά την προηγούμενη περίοδο της “ευημερίας” μπορείς να βγεις σχετικά αλώβητος από την κατάσταση. Ως βιβλιοπώλης δεν μπορούσα να παρασυρθώ από τη φούσκα – μπορείς να χαρακτηρίσεις καταναλωτικό προϊόν το βιβλίο και να παρασυρθείς; Όσο για την ενιαία τιμή βιβλίου, φυσικά και είμαι υπέρ. Πιστεύω πως προστατεύει βιβλιοπωλεία και μικρούς εκδοτικούς οίκους. Ας ευχηθούμε πάντως πως η κρίση θα εξυγιάνει περισσότερο τα πράγματα».
Τελικά, όπως μου είπε, «το άνοιγμα ενός βιβλιοπωλείου ή μιας επιχείρησης μοιάζει με εγκυμοσύνη. Τα πρώτα σχέδια θυμίζουν υπερηχογράφημα και όταν πάρεις το κλειδί στο χέρι και ανοίξεις περιμένοντας τους πρώτους πελάτες, νιώθεις πως πήγαν όλα καλά με τη γέννα». Να του ζήσει και να το δει να μεγαλώνει, όσο και το βιβλιοπωλείο του στο Χαλάνδρι.
INFO Στις 6/12 (18.00-21.00) ο Νίκος Παναγιωτόπουλος («Το γονίδιο της αμφιβολίας», εκδ. Μεταίχμιο) και στις 7/12 (11.00-18.00) ο Δημήτρης Σωτάκης («Ο θάνατος των ανθρώπων», εκδ. Κέδρος) θα συνομιλήσουν με το κοινό και θα υπογράψουν βιβλία.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μια ομάδα σχεδιαστών συγκέντρωσε στο βιβλίο «Travelogue» πρωτότυπες πατέντες από κάθε γωνιά της Ελλάδας
Οικολογία: Γιατί χρειαζόμαστε την άγρια φύση — και γιατί αυτό μάς αφορά όλους
«Τότε έγραφα για πράγματα που δεν είχαμε βρει ακόμα λέξεις να τα περιγράψουν, όπως η τοξική αρρενωπότητα, τα fake news), η κουλτούρα της επαγρύπνησης εναντίον φυλετικών προκαταλήψεων και διακρίσεων»
Ένα βιβλίο γεμάτο χαριτωμένες παρατηρήσεις
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Το βιβλίο του Σέρχιο Πιτόλ «Η τέχνη της φυγής» (Δώμα, μετ. Αγγελική Βασιλάκου) είναι ο πρώτος τόμος της «Τριλογίας της μνήμης» του Μεξικανού συγγραφέα. Το ξεκίνησα και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου.
Αυτή την εβδομάδα ασχολούμαστε με το πώς μπορεί να μιλήσει κανείς για κουίρ υποκείμενα στην ιστορία, μέσα από το δοκίμιο «Can and should we queer the past» του Justin Bengry
Μια συζήτηση με τον μεταφραστή του βιβλίου, Χαράλαμπο Γιαννακόπουλο
Το επάγγελμα του συγγραφέα είναι πολύ μοναχικό
Τρεις μικροί εκδοτικοί οίκοι, με παιδικά βιβλία που ξεχωρίζουν
Τι σημαίνει να «νιώθεις ότι πεθαίνεις στη θέση ενός άλλου»;
Ένα συλλεκτικό τεκμήριο από τον Θανάση Κ. Κάππο για τον σπουδαίο τραγουδιστή, μέσα από αφηγήσεις ανθρώπων που τον έζησαν από κοντά
Μια ιστορία αγάπης, απώλειας και συμφιλίωσης σε καιρούς ανησυχητικών αλλαγών
Greekling, όπως Γραικύλος, εκ του Graeculus: φράση υποτιμητική που χρησιμοποιούνταν από τους Ρωμαίους για συμπολίτες τους που ήθελαν να το παίζουν Έλληνες. Κατά (μειωτική) επέκταση: ο υποταγμένος Έλληνας
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Τρεις μικροί εκδοτικοί οίκοι, με παιδικά βιβλία που ξεχωρίζουν
Ο γνωστός συγγραφέας και διαφημιστής μάς μιλάει για το νέο του βιβλίο «Το Φωτόδεντρο»
Πιστεύεται ότι γράφτηκε γύρω στον Απρίλιο-Ιούνιο του 1920 από ένα σανατόριο
Μια συζήτηση με τον μεταφραστή του βιβλίου του Douglas Murray
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.