● Κάθε έκδοση της Άγρας, μια κιβωτός. Πρόλογοι, σημειώσεις, επίμετρα – χίλια δυο στοιχεία γύρω από το κυρίως πιάτο. Πρόσφατα διάβασα τον «Επικίνδυνο οίκτο» του Στέφαν Τσβάιχ, στα λαγαρά ελληνικά (από το 1945!) της Μιμίκας Κρανάκη. Από παιδί το όνομα Τσβάιχ το είχα συνδέσει με κάτι ιστορικές βιογραφίες με σκληρό γαλάζιο εξώφυλλο, που βαριόμουν και να ξεφυλλίσω. Τύφλα που μ’ έδερνε για τον αυτόχειρα Αυστριακό που, εν ζωή, διαβάστηκε όσο λίγοι.
● Από τους πιο καλλιεργημένους Εβραίους της Βιέννης, εκτός από βιογραφίες άφησε πίσω του κι ένα μυθιστόρημα πολύ προχωρημένο για την εποχή του. Το ’γραψε παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, φυγάς από τους ναζί, στο Λονδίνο. Θέμα του, το δίκοπο μαχαίρι που είναι ο οίκτος. Η πλοκή εκτυλίσσεται παραμονές του Α΄ Παγκοσμίου. Μια ιστορία συναισθηματικού εκβιασμού μέσω ενοχών, με πρωταγωνιστές έναν αξιωματικό του ιππικού και μια παράλυτη «πριγκιπέσα», με πολλή ένταση, πολύ σασπές και πολύ Φρόιντ!
● Ψάχνω κι άλλον Τσβάιχ. Ορίστε δύο νουβέλες, απ’ αυτές που τον έκαναν διάσημο: «Ο παλαιοβιβλιοπώλης Μέντελ και Η αόρατη συλλογή» (Άγρα, ξανά). Και μαζί ένα απόσπασμα της αυτοβιογραφίας του, από την εποχή του υπερπληθωρισμού στη Γερμανία. Η εξαθλίωση και η παραφροσύνη των αρχών της δεκαετίας του ’20 σ’ όλη της τη φρίκη, ως βιωμένη εμπειρία. Το φάντασμα που τρομοκρατεί τη Μέρκελ σήμερα!
● Πολλοί στραβομουτσούνιασαν όταν ο Καστανιώτης έχρισε συγγραφέα την Αγγελική Νικολούλη. Τα 18.500 αντίτυπα, όμως, του «Ονειρεύτηκα το δολοφόνο μου» λειτουργούν σαν φως στο τούνελ γι’ άλλους συγγραφείς, περιωπής, που μπορούν να ονειρευτούν ότι θα εισπράξουν κάτι από τα πνευματικά δικαιώματα του 2011. Το νόμισμα έχει δύο όψεις.
● Ο Βασίλης Αλεξάκης στη μακρά λίστα του Γκονκούρ, με μια ανταπόκριση από τους Κήπους του Λουξεμβούργου - ύμνο στη λογοτεχνία, όπως αυτή που απλώνεται στο «L’ enfant grec» (εκδ. Stock), ενθουσιάζοντας μεταξύ άλλων και τον Μπερνάρ Πιβό των παλιών, αξεπέραστων «Αποστρόφ». Η βραχεία λίστα ανακοινώνεται στις 30 Οκτωβρίου. Με το καλό!
● Ανταπόκριση από την Ευελπίδων. Η Όλγα Μπακομάρου έχασε τ’ ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του Νίκου Σταθούλη, η βιογραφία του Ιόλα κυκλοφορεί κανονικά (Οδός Πανός) και οι ισχυρισμοί της δημοσιογράφου περί λογοκλοπής της συνέντευξής της με το συλλέκτη στη «Γυναίκα» θα κριθούν στην κυρίως δίκη, τον Νοέμβριο. Τάδε έφη Γιώργος Χρονάς, Σάββατο βράδυ στην έκθεση βιβλίου της πόλης, στο Ζάππειο.
«Τότε έγραφα για πράγματα που δεν είχαμε βρει ακόμα λέξεις να τα περιγράψουν, όπως η τοξική αρρενωπότητα, τα fake news), η κουλτούρα της επαγρύπνησης εναντίον φυλετικών προκαταλήψεων και διακρίσεων»
Το βιβλίο του Σέρχιο Πιτόλ «Η τέχνη της φυγής» (Δώμα, μετ. Αγγελική Βασιλάκου) είναι ο πρώτος τόμος της «Τριλογίας της μνήμης» του Μεξικανού συγγραφέα. Το ξεκίνησα και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου.
Αυτή την εβδομάδα ασχολούμαστε με το πώς μπορεί να μιλήσει κανείς για κουίρ υποκείμενα στην ιστορία, μέσα από το δοκίμιο «Can and should we queer the past» του Justin Bengry
Greekling, όπως Γραικύλος, εκ του Graeculus: φράση υποτιμητική που χρησιμοποιούνταν από τους Ρωμαίους για συμπολίτες τους που ήθελαν να το παίζουν Έλληνες. Κατά (μειωτική) επέκταση: ο υποταγμένος Έλληνας
32°
