● Η σεξουαλική ζωή ενός συγγραφέα επηρεάζει τον τρόπο γραφής του; Από τους πρώτους που πάντρεψε το σεξ με τη διανόηση στο campus novel, ο Bρετανός Ντέιβιντ Λοτζ θα ’ταν ο τελευταίος που θα το αρνιόταν: «Το σεξ είναι τόσο θεμελιώδες κομμάτι της ανθρώπινης προσωπικότητας, ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή και κουλτούρα, που αναπόφευκτα επηρεάζει το έργο οποιουδήποτε» απάντησε τη μόνη φορά που είχα την ευκαιρία να τον ρωτήσω.
● Όψιμος θιασώτης της μυθιστορηματικής βιογραφίας, ο δημιουργός του «Αλλάζοντας θέσεις» και της «Θεραπείας», αφού ξεσκόνισε το βίο του Χένρι Τζέιμς, βάλθηκε ν’ ασχοληθεί μ’ εκείνον του Χ. Τζ. Ουέλς. Κι αν ο πρώτος ήταν ένας μοναχικός, καταπιεσμένος ομοφυλόφιλος εξ ιδιοσυγκρασίας, οι ερωμένες του τελευταίου συμπλήρωναν, λέει, τριψήφιο αριθμό! Το ’ξερε αυτό ο Παπαδιαμάντης όταν μετέφραζε τον «Αόρατο άνθρωπο»;
● Ενδιαφέρουσα η συνύπαρξη στο νέο Δ.Σ. του ΕΚΕΒΙ: ένα τέκνο της ψηφιακής εποχής, ο Αργύρης Καστανιώτης του Αθανασίου, πλάι σ’ έναν κορυφαίο μεταπολεμικό συγγραφέα και ακαδημαϊκό, τον Θανάση Βαλτινό.
● Γενικός διευθυντής της ΕΡΤ το ’89, πρόεδρος επί μακρόν της Εταιρείας Συγγραφέων και με βραχύβια, θυελλώδη θητεία στο Κέντρο Κινηματογράφου επί Τατούλη, ο Βαλτινός έρχεται –αμισθί– να συνδράμει ένα θεσμό που αντλεί οξυγόνο από το ΕΣΠΑ. Υπάρχει σχέδιο για το Κέντρο Βιβλίου όταν στεγνώσουν τα κοινοτικά κονδύλια;
● Αστέρι στα νιάτα της της νέας δημοσιογραφίας, όπως ο Νόρμαν Μέιλερ και ο Τομ Γουλφ, η Τζόαν Ντίντιον με την κοφτερή ματιά και τη νευρώδη πένα δεν ακτινοβόλησε ως τα μέρη μας. Το μόνο που είχε μεταφραστεί από τα πεζά της ήταν το «Παίξ’ το όπως το πάει», με ηρωίδα μια δευτεροκλασάτη ηθοποιό, ποικιλοτρόπως τσακισμένη στα 30 της, ζωντανή ενσάρκωση της παρακμής του Χόλιγουντ στα χρόνια του ’70 (Εμπειρία Εκδοτική).
● Να όμως που τώρα υπάρχει κι η «Χρονιά της μαγικής σκέψης» (Κέδρος). Η ζωή δεν φοβάται το θάνατο, τον αγκαλιάζει, και με τη συνδρομή της μνήμης μπορεί και να τον υπερβεί, λέει με τον τρόπο της η 77χρονη συγγραφέας καθώς εξομολογείται πώς διαχειρίστηκε το πένθος της για το χαμό του –επί σαράντα χρόνια– συζύγου της.
● Η μαρτυρία της έκανε θραύση στις ΗΠΑ, τιμήθηκε με το National Book Award του 2005 και στη θεατρική της εκδοχή υποστηρίχτηκε από τέρατα υποκριτικής όπως η Βανέσα Ρεντγκρέιβ και η Φανί Αρντάν. Γι’ αυτό η μούσα του Τρυφό ματαίωσε την εμφάνισή της στο «Παλλάς» το φθινόπωρο. Επειδή με τη «Χρονιά...», έσπαγε ταμεία στο Παρίσι.
● Τι κάνουν οι πολιτικοί μας όταν σιγουρευτούν για την αναποτελεσματικότητα των υπηρεσιών που εποπτεύουν; Σέβονται την παράδοση. Συστήνουν μια επιτροπή, ζητούν τη σοφία των ειδικών και ο Θεός είναι μεγάλος...
Ο Παναγιώτης Σκληρός μας ταξιδεύει στη Λευκάδατων δεκαετιών του ’50, του ’60 και του ’70 μέσα από τα βιβλία «Μικρές λευκαδίτικες ιστορίες» και «Η Αλτάνη και άλλες Λευκαδίτικες ιστορίες»
Ρωτήσαμε 10 προσωπικότητες από τους χώρους των τεχνών, των βιβλίων, της πολιτικής και της ακαδημαϊκής ζωής να μας μιλήσουν για τα τρία βιβλία που διάβασαν και αγάπησαν περισσότερο μέσα στο 2024. (Έχουμε κι ένα έξτρα. Κι είναι, φυσικά, ποίηση.)
8°
