Λεπτομέρειες 398

● Μια περιουσία έδωσε ο Πατάκης για τα πνευματικά δικαιώματα του «Fifty Shades of Grade» της  Ε.Λ. Τζέιμς, πρώτου τόμου μιας τριλογίας με πολλά σαδομαζοχιστικά παιχνίδια που ενθουσίασε εκατομμύρια γκριζομάλλες νοικοκυρές στις ΗΠΑ δίνοντάς τους στο ίδιο πακέτο ρομάντζο, αγωνία και σοφτ πορνό. Είμαι περίεργη να δω τι απήχηση θα βρει εδώ.

● Θυμίζω πως η «Σεξουαλική ζωή της Κατρίν Μ.»,  της τεχνοκριτικού Κατρίν Μιγιέ που είχε αναστατώσει προ δεκαετίας το Παρίσι, στην Αθήνα πήγε άπατη (Κέδρος). Ίσως επειδή παραήταν ωμή. Από παλιότερους πλειστηριασμούς, πάντως, που δεν έφεραν τ’ αναμενόμενα, ξεχωρίζουν του Λιβάνη για τις «Ευμενίδες» του Τζόναθαν Λίτελ και της Ωκεανίδας για το «Ένας άντρας με τα όλα του» του Τομ Γουλφ. Αυτά, αν τα βρείτε σε παζάρια, μην τα χάσετε.

● Η Μύκονος έμεινε χωρίς Ελευθερουδάκη. Η γνωστή αλυσίδα έκλεισε ήδη πέντε από τα 29 υποκαταστήματά της κι αποχωρεί τώρα κι από το Golden Hall.

● Ανανεώνεται το λογοτεχνικό δυναμικό μας; Με μια πρώτη ματιά, τα σημάδια είναι ενθαρρυντικά: πέρσι ντεμπουτάρισαν 148 πεζογράφοι και 162 ποιητές! Πόσοι, όμως, είδαν ιδίοις εξόδοις τυπωμένα τα γραπτά τους, παραμένει μυστικό.

● Μεσαιωνικό θρίλερ που υπόσχεται λαχανιαστούς ρυθμούς, τεκμηριωμένο ιστορικό υλικό κι αφομοιωμένα στοιχεία φιλοσοφίας, αστρονομίας και μαθηματικών: ο «Εμπορος των καταραμένων βιβλίων»,  του ιταλού αρχαιολόγου Μαρτσέλο Σιμόνι (Αιώρα, μετ. Δ. Δότση). Τελετουργικά εγκλήματα, δολοπλοκίες, μυστικά αρχαίων μάγων... Λες;

● Λέω πρώτα ν’ αφουγκραστώ τις «Κεραίες της εποχής μου» του Ανταίου Χρυσοστομίδη (Καστανιώτης), μέσα από συνεντεύξεις δεκάδων διάσημων συγγραφέων –από τον Οζ, τον Λιόσα, τον Μακ Γιούαν, ως τον Κιουρέισι, την Άτγουντ, τον Παμούκ. Ανοίγω τυχαία μια σελίδα και πέφτω πάνω στον Πολ Όστερ, έξαλλο με την περιφρόνηση που επιφυλάσσουν στους διανοούμενους οι «στενοκέφαλοι» συμπατριώτες του. Μόνο του Μέιλερ μετρούσε ο δημόσιος λόγος, λέει, γι’ αυτό και είχε πρόσβαση στην τηλεόραση.

● «Η θέση του συγγραφέα» επιμένει ο Οστερ «πρέπει να είναι, σε κάθε περίπτωση, ό,τι κι αν συμβαίνει, ενάντια στο κατεστημένο. Γι’ αυτό γράφεις. Γιατί δεν αποδέχεσαι τα πράγματα ως έχουν. Σίγουρα είναι αποθαρρυντικό, κατά μία έννοια. Από την άλλη, με κρατά σε εγρήγορση. Ο θυμός μπορεί να είναι σπουδαία πηγή έμπνευσης». To πιό πρόσφατο μυθιστόρημά του, το «Sunset Park», εκτυλίσσεται στην Νέα Υόρκη το «κρίσιμο» 2008. Θα το βγάλει άραγε ο Ζαχαρόπουλος;

stavroulapapaspirou@gmail.com