Το Μεγάλο Ελληνικό Καλοκαίρι #25

Συνέχεια από το προηγούμενο

Άφησα τον πυροσβέστη να σαλιαρίζει με δυο γαλλιδούλες στο Κάστρο. Είχε βγάλει τη μπλούζα του και τους έδειχνε το τατουάζ άγκυρα που είχε χαραγμένο πάνω στο μυώδες του μπράτσο και εκείνες ξαναμμένες το άγγιζαν εκπνέοντας μεγάλης διαρκείας γαλλικά ο και α. Έφυγα προτού εκπνεύσουν και οι τρεις τους.

Η Αστυπάλαια είναι γεμάτη αγόρια που φουσκώνουν χρωματιστά μπαλόνια, τρελούς κάμπερς, χωρισμένους που πίνουν τζιν, ζευγάρια που φιλιούνται στις Πλάκες και άλλους παράξενους που συναντάς το χειμώνα στην πλατεία Καρύτση. Πώς γίνεται μια πλατεία να κανονίζει να πάει μαζί διακοπές; Φέτος κανείς δεν είχε λεφτά και όμως όλοι σχεδόν πήραν ένα καράβι με προορισμό ένα νησί στο πουθενά.

Να είναι που το καλοκαίρι περιμένεις να συμβούν όλα, να ερωτευθείς, να μαυρίσεις, να κάνεις μπάνια και να φας πολλά παγωτά. Έχω καιρό να μετρήσω τα μπάνια και τα παγωτά, μάλλον θα φταίει που απέκτησα μυωπία και φόρεσα γυαλιά. Χωρίς τα γυαλιά αργά τη νύχτα όταν έχουν πέσει τα φώτα, ο κόσμος γεμίζει στρογγυλούς ανθρώπους και ο ουρανός πλανήτες που υποφέρουν μονάχα από ζωή, πουθενά δε βρίσκεις καμία γωνία.

Φέτος το καλοκαίρι μέχρι στιγμής έκανα είκοσι μπάνια και έφαγα πέντε παγωτά. Μεγάλωσα όμως απότομα, κρύβομαι κάτω από χρωματιστές ομπρέλες, φοράω αντηλιακό με δείκτη 50 και δεν ερωτεύομαι πια.

Συνεχίζεται...

Φωτο: dimitriskarathanos.tumblr.com