Στην παραλία δεν εντόπισα ούτε μία από τις «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι». Η αλήθεια είναι πως σε άλλες, πιο κοσμικές παραλίες, το σέξι άρλεκιν της Ε.Λ. Τζέιμς σχεδόν μονοπωλούσε τις ξαπλώστρες. Μέσα σε δυόμισι μήνες έφυγαν πάνω από 45.000 αντίτυπα (Πατάκης). «Ω, γαμώτο!» που θα ’λεγε και η «γλυκιά» Αναστάζια, η μονίμως έκπληκτη απ’ τα... προσόντα του δισεκατομμυριούχου που δεν την αφήνει σε χλωρό κλαρί.
Θυμάστε πόσες παραλλαγές του «Ιούδα...» προέκυψαν μετά την επιτυχία της Μάιρας Παπαθανασοπούλου ή πόσα θρίλερ ακολούθησαν τη συνταγή Νταν Μπράουν στον «Κώδικα Ντα Βίντσι»; Η αρχή στη συγκεκριμένη περίπτωση έγινε στις ΗΠΑ με το «Γυμνή μπροστά σου» της Σίλβια Ντέι, που επίσης τα πάει καλά (Τουλίπα/Ψυχογιός). Ω, γαμώτο! Θα πήξουμε στις αποχρώσεις του σοφτ πορνό.
Σε αναγνώστες με πιο εκλεπτυσμένα γούστα θα πρότεινα το αργόσυρτο μεν αλλά συγκινητικό «Καλοκαιρινό ειδύλλιο» του Ουίλιαμ Τρέβορ (μετ. Α. Μαντόγλου, Μεταίχμιο). Ο πολυβραβευμένος Ιρλανδός που κάποιοι συγκρίνουν με τον Τόμας Χάρντι και τον Τσέχοφ, ξεδιπλώνει τις ματαιωμένες προσδοκίες δύο αταίριαστων εραστών με φόντο τη μονότονη καθημερινότητα μιας μικρής επαρχιακής πόλης στα χρόνια του ’50. Αυτός να δείτε τι άσους κρύβει στο μανίκι του!
Σωτήρης Δημητρίου, Ζυράννα Ζατέλη, Θόδωρος Γρηγοριάδης, Μισέλ Φάις, Σοφία Νικολαΐδου, Ανδρέας Στάικος, Αλέξης Σταμάτης, Δημήτρης Μαμαλούκας, Γιώργος Μπράμος, Νίκη Αναστασέα, Βασιλική Πέτσα... Με το που θα φύγουν τα σχολικά από τις βιτρίνες, θα αρχίσουν να παίρνουν σειρά τα νέα τους πεζά. Βιβλία υπάρχουν. Ρευστό;
Τα στοιχεία του ΕΚΕΒΙ δείχνουν πως οι περσινοί τζίροι των δέκα μεγαλύτερων εκδοτικών οίκων (γύρω στα 126 εκ. ευρώ συνολικά) βρέθηκαν πιο χαμηλά κι από τα επίπεδα του 2003. Η εικόνα μαυρίζει κι άλλο στη σκέψη ότι οι ισολογισμοί, ακόμη κι όταν εμφανίζουν κέρδη, δεν αποτυπώνουν τι μπαίνει στο ταμείο πραγματικά. Έχει υπολογίζει κανείς πόσες μεταχρονολογημένες επιταγές έσκασαν απ’ την αρχή της χρονιάς;
Σημειώστε την ημερομηνία. Πέμπτη 27 του μήνα στις 8.00 μ.μ., ο Νορβηγός Τζο Νέσμπο αυτοπροσώπως, σ’ ένα πέρασμα-αστραπή από την Αθήνα, συναντά τους θαυμαστές του στο Ινστιτούτο Γκαίτε και κουβεντιάζει με τον Μ. Πιμπλή. Ιδού πώς θα τον σύστηνε ο Τζέιμς Ελρόι, αν ήταν παρών: «Είναι ο αμέσως επόμενος μεγαλύτερος συγγραφέας αστυνομικού στον κόσμο, μετά από μένα. Με καταδιώκει ανελέητα σαν λυσσασμένο πιτ μπουλ!». Μακάρι ν’ ακούγονταν τέτοιες αβρότητες κι εδώ.
«Τότε έγραφα για πράγματα που δεν είχαμε βρει ακόμα λέξεις να τα περιγράψουν, όπως η τοξική αρρενωπότητα, τα fake news), η κουλτούρα της επαγρύπνησης εναντίον φυλετικών προκαταλήψεων και διακρίσεων»
Το βιβλίο του Σέρχιο Πιτόλ «Η τέχνη της φυγής» (Δώμα, μετ. Αγγελική Βασιλάκου) είναι ο πρώτος τόμος της «Τριλογίας της μνήμης» του Μεξικανού συγγραφέα. Το ξεκίνησα και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου.
Αυτή την εβδομάδα ασχολούμαστε με το πώς μπορεί να μιλήσει κανείς για κουίρ υποκείμενα στην ιστορία, μέσα από το δοκίμιο «Can and should we queer the past» του Justin Bengry
Greekling, όπως Γραικύλος, εκ του Graeculus: φράση υποτιμητική που χρησιμοποιούνταν από τους Ρωμαίους για συμπολίτες τους που ήθελαν να το παίζουν Έλληνες. Κατά (μειωτική) επέκταση: ο υποταγμένος Έλληνας
32°
