Ο Βρετανός συγγραφέας, σκηνοθέτης, performer, ή αλλιώς «ο Πιραντέλο της σύγχρονης βρετανικής θεατρικής σκηνής», Tim Crouch συνθέτει το δικό του αλφαβητάρι.
Απολαμβάνω: Τα ταξίδια. Τα πρόσωπα και τη ζωή των ανθρώπων στα μέρη που επισκέπτομαι. Τους ξένους ανθρώπους και τους ξένους τόπους. Την επίγνωση ότι κι εγώ ο ίδιος είμαι ένας ξένος σε έναν ξένο τόπο για τους άλλους.
Αποτυχίες: Το παραδέχομαι. Εξαρτώμαι πολύ από τον ύπνο – που κάνω ή δεν κάνω.
Απουσίες: Μερικές φορές, εδώ και δύο χρόνια, νιώθω ένα κενό στη ζωή μου. Αυτό το κενό έχει σχήμα τσιγάρου.
Βαριέμαι: Την Αμερικανική πρεσβεία και το Γραφείο Παραχώρησης Βίζας. Δουλεύω αρκετά στις ΗΠΑ και κάθε φορά που περιμένω στην πρεσβεία τους, στην ουρά για τη συνέντευξη που θα μου εξασφαλίσει τη βίζα, υπενθυμίζω στον εαυτό μου να μην επιδείξω κανένα ίχνος χιούμορ σε κανέναν υπάλληλο, με κανέναν τρόπο.
Γεννήθηκα: Στη μικρή παραθαλάσσια κωμόπολη της νότιας Αγγλίας που ονομάζεται Bognor Regis. Το συγκεκριμένο μέρος είναι διάσημο για το ηλίθιο όνομά του και τη βαρετή ζωή του. Επίσης, είναι το μέρος όπου πάνε οι ηλικιωμένοι για να πεθάνουν.
Θάνατος: Σε παρακαλώ, Θάνατε, έλα και πάρε με σε σαράντα χρόνια από τώρα. Θα είμαι έτοιμος για σένα τότε.
Θέατρο: Σπάνιο στη δυνατότητά του να δημιουργεί μια κοινότητα που μπορεί να συνθέτει και να μοιράζεται το σκηνικό μετασχηματισμό σε ζωντανό χρόνο.
I, Malvolio: Κλότσησέ τον! Κλότσα τον με όλη σου τη δύναμη! Κάνε τον να κλαίει από τον πόνο! Του αξίζει!
Κρίση: Μην την αφήνετε να επηρεάσει το πνεύμα και την ψυχή σας, το ηθικό και τη διάθεσή σας.
Καπιταλισμός: Βασίζεται στην ιδέα ότι κάποιοι άνθρωποι αξίζουν να έχουν περισσότερα και κάποιοι άλλοι λιγότερα. Αλλά οι άνθρωποι που πραγματικά αξίζουν να έχουν λιγότερα, παίρνουν τελικά τα περισσότερα και αυτοί που αξίζουν περισσότερα, παίρνουν πολύ λιγότερα. Ο καπιταλισμός, επίσης, ενοικεί σε κείνες τις μορφές τέχνης που προσπαθούν να θέσουν το κοινό τους σε θέση αδυναμίας, που επιβάλλουν την «αυθεντία» τους καθιστώντας τους θεατές ανίσχυρους.
Καταχρήσεις: Η μαλακία.
Λάθη: Μια φορά πέρασα το πόδι μου μέσα από ένα ταβάνι. Πραγματικά, λυπάμαι για την ενόχληση που προκάλεσα.
Ματαιοδοξία: Η φαλάκρα είναι μια εξαιρετική θεραπεία για τη ματαιοδοξία. Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Μότο: «Ξέρεις, αν έμελλε να πεθάνω ακριβώς αυτή τη στιγμή σε μια πύρινη έκρηξη εξαιτίας της απροσεξίας κάποιου φίλου, ε, λοιπόν, θα ήταν μια χαρά». (Από τη σειρά «Μπομπ ο Σφουγγαράκης»)
Νύχτα: Η Αφροδίτη και ο Δίας λάμπουν στον ουρανό, δίπλα σε μια νέα Σελήνη – διάττοντες αστέρες: εικόνες μια νύχτα σε ένα ελληνικό φέρι μπόουτ.
Ολυμπιακοί Αγώνες 2012: Πού είπαμε ότι γίνονται φέτος;! Εγώ πάντως έχω κλείσει από πέρσι να περάσω το καλοκαίρι μου σε ένα όμορφο χωριό στην Κέρκυρα.
Περήφανος: Που ζω σε αυτό τον πλανήτη, σε αυτό το σύμπαν, σε αυτόν το συγκεκριμένο κόκκο του χρόνου.
Παιδική ηλικία: Την πέρασα σε μια συνθήκη μακάριας άγνοιας. Ψάρεμα στη θάλασσα, κολύμπι, ιστιοπλοΐα. Με τους ηλικιωμένους να πεθαίνουν δίπλα μου. (Δες το «Γεννήθηκα»)
Πίστη: Πιστεύω στο μεταθανάτιο θάνατο. Οπότε, ας κάνουμε τέτοια τη ζωή μας που να αξίζει τον κόπο.
Ρίσκο: Το ρίσκο είναι απελευθέρωση. Είναι εκδήλωση ελεύθερης βούλησης, σκέψης και δράσης. Κάνε επίδειξη αυτής της ελευθερίας σου όσο πιο συχνά μπορείς.
Συνήθειες: Σιγοτραγουδώ κάτω από την ανάσα μου.
Σιωπή: Διαρκεί πολύ περισσότερο απ’ όσο μπορεί να είναι ανεκτή. Ακούστε αυτό το remix για το κομμάτι «4’ 33» του John Cage.
Ένα βιβλίο μυστηρίου για ένα κορίτσι που μεγαλώνει προσπαθώντας ν’ ανακαλύψει τον εαυτό του, αλλά και το κατά πόσο ο Αμερικανός πατέρας του ήταν μπλεγμένος με την Απριλιανή χούντα
Μιλήσαμε για το νέο του βιβλίο, ένα μυθιστόρημα για τη μονίμως φευγαλέα αίσθηση της μητέρας του, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο η μνήμη πλάθει την προσωπική ιστορία
11°
