● Μέχρι να πιάσω στα χέρια μου την αυτοβιογραφία του Ρούσντι («Τζόζεφ Άντον», Ψυχογιός) επιστρέφω σ’ εκείνην του Κρίστοφερ Χίτσενς («Hitch 22», Μεταίχμιο) και στέκομαι στο κεφάλαιο «Σαλμάν»: ένα σπαρταριστό πορτρέτο του «βλάσφημου» συγγραφέα κι ένα εκτενές ρεπορτάζ ταυτόχρονα για τις αντιδράσεις των δυτικών διανοούμενων απέναντι στη φατφά το 1989.
● Ιδού το «λυπηρό παράδοξο», σύμφωνα με τον πρόωρα χαμένο αμφισβητία: ενώ ο Ρούσντι και το βιβλίο του και επέζησαν και ευδοκίμησαν, κανένας αγγλοαμερικανός εκδότης δεν θα δεχόταν να δημοσιεύσει σήμερα τους «Σατανικούς στίχους» – όλη η βιομηχανία της κουλτούρας και των ΜΜΕ, σ’ ό,τι αφορά το αντιδραστικό Ισλάμ, έγινε η προσωποποίηση της φρονιμάδας. Και να που τώρα ένα φιλμάκι made in USA για τον Μωάμεθ ρίχνει φρέσκο λάδι στη φωτιά...
● Στα δικά μας εκδοτικά, πάντως, σ’ ό,τι αφορά τις... κακές λέξεις τουλάχιστον, σημειώθηκε πρόοδος. Οι ύμνοι του Ηλία Πετρόπουλου για το ιερόν και αηδές αιδοίον στο ποίημά του «Σώμα» τού κόστισαν προδικτατορικά δίκη επί πορνογραφία. Κρίμα που δεν ζει να δει τυπωμένο «Το μουνί της Ιρέν» (Πατάκης), ένα από τα σημαντικότερα ερωτικά μυθιστορήματα του υπερρεαλισμού, που αποδίδεται στον Αραγκόν χωρίς ποτέ ο ίδιος να το παραδεχτεί δημοσίως.
● «Εκ Πειραιώς». Ο Διονύσης Χαριτόπουλος επιστρέφει μέσω του «Τόπου» στον τόπο του και χαρτογραφεί την ανθρωπογεωγραφία του λιμανιού από τον εμφύλιο ως τη χούντα. Συμπέρασμα: «Όλα μπορείς να τα δεις και να τα κάνεις στον Πειραιά, όλα εκτός από ένα, να είσαι ζόρικος!».
● Καινούργιο μενού για τη λέσχη ανάγνωσης που οργανώνει η Κατερίνα Ζαρόκωστα στην Εταιρεία Συγγραφέων (grwrisoc@otenet.gr). Αν το περσινό αποτελούνταν από έργα όπως των Χατζή, Ιωάννου, Χάκκα, Αμπατζόγλου, στο φετινό περιλαμβάνονται βραβευμένα βιβλία σύγχρονων πεζογράφων που θα καλούνται και στις συναντήσεις. Πρώτο ραντεβού 23/10 με την Καρυστιάνη και τα «Σακιά».
● Ο τζίρος του Παπασωτηρίου, από τα 30 εκ. ευρώ του 2008, έκατσε πέρσι στα 14 εκ., ενώ οι ζημίες του ξεπέρασαν το 1,3 εκ. Ο Ιανός εμφανίζει τις ίδιες με τότε πωλήσεις (11 εκ.) και τις ίδιες πάνω-κάτω ζημίες (224.000 ευρώ). Όσο για την Πρωτοπορία, το ίδιο διάστημα, είδε τον κύκλο εργασιών της να μειώνεται από τα 7 στα 4,7 εκ. ευρώ, αλλά έστω και κατά 36.000 ευρώ δηλώνει κερδοφόρα. Για τις υπόλοιπες αλυσίδες, όταν μάθω θα σας πω.
«Τότε έγραφα για πράγματα που δεν είχαμε βρει ακόμα λέξεις να τα περιγράψουν, όπως η τοξική αρρενωπότητα, τα fake news), η κουλτούρα της επαγρύπνησης εναντίον φυλετικών προκαταλήψεων και διακρίσεων»
Το βιβλίο του Σέρχιο Πιτόλ «Η τέχνη της φυγής» (Δώμα, μετ. Αγγελική Βασιλάκου) είναι ο πρώτος τόμος της «Τριλογίας της μνήμης» του Μεξικανού συγγραφέα. Το ξεκίνησα και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου.
Αυτή την εβδομάδα ασχολούμαστε με το πώς μπορεί να μιλήσει κανείς για κουίρ υποκείμενα στην ιστορία, μέσα από το δοκίμιο «Can and should we queer the past» του Justin Bengry
Greekling, όπως Γραικύλος, εκ του Graeculus: φράση υποτιμητική που χρησιμοποιούνταν από τους Ρωμαίους για συμπολίτες τους που ήθελαν να το παίζουν Έλληνες. Κατά (μειωτική) επέκταση: ο υποταγμένος Έλληνας
32°
