● «Ο Τζέιμς Τζόις δεν έχει πεθάνει. Ζει στο Μόντρεαλ με το όνομα Λέοναρντ Κοέν» έγραψε το ’66 η «Boston Globe», με μια δόση υπερβολής μάλλον, όταν πρωτοδημοσιεύτηκε το μυθιστόρημα του μελαγχολικού τροβαδούρου «Beautiful losers» .
● Έργο τολμηρό, πυροδοτημένο από την ένωση σεξουαλικότητας και θρησκευτικής πίστης και μ’ ένα ερωτικό τρίγωνο στo επίκεντρο, το γραμμένο στην Ύδρα κι ακυκλοφόρητο εδώ «Υπέροχοι απόκληροι» αναμένεται την άνοιξη από τον Κέδρο.
● Από τον ίδιο οίκο και ο χαρτόδετος «Οδυσσέας» του Τζόις (μετ. Σωκράτης Καψάσκης), με αφορμή τα 90ά γενέθλια της παρθενικής του έκδοσης από το θρυλικό Shakespeare and Co στο Παρίσι.
●Για τους ενοχικούς προτείνω το –λιγότερο ελαφρύ από τον τίτλο του– δοκίμιο του Πιέρ Μπαγιάρ «Πώς να μιλάμε για βιβλία που δεν τα έχουμε διαβάσει» (Πατάκης). Όπως εξηγεί ο καθηγητής: η κουλτούρα είναι θέμα προσανατολισμού!
● Όσο για την «Boston Globe», από τις μεγαλύτερες εφημερίδες των ΗΠΑ, παρότι το ’09 απειλήθηκε με λουκέτο, συνεχίζει να κυκλοφορεί
● Μπορεί να «επανιδρυθεί» ο γραπτός τύπος; Μπορεί ν’ ανακτήσει το κύρος και την αξιοπιστία του; Μόνο έτσι θα επιβιώσει στο ψηφιακό σύμπαν, ισχυρίζεται ο πρώην διευθυντής της «Monde Diplomatique», Ιγνάσιο Ραμονέ, στην «Έκρηξη της δημοσιογραφίας« (εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
● Μόνο τα μέλη της ΕΣΗΕΑ να ενδιαφερθούν για το βιβλίο του, θα γίνει μπεστ σέλερ. Το επίσης εξαιρετικό όμως «Το τέλος των εφημερίδων» του Μπερνάρ Πουλέ (Πόλις), άπατο πήγε...
● Ο πεζόδρομος της Μασσαλίας καθιερώνεται ως πρεζόδρομος. Το ιστορικό βιβλιοπωλείο της Σόλωνος χτυπήθηκε ξανά από διαρρήκτες. Tα θερμά της συγχαρητήρια στους αρμόδιους προστάστες του κέντρου, στέλνει διαδικτυακά η Εύα Καραϊτίδη της Εστίας.
● Η τύχη της Έκθεσης Παιδικού Βιβλίου του ΕΚΕΒΙ που γίνονταν στην Αθήνα, αγνοείται. Η γιορτή των ενηλίκων στη Θεσσαλονίκη, πάντως, ελέω ΕΣΠΑ, έστω και τον Ιούνιο, θα πραγματοποιηθεί. Μένει να δούμε πόσοι εκδότες τη θεωρούν αναγκαία και θα ξοδέψουν για τη συμμετοχή.
● Τιμώμενη στη φετινή ΔΕΒΘ η Σερβία, χώρα των Βαλκανίων κι αυτή, αλλά με βιβλιοθήκες...
● Από τους ελάχιστους σκηνοθέτες μας που διαβάζει με μανία, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος μόλις ολοκλήρωσε τα «Δεσμά αίματος». Την πρώτη του ψηφιακή ταινία, με τη Μ. Γιαννάτου και τον Γ. Στάνκογλου, από τ’ ομώνυμο υπαρξιακό νουάρ της Μαρίας Πάουελ (βραβείο Διαβάζω 2004). Κι ώσπου να βάλει μπροστά το επόμενο σχέδιο –ένα έπος επιστημονικής φαντασίας!– θα ’χει δει τυπωμένο το σίκουέλ του «Από το καλάθι των αχρήστων».
Ο Παναγιώτης Σκληρός μας ταξιδεύει στη Λευκάδατων δεκαετιών του ’50, του ’60 και του ’70 μέσα από τα βιβλία «Μικρές λευκαδίτικες ιστορίες» και «Η Αλτάνη και άλλες Λευκαδίτικες ιστορίες»
Ρωτήσαμε 10 προσωπικότητες από τους χώρους των τεχνών, των βιβλίων, της πολιτικής και της ακαδημαϊκής ζωής να μας μιλήσουν για τα τρία βιβλία που διάβασαν και αγάπησαν περισσότερο μέσα στο 2024. (Έχουμε κι ένα έξτρα. Κι είναι, φυσικά, ποίηση.)
9°
