Τα βιβλία του Νίκου Νικολαΐδη επανεκδίδονται

Από την Athens Voice Books

Οι Τυμβωρύχοι Διηγήματα πλημμυρισμένα από εφιαλτικές εικόνες. Το πρώτο βιβλίο του πρωτοπόρου κινηματογραφιστή, σεναριογράφου και συγγραφέα Νίκου Νικολαΐδη

...Έξω απ’ το νοσοκομείο τα μεγάφωνα καλούσαν με μεταλλικές φωνές τους συγγενείς. Όλοι όμως το ’χαν σκάσει κάτω στους σκοτεινούς δρόμους, ακολουθώντας τις γυναίκες με τ’ αφιονισμένα μάτια.

Tα σκυλιά γυρίσανε παρέα με τους λύκους. Mέσα στο πάρκο τρέχουν, ψευτοδαγκώνονται, κυλιούνται πάνω στα μυτερά χαλίκια και υψώνουν τις φωνές τους πάνω απ’ την πόλη.

Στο δρόμο, στο βαθύ σκοτάδι, δυο παιδιά με το στρατιωτικό 3/4 προχωρούν σιγά για να μη χτυπήσουν κανέναν. Λιποτακτούν μέσα στην πίσσα, βυθίζονται και φοβούνται.

Mια γυναίκα, ψηλαφώντας, τράβηξε για την οικοδομή. Oι διαβάτες την είδαν και τρέξαν να τη σώσουν. Tρέξαν σιγά-σιγά, δυο, τρεις, μ’ αγάπη, με τρυφερή φωνή. Mα σε λίγο ογκώθηκαν... Γίναν πολλοί κι ορμήσανε χοροπηδώντας σαν καλλικάτζαροι, γυμνοί, τριχωτοί, γλοιώδεις – όλο νεύρο. Tην άρπαξαν στην αγκαλιά τους κι έτρεξαν ασυγκράτητοι από ορίζοντα σε ορίζοντα, τη σκίσαν, τη διαμέλισαν –κομματάκια σάρκα, ζωντανή, να χοροπηδά– κι αρχίσαν με σπασμούς στη μέση να τη βιάζουν πάνω στα χαμηλά βαρέλια της οικοδομής.

Aπό ’να κομματάκι σάρκας ματωμένο...

Σαν τέλειωσαν, πέταξαν τα κομμάτια χάμω κι έφυγαν. Tα μάτια μόνο έμειναν σκορπισμένα κάτω στο δρόμο. Zωντανά... Προσπάθησαν να περπατήσουν ανοιγοκλείνοντας τις βλεφαρίδες... Mια δυο σπιθαμές πληγωμένες. Άφηναν πίσω τους μια υγρή κολλώδη γραμμή, γυαλιστερή σαν του σαλίγκαρου.

Tα παιδιά με το στρατιωτικό αυτοκίνητο προχωρούσαν σιγά-σιγά. Δεν είδαν τα μάτια. Tα πάτησαν με τα λάστιχα, κι αυτά έσκασαν πάνω στην άσφαλτο μ’ ένα μικρό κρότο, σαν κατσαρίδες.

Tα παιδιά εξακολουθούσαν να προχωρούν προσεχτικά...

(Aπό το διήγημα: «Tην ημέρα που έγινε το σαμποτάζ στη Bαβέλ»)

Ο Οργισμένος Βαλκάνιος To πρώτο ροκ μυθιστόρημα του πρωτοπόρου κινηματογραφιστή, σεναριογράφου και συγγραφέα Νίκου Νικολαΐδη

Ήρθε και στάθηκε πάνω απ’ την αστραφτερή Machules. Με νωχελικές κινήσεις πέρασε στα χέρια του ένα ζευγάρι μαύρα γάντια, κεντημένα όλο μ’ ασημόκαρφα. Μετά φόρεσε τα γυαλιά του... Κοιτάχτηκε στο καθρεφτάκι.

«Δεν καταλαβαίνω κανέναν» μουρμούρισε μέσ’ απ’ τα δόντια του και σήκωσε αργά το πόδι του, το ζύγιασε και το τίναξε με δύναμη πάνω στο πεντάλ καθώς τα γαντοφορεμένα χέρια του πέταξαν κι άρπαξαν το στριφτοκέρατο τιμόνι. Μαρσάρισε σκληρά, ώσπου ένα σύννεφο σκόνης ξεσηκώθηκε και τον τύλιξε. Μετά, πάντα χωρίς να βιάζεται, καβάλησε τη μοτοσικλέτα. Κοίταξε δεξιά-αριστερά, κι ύστερα σφίγγοντας τη Machules μες στα σκέλια του έδωσε όλο το γκάζι κι αναδύθηκε μέσα απ’ το γαλανό σύννεφο της εξάτμισης σαν μαύρος άγγελος εκδικητής, ιππεύοντας τα εκατόν είκοσι βρυχώμενα μίλια της, και χύθηκε στην άσφαλτο χαράζοντας μιαν ασημένια λάμψη μες στ’ απομεσήμερο.

Γουρούνια στον άνεμο Ένα «νουάρ» μυθιστόρημα του πρωτοπόρου κινηματογραφιστή, σεναριογράφου και συγγραφέα Νίκου Νικολαΐδη

Στη ζωή του δεν κατάφερε και σπουδαία πράγματα, εκτός από τα λιγνιτωρυχεία και τις χειροβoμβίδες, κι ίσως γι’ αυτό να φταίει το ότι γεννήθηκε μες στο Ροζικλαίρ και κάτω απ’ το πλανητικό σύστημα του Γκλεν Μίλερ και του Μπένι Γκούντμαν, που τον βομβάρδιζε με μπόλικο σεληνόφως, κορνέτες, σαξόφωνα και τόνους πορφυρού λίπστικ… Όλα άρχισαν σε κάποιο Καλοκαίρι της Ασετυλίνης, τότε που πέθαιναν άνυδρες οι σαύρες πάνω στα πεζούλια και τα κορίτσια που αγάπησε είχανε πια χαθεί μαζί με τις έρημες πλατείες και τις στέρνες, την εποχή που ο Σταύρος άρχισε να παίζει με το δίκαννο του πατέρα του, ο Μιχάλης ο Βιθέντε μπήκε μούτσος για το Κολόμπο, ο Ντόντος με τον Κώστα πιάστηκαν στην Πάτρα έτοιμοι να μπαρκάρουν για τη Λεγεώνα των Ξένων, ενώ παράλληλα κυκλοφορούσε κι ο πρώτος Ρόνσον στο σχήμα της Κάντιλακ, κι αυτός ξόδευε απερίσκεπτα τους μύθους του σαβουρογαμώντας εδώ κι εκεί.

Βέβαια ποτέ του δεν αρνήθηκε ότι ήταν ένα άτομο με μειωμένες αντιστάσεις και υποβαθμισμένη πνευματικότητα, γεγονός όμως που του επέτρεπε να σιχαίνεται τους χιπάδες με τα σταμπωτά μπλουζάκια, τα φρικιά που παλαντζάρανε ανάμεσα Αστερίξ και Πύλες της Ενόρασης, τους μουσάτους με τ’ αμπέχωνα τύπου Βιετνάμ-τροπικάλ και υφάκι τσεγκουεβάρα, και ιδιαίτερα τις γκόμενες που χύνανε ακούγοντας τον παράνομο Ντόιτσε Βέλε.

Το σίγουρο, όμως, είναι ότι έπρεπε να βρει ένα γρήγορο εισιτήριο, που θα τον έδιωχνε μακριά απ’ αυτή τη σκατούπολη.

Θα τα βρείς στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, στην Έκθεση Βιβλίου στο Ζάππειο και σε όλα τα βιβλιοπωλεία. Ή στείλε email με τα στοιχεία σου (Όνομα, διεύθυνση και ένα τηλέφωνο επικοινωνίας) στο acc@athensvoice.gr ή fax στο 210 3632317 και θα λάβεις τα βιβλία με αντικαταβολή χωρίς ταχυδρομικά έξοδα σε όλη την Ελλάδα!