Όλοι υποψήφιοι για το φετινό Βραβείο Αναγνωστών, μεταφέρουν για την ΑΤΗΕΝS VOICE τους ήρωες του βιβλίου τους στη σημερινή πραγματικότητα
«Τα σακιά», «Ληξιπρόθεσμα δάνεια», «Η έρημος έρχεται». Οι τίτλοι μιλούν από μόνοι τους για τη νέα ελληνική πραγματικότητα. Λίγες μέρες πριν την ανακοίνωση του πιο αγαπημένου ελληνικού μυθιστορήματος της χρονιάς, δώδεκα από τους υποψήφιους για το Βραβείο Αναγνωστών του ΕΚΕΒΙ συγγραφείς βγάζουν τους ήρωές τους από τις σελίδες του βιβλίου τους και τους ταξιδεύουν στο σήμερα. Πώς θα αντιδρούσαν στη σημερινή κατάσταση των πραγμάτων;
Mέχρι πότε ψηφίζετε: 5/12/2011
Πώς ψηφίζετε: Στείλτε με sms (χρέωση απλού μηνύματος) τον κωδικό που αντιστοιχεί στο βιβλίο της επιλογής σας, στο 54160.
Η Ρωξάνη εβίωσε την υπαρξιακή κρίση, την καρδιακή ένδεια, ενώ ήταν υπερβολικά διάσημη και πλούσια. Θυσίασε δόξα και χρήμα για να ζήσει την πληρότητα της σχέσης, τον απόλυτο έρωτα, τα ουσιώδη. Όσα δεν αγοράζονται. Δε νομίζω να την ανησυχούσε τρομερά η σημερινή κρίση.
Όσο για τον Πολωνό Γιάτσεκ, θα απορούσε για τον πανικό μας, την γκρίνια, την έλλειψη ωραίων εναλλακτικών. Βρέθηκα στη Βαρσοβία τα χρόνια της μεγάλης φτώχειας και σε ζαχαροπλαστείο μια ηλικιωμένη κυρία έπινε τσάι φορώντας γάντια από μαύρη δαντέλα, είχαν μια τρύπα από φθορά. Στο πάτωμα ακουμπούσε μια θήκη βιολιού. Ήταν μαθήτρια στο ωδείο και οι δυσκολίες της γέμιζαν από μουσικές του Σούμπερτ, είπε.
Νομίζω πως το αίσθημα για την κρίση είναι πιο επώδυνο από την ίδια την κρίση. Και το αίσθημα εξαρτάται από το «πού βρίσκεται ο θησαυρός σου».
Μιχάλης Γεννάρης
«Πρίγκιπες και δολοφόνοι»
Εκδόσεις Ίνδικτος
Πενθούν οι ήρωες του βιβλίου μου. Λάμνουν σε φως εγκαθιδρυμένης Νυχτός. Οντολογικά έχουν αποτύχει. Λίγο το σταφύλι, όταν το πατρώον σπίτι ρημάζει και χυνόμενο πλουτώνειο κρασί σφαδάζει στο κελάρι. Εξουσία Μνημονιακή εισχώρησε στο Σύστημα. Καμία γλυκύτης, κανένα Νόημα δεν απέμεινε. Σιγίλλιον λεπτής παραφροσύνης κατακλύζει τη βεβαιότητα του Ελληνώδους Θέρους. Εμφύλιο Αίμα να διαιωνίσει δεν ημπορεί την ανδροφόνο οργή των λαϊκών προαστίων. Πενθούν κι οδύρονται οι Πρίγκιπες. Τους αποπέτρωσε η μαυρομοίρα. Τη Σύρραξη παρακαλούν. Την Επιτάχυνση να έρθει. Ως δάμαλις καταστροφής η Άνασσα Στείρα και να τους στερεώσει στην εύθρυπτη των Ονομάτων συζυγία.
Θεόδωρος Γρηγοριάδης
«Ο παλαιστής και ο δερβίσης»
Εκδόσεις Πατάκη
Ο «Παλαιστής και ο δερβίσης» είναι μια σύγχρονη ιστορία που διαδραματίζεται την πρώτη δεκαετία του αιώνα μας. Πρόκειται για ένα κοινωνικό και ερωτικό μυθιστόρημα με πρωταγωνιστές έναν Τούρκο παλαιστή που εμπλέκεται ερωτικά με μια Ελληνίδα φωτογράφο και ταυτόχρονα με δύο άλλους Έλληνες που εντρυφούν στην κουλτούρα της Ανατολής, στη σύγχρονη ιστορία και την αλληλοεπίδραση ανάμεσα στις δύο γειτονικές χώρες. Η περιπέτεια ξεκινάει στα θρησκευτικά πανηγύρια της Βορείου Ελλάδας και, στη συνέχεια, απλώνεται από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη και από την Κωνσταντινούπολη μέχρι την Αδριανούπολη.
Καθώς οι ήρωες του βιβλίου ταξιδεύουν αδιάκοπα, στοχάζονται πάνω σε ηθικά και πολιτικά ζητήματα, εγείρουν επιθυμίες και αναθεωρούν τις ερωτικές τους πεποιθήσεις ενώ, στο βάθος, υπάρχουν ερωτήματα που αφορούν σε ένα μεγάλο μέρος το σκεπτόμενο αναγνωστικό κοινό. Ερωτήματα πάνω στην ταυτότητα, στην καταγωγή, στις ρίζες, στην εποχή μας, στη «μετά-τους ολυμπιακούς» πορεία της χώρας.
Mάνος Ελευθερίου
«Πριν απ’ το ηλιοβασίλεμα»
Εκδόσεις Μεταίχμιο
Οι δικοί μου ήρωες είναι απρόσωποι. Η ζωή τους πέρασε στο περιθώριο παρόλο που ήταν πρωταγωνιστές στο θέατρο. Τους θεατρίνους τούς θεωρούσαν τότε σαν όντα κατώτερης υποστάθμης. Ήταν αδιανόητο να παντρευτεί κανείς μια θεατρίνα. Όταν κάποτε ρώτησαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο πώς ένας πρώην υπουργός του, ο Γεώργιος Παπανδρέου, παντρεύτηκε μια ηθοποιό, είπε πως κάνετε λάθος, ένας θεατρίνος παντρεύτηκε μια πολιτικό. Οι ήρωές μου θα κατάπιναν το φαρμάκι όπως το καταπίνουμε και εμείς, οι απλοί άνθρωποι.
Ισίδωρος Ζουργός
«Ανεμώλια»
Εκδόσεις Πατάκη
Οι βασικοί ήρωες που υπάρχουν στα «Ανεμώλια» είναι τωρινοί, πέντε άντρες γύρω στα πενήντα, μέλη μιας παρέας από το γυμνάσιο. Η δράση του μυθιστορήματος εξελίσσεται σ’ ένα από τα πρόσφατα καλοκαίρια, όταν αποφασίζουν να δραπετεύσουν με ένα σκάφος για πάντα από την καθημερινότητά τους. Όλοι τους είναι βεντούζες της πολυπλόκαμης κρίσης που μαστίζει τη χώρα τα τελευταία χρόνια, οικονομικής, κοινωνικής, πολιτιστικής, ψυχολογικής... Η στάση τους, ενδεικτική της μεσαίας τάξης που νιώθει πως καταρρέει, χαρακτηρίζεται αρχικά από κατάθλιψη, η οποία όμως καταφέρνει να μετουσιωθεί σε δίψα περιπέτειας και ορμή ανάκτησης της χαμένης νιότης. Όλα τελικά θα τους οδηγήσουν αναπόφευκτα σε μονοπάτια ατομικής και συλλογικής αυτογνωσίας.
Ιωάννα Καρυστιάνη
«Τα σακιά»
Εκδόσεις Καστανιώτη
Οι συγγραφείς στα βιβλία τους συχνά προσπερνούν όσους κυκλοφορούν ή ποζάρουν σε πρώτο πλάνο στο ανθρώπινο τοπίο και επιλέγουν ως πρωταγωνιστές αυτούς που μόλις διακρίνονται στο φόντο, ντροπαλούς παραμερισμένους και ξεστρατισμένους. Έτσι η λογοτεχνία, η τέχνη γενικότερα, απονέμει τιμητικές διακρίσεις, βραβεύει και τους τελευταίους στη σειρά, στην κούρσα της ζωής.
Θωμάς Κοροβίνης
«Ο γύρος του θανάτου»
Εκδόσεις Άγρα
Ο ήρωάς μου είναι ο μοιραίος, περιθωριοποιημένος, πολυτεχνίτης, μικροπαράνομος, χασικλής, εκδιδόμενος, πανερωτικός Αριστείδης Παγκρατίδης, που έχοντας βιώσει μέσα στο κανιβαλικό ιστορικό σκηνικό της μετεμφυλιακής Θεσσαλονίκης πολλαπλούς ψυχικούς και σωματικούς βιασμούς οδηγείται στα 24 στα μπουντρούμια του Γεντί κουλέ και στα 28 στο απόσπασμα. Αν ζούσε σήμερα, το εσαεί αδιάπτωτο «σύστημα», επαναλαμβάνοντας την αλάνθαστη μέθοδό του, θα είχε καταντήσει έναν ακόμη κολασμένο παρία ή σαπιοκάραβο των φυλακών και «τσιράκι» του ή ένα νερόβραστο νοικοκύρη, όπως ο μέσος πολίτης. Εκτός αν τον έτρωγαν οι δαίμονές του. Δεν θα εκδήλωνε «επαναστατικότητα», δουλειά που κάνουν συνήθως στα νιάτα τους φωτισμένα αστόπαιδα που μετά πιάνουν τα πόστα. Οι γέροι πρώην αλήτες προτιμούν να λουφάζουν στην κούρνια τους σεργιανίζοντας –σαν σε φιλμ– τις ζωές των άλλων.
Αμάντα Μιχαλοπούλου
«Πώς να κρυφτείς»
Εκδόσεις Καστανιώτη
Ο Στέφανος, ο κεντρικός μου ήρωας, έχει εγκαταλείψει την Ελλάδα λίγο πριν εκδηλωθεί η οικονομική κρίση για να εγκατασταθεί οριστικά στο Βερολίνο. Νομίζω ότι είναι εξαιρετικά απογοητευμένος, κι ότι απηχεί έτσι το γενικό αίσθημα του σημερινού μεσήλικα που δεν ξέρει αν ανήκει στη Δύση, ούτε καν αν η Δύση υπάρχει. Αλλά μπορεί και να υπερ-ερμηνεύω: ο Στέφανος βρίσκεται πλέον σ’ αυτό τον ανοίκειο τόπο που πάνε οι ήρωες όταν έρθει η ώρα να τους αφήσεις στην ησυχία τους, όταν το μυθιστόρημα τελειώσει.
Ιωάννα Μπουραζοπούλου
«Η ενοχή της αθωότητας»
Εκδόσεις Καστανιώτη
Συντεχνιακή Δημοκρατία της Ευρώπης, απομεσήμερο, o Ιωσήφ και o Πελαργός είναι απορροφημένοι στο σκάκι.
- Πελαργέ, μήπως ξέρεις τι ήταν η «εργασιακή εφεδρεία»; ρώτησε ο Ιωσήφ.
- Θαρρώ, κάποιος δημοσιονομικός λοιμός του μετακαπιταλισμού.
- Θανατηφόρος; γούρλωσε τα μάτια ο νεαρός.
- Δυστυχώς, όχι. Λένε ότι σ’ άφηνε ζωντανό-νεκρό.
- Γιακ, μόρφασε αηδιασμένος ο Ιωσήφ, ούτε καν θανατηφόρος;
-Τι να πεις, αναστέναξε ο Πελαργός, ανώριμα πολιτεύματα.
Χίλντα Παπαδημητρίου
«Για μια χούφτα βινύλια»
Εκδόσεις Μεταίχμιο
«…Άκου, παλικάρι μου. Ξέρω, τη δουλειά σου κάνεις κι εσύ. Αλλά πες στην τράπεζά σου να μην περιμένει τίποτα από τον Φώντα. Ένα μαγαζάκι είχε, κι αυτό κατάφεραν να του το κλείσουν. Να πάνε να τα ζητήσουν απ’ αυτόν που το έκανε εσπρεσάδικο για να πίνουν οι φλώροι τον στρέτο τους. Ποιος νοιάζεται πια για βινύλια; Έτσι όπως έγινε ο κόσμος, ας πάει στο διάολο. Κι εγώ μαζί του. Ελευθερία σημαίνει να μην έχεις τίποτα πια να χάσεις. Πού να σου εξηγώ…»
Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη
«Κι όμως ανθίζει…»
Εκδόσεις Μεταίχμιο
Συμπτωματικά το ίδιο το μυθιστόρημα απαντάει στην ερώτηση, διότι γράφτηκε με σκοπό να μας αφυπνίσει και να αποτελέσει πλοηγό για τους δύσκολους καιρούς που ανέμενα και που τελικώς ήρθαν. Η ηρωίδα μου, η Ηλέκτρα, είναι μια ηλικιωμένη γυναίκα, η οποία μας αφηγείται τον ταραχώδη βίο της αναφερόμενη μεταξύ άλλων και σε όλα τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν τόσο την ίδια όσο και την Ελλάδα από τις αρχές του περασμένου αιώνα μέχρι τις μέρες μας. Τις πολλές και μεγάλες τρικυμίες της ζωής της κατάφερε να τις ξεπεράσει με μαχητικότητα, επινοητικότητα, ψυχραιμία, εργατικότητα και θετική σκέψη, βασιζόμενη στις δικές της δυνάμεις. Την ίδια συνταγή εφαρμόζει και σήμερα πιστεύοντας ακράδαντα ότι «το βιος μας είναι ο εαυτός μας» κι ότι ευλογημένος άνθρωπος είναι ο αυτάρκης άνθρωπος.
Του Μιχάλη Φακίνου
«Η έρημος έρχεται»
Εκδόσεις Καστανιώτη
Τέσσερις δραπέτες ψυχιατρείου με τα ονόματα των αδερφών Μαρξ, των παλαιών κωμικών, φτιάχνουν μια μπάντα και παίζουν μουσική χωρίς να ξέρουν μουσική. Μαζί τους κολλάει η Ωραία Μπέλα που ερωτοτροπεί συνεχώς με το θάνατο και αφηγείται υπέροχες άγριες ιστορίες προσπαθώντας να βάλει τάξη στο χάος. Οι ήρωες του βιβλίου, αδαείς και αβοήθητοι, σημερινοί και διαχρονικοί, ψάχνουν να αρθρώσουν έναν καινούργιο λόγο και να περάσουν κάποιο αδιευκρίνιστο μήνυμα στη σκοτεινή πόλη καθώς σκεπάζεται από την κίτρινη σκόνη που έρχεται από την έρημο.
Νίκος Θέμελης
«Η συμφωνία των ονείρων»
Εκδόσεις Μεταίχμιο
Ο Νίκος Θέμελης βρίσκεται σε απόλυτη συμφωνία με τα όνειρά του.
Πέτρος Μάρκαρης
«Ληξιπρόθεσμα δάνεια»
Εκδόσεις Γαβριηλίδης
Δεν επιθυμούσε να σxολιάσει. Κρατάμε τον τίτλο του βιβλίου του.
1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών. Έχουμε πολλά να πούμε. Να διαβάσουμε, να ανακαλύψουμε, να δούμε... μέσα σε δύο ημέρες εξ ολοκλήρου επικεντρωμένες στη νέα γενιά των Ελλήνων δημιουργών. Η αυλαία του φεστιβάλ ανοίγει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (9-10/12) και περιλαμβάνει μαραθώνιους ανάγνωσης, συζητήσεις, εργαστήρια δημιουργικής γραφής μαζί με παράλληλες εκδηλώσεις μουσικής θεάτρου, χορού κ.λπ. Διοργανώνεται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού και το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), σε συνεργασία με το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και τις Μητροπολιτικές Ιστορίες/Metropolis. Περισσότερες πληροφορίες θα βρεις στη διεύθυνση http://www.ekebi.gr
Ένα βιβλίο μυστηρίου για ένα κορίτσι που μεγαλώνει προσπαθώντας ν’ ανακαλύψει τον εαυτό του, αλλά και το κατά πόσο ο Αμερικανός πατέρας του ήταν μπλεγμένος με την Απριλιανή χούντα
Μιλήσαμε για το νέο του βιβλίο, ένα μυθιστόρημα για τη μονίμως φευγαλέα αίσθηση της μητέρας του, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο η μνήμη πλάθει την προσωπική ιστορία
12°
