● Νέο λουκέτο. Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης που το 2010, όταν απειλήθηκε η ύπαρξή του, είχαν ξεσηκωθεί κι οι πέτρες, έπαψε να λειτουργεί χωρίς να ακουστεί κιχ. Η αδυναμία του να τα βγάλει πέρα δίχως κρατική επιχορήγηση ήταν φανερή από τον Οκτώβριο, ενώ και οι εγγραφές των μαθητών είχαν μειωθεί. Όμως λειτούργησε και οι συνεργάτες του κινδυνεύουν να μείνουν με τα χέρια αδειανά. Το εύρος της τρύπας, 47.000 ευρώ.
● Νέο Ινστιτούτο. Με αστραπιαία ταχύτητα, οι σημαντικότερες δράσεις του ΕΚΕΜΕΛ και η διευθύντριά του, Ελένη Ζέρβα, απορροφήθηκαν τρόπον τινά από την Ελληνοαμερικανική Ένωση – λιμάνι οργανωμένο και με κύρος. Μια κίνηση που δέχεται πυρά ως δρομολογημένη εν κρυπτώ και καθ’ υπέρβασιν εξουσίας. Άντε στην έρημο να διαλέξεις στρατόπεδο...
● «Μου το δανείζεις;» Όποτε το ακούω –και το ακούω πολύ τελευταία– σκέφτομαι πώς θα πάρω πίσω την «Ελευθερία» του Τζόναθαν Φράνζεν και το «Στο τέλος της γης» του Νταβίντ Γκρόσμαν. Κι επειδή τον «Γκαρπ» του Τζον Ίρβινγκ δεν τον περιμένω μήνες αλλά δεκαετίες, τη «Χήρα...» του δεν τη δίνω πουθενά!
● Ο τέλειος αναγνώστης κατά τον Νίτσε: «Ένας γεννημένος τυχοδιώκτης κι εξερευνητής». Και οι χειρότεροι αναγνώστες; «Εκείνοι που συμπεριφέρονται σαν πλιατσικολόγοι: αποσπούν τα λίγα πράγματα που μπορούν να χρησιμοποιήσουν, βρομίζουν και αναθεματίζουν όσα απομένουν και καθυβρίζουν το σύνολο». Μικρό πλιάτσικο από το μυητικό «Ο Νίτσε από το Άλφα ως το Ωμέγα» (επιμέλεια Κ. Σχινά, Μεταίχμιο).
● Από κεί και η –καρατσεκαρισμένη– νιτσεϊκή συμβουλή: «Πριν δεθείς με τα δεσμά του γάμου, πρέπει να θέσεις στον εαυτό σου το ερώτημα: πιστεύεις ότι θα μπορείς να συζητάς καλά μ’ αυτή τη γυναίκα ώσπου να γεράσεις; Όλα τα υπόλοιπα στο γάμο είναι πρόσκαιρα...».
● Ο Ίρβινγκ Γιάλομ, μια ζωή πλάι στη Μέριλιν, θα το ’χει διαπιστώσει. Στο «Πρόβλημα Σπινόζα» πάντως (μτφ. Ε. Ανδριτσάνου), οι συζητήσεις είναι διδακτικές και μεταξύ ανδρών, πότε στην Ολλανδία του 17ου αιώνα, πότε στη Γερμανία των αρχών του 20ού. Στόχος ν’ αναδειχτεί η ορθολογική σκέψη του αποσυνάγωγου Εβραίου φιλοσόφου που θαύμαζε ο Γκαίτε και να εξερευνηθεί ο ψυχισμός ενός ορκισμένου ναζιστή που υποκλινόταν και στους δυο.
● Η κυρία Γιάλομ επιστρέφει με την «Ιστορία της συζύγου» (Άγρα). Εκείνη του στήθους, ήταν συναρπαστική!
● Ο μοναδικός Πικάσο της Εθνικής Πινακοθήκης παραμένει άφαντος. Οπλοφόροι ληστεύουν το παλιό αρχαιολογικό μουσείο της Ολυμπίας. Πότε θα γίνει το επόμενο χτύπημα; Θα παραπέμπει σε περιπέτεια υψηλής αισθητικής ή σε φαρσοκωμωδία;
● Έλλειμμα στη φύλαξη υπήρχε ανέκαθεν. Τώρα, σαν να δόθηκε το σύνθημα «μπάτε, σκύλοι, αλέστε». Κι εντωμεταξύ, φίλος ρεπόρτερ που παίζει στα δάχτυλα το θέμα της αρχαιοκαπηλίας, βλέπει στις δίκες τις αναβολές να πηγαίνουν σύννεφο. Εκρηκτικός συνδυασμός: και ξεχαρβάλωμα και ατιμωρησία.
Ένα βιβλίο μυστηρίου για ένα κορίτσι που μεγαλώνει προσπαθώντας ν’ ανακαλύψει τον εαυτό του, αλλά και το κατά πόσο ο Αμερικανός πατέρας του ήταν μπλεγμένος με την Απριλιανή χούντα
Μιλήσαμε για το νέο του βιβλίο, ένα μυθιστόρημα για τη μονίμως φευγαλέα αίσθηση της μητέρας του, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο η μνήμη πλάθει την προσωπική ιστορία
18°
