● Πιάνω πάλι το «Εκδόσεις χωρίς εκδότες» και τις «Λέξεις και το χρήμα» του Αντρέ Σίφριν (Αιώρα), εκλεκτού καλεσμένου της 9ης ΔΕΒΘ. «Σίγουρα, κανένας καπιταλιστής που σέβεται τον εαυτό του δεν θα επένδυε αυτή την εποχή σε βιβλιοπωλείο, ούτε σε εκδοτικό οίκο, ούτε σε εφημερίδα» παραδέχεται ο δημιουργός του ανεξάρτητου New Press. Πού να ’γραφε και για την Ελλάδα... Κι όμως, λέει, υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις!
● Ο εκδότης που σύστησε στους Αμερικανούς το έργο του Σαρτρ, του Φουκό, της Χάνα Άρεντ, κι όρθωσε ανάστημα στις αγοραίες στρατηγικές των μιντιακών ομίλων, εξερευνά τις δυνατότητες εφαρμογής στα πεδία της ενημέρωσης και του πολιτισμού μη κερδοσκοπικών μοντέλων. Κι όσο μιλάει για τη Γαλλία των γενναίων κρατικών επιχορηγήσεων, για τη Νορβηγία που θωρακίστηκε με βιβλιοθήκες, για συμπράξεις με πανεπιστήμια στις ΗΠΑ, για συνεταιρισμούς, για πρωτοβουλίες δήμων, τόσο πέφτω...
● Τι συνδέει τον επικό Αριστοτέλη Βαλαωρίτη με τον ποιητή του «Αντισταθείτε» Μιχάλη Κατσαρό; Τα ντεμπούτα των απογόνων τους! Η τρισέγγονη του πρώτου, η παραγωγός Τατιάνα Καραπαγιώτη, ανέλαβε υπηρεσιακή υπουργός Πολιτισμού. Κι η εγγονή του δεύτερου, η πανεπιστημιακός Νάταλι Μπακόπουλος, έρχεται απ’ το Μίσιγκαν στη Θεσσαλονίκη με το «Πράσινο ακρογιάλι της πατρίδας», το πρώτο της μυθιστόρημα, με φόντο τη χούντα του ’67 (Πατάκης).
● Νέο μοντέλο πολιτευτή: ο «απερίγραπτα έξαλλος διανοούμενος». Για να δούμε, θα μακροημερεύσει;
● Συγκρατείστε τα ονόματα: Βασίλης Κουνέλης («Νοματαίος», Ωκεανίδα), Γιώργος Μητάς («Ιστορίες του Χαλ», Κίχλη), Νίκος Ξένιος («Το άχτι», Φαρφουλάς), Χίλντα Παπαδημητρίου («Για μια χούφτα βινύλια», Μεταίχμιο), Βασιλική Πέτσα («Θυμάμαι», Πόλις). Είναι περσινοί πρωτοεμφανιζόμενοι που διεκδικούν το αντίστοιχο βραβείο «Διαβάζω». Στοιχηματίζω πως τους περισσότερους θα τους ξανασυναντήσουμε.
● Θα στηθεί τελικά ελληνικό Ηuffington Post; Προς το παρόν, ο δημοφιλής αμερικανικός ιστότοπος φιλοξενεί το blog του –πραγματικά διεθνούς– Απόστολου Δοξιάδη. Aς μη βγάλουμε τα μάτια μας, όπως ο Οιδίποδας, ας μην παραδοθούμε στον άκρατο λαϊκισμό, λέει με τον τρόπο του ο συγγραφέας του «Logicomix». Στο άρθρο του αιωρείται το ενδεχόμενο ενός εμφυλίου ακόμη. Πέφτω κι άλλο...
● Και ποιος δεν «έπαιξε» στις Κάννες – Κέρουακ, Ντελίλο, Αμανίτι... Στο Φεστιβάλ του Σίντνεϊ, πάντως, θα παιχτεί η «Νεκρή Ευρώπη», από το ομώνυμο μυθιστόρημα του ελληνοαυστραλού Χρήστου Τσιόλκα (Printa), γραμμένο πριν το «Χαστούκι»: ένα απομυθοποιητικό οδοιπορικό σε μια ήπειρο βουτηγμένη «στο αίμα και τα σκατά της Ιστορίας», στη σημερινή Ευρώπη της ανέχειας, της εκμετάλλευσης και των πολλών ρατσισμών. Απέραντο βιβλίο – και σκληρό.
Ένα βιβλίο μυστηρίου για ένα κορίτσι που μεγαλώνει προσπαθώντας ν’ ανακαλύψει τον εαυτό του, αλλά και το κατά πόσο ο Αμερικανός πατέρας του ήταν μπλεγμένος με την Απριλιανή χούντα
Μιλήσαμε για το νέο του βιβλίο, ένα μυθιστόρημα για τη μονίμως φευγαλέα αίσθηση της μητέρας του, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο η μνήμη πλάθει την προσωπική ιστορία
16°
