- CITY GUIDE
- PODCAST
-
32°
Οι τραβεστί στο στόχαστρο
Το ένα βιβλίο έρχεται από την Κούβα το άλλο από την Τουρκία. Και τα δύο ασχολούνται με δολοφονίες των τραβεστί.
![13352-29953.jpg 13352-29953.jpg](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2011/03/30/13352-29953.jpg)
Μάσκες Λεονάρδο Παδούρα, μτφ. Κώστας Αθανασίου, εκδ. Καστανιώτης, σελ. 258
Δολοφονίες προφητών Μεχμέτ Μουράτ Σομέρ, μτφ. Ιώ Τσοκώνα, εκδ. Πατάκη, σελ. 282
»Στις «Μάσκες» ένας νεαρός, ντυμένος με γυναικεία τουαλέτα, βρίσκεται δολοφονημένος σ’ ένα πάρκο της Αβάνας. Ο υπολοχαγός ανθρωποκτονιών Μάριο Κόντε –ήρωας έξι βιβλίων του Παδούρα– θα πρέπει να αναμετρηθεί με την ομοφοβία του, καθώς για τη διαλεύκανση του φόνου θα πρέπει να συγχρωτισθεί με τους ομοφυλόφιλους της πόλης. Ενώ οι περισσότεροι σύγχρονοι συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων χρησιμοποιούν την αστυνομική πλοκή ως πρόφαση για να περιγράψουν κοινωνικές καταστάσεις, για τον Λ.Π. είναι αφορμή περισσότερο για φιλοσοφικές σκέψεις: «Στη διάλεξή του περί τραβεστισμού, ο Μαρκές είχε αναφέρει τρεις πιθανές συμπεριφορές όσων μεταμφιέζονται: τη μεταμόρφωση ως υπέρβαση του μοντέλου, το καμουφλάζ ως μορφή εξαφάνισης και τη μεταμφίεση ως μέσο εκφοβισμού…». Η «μάσκα» για τον Παδούρα δεν αφορά μόνο τους τραβεστί, αλλά τον καθένα που μεταμφιέζεται στην καθημερινότητά του σε κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι. Ενδιαφέρουσα οπτική... αν δεν υπήρχε ένα «αλλά»: ο Παδούρα τα βάζει με το καστρικό καθεστώς «τόσο όσο», αφήνοντας να αιωρείται πως η ατμόσφαιρα εκφοβισμού των ομοφυλόφιλων συνέβαινε κάποτε στο παρελθόν (και χωρίς καμία αναφορά σε βασανιστήρια – δες την ταινία/διάβασε το βιβλίο «Πριν πέσει η νύχτα» του Ρεϊνάλντο Αρένας, εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες). Η λύπη του εκφράζεται κυρίως για περιπτώσεις συγγραφέων, όπως ο Βιρχίλιο Πινιέρο, που εξαιτίας των διώξεων δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν το έργο τους. Όμως, είναι και κάτι ακόμα. Τη «μάσκα» τελικά τη φοράει σ’ ένα φιλοκυβερνητικό, μόνο που αυτός δεν υπήρξε αληθινός επαναστάτης! Προσπερνώντας αυτές τις «μεσοβέζικες θέσεις», κρατάς στο τέλος τη βουτηγμένη σε σεξουαλική ένταση, κουβανέζικη, αλά Παδούρα ατμόσφαιρα, αλλά και τους τρόπους που βρίσκουν οι κάτοικοι της Αβάνας να αντιπαρέρχονται των στερήσεων.
»Η δολοφονία στις «Μάσκες» σχετίζεται με τη χριστιανική γιορτή της Μεταμόρφωσης. Στο βιβλίο του Τούρκου Σομέρ «Δολοφονίες προφητών» τα ανδρικά ονόματα των τραβεστί που πέφτουν θύματα ενός serial killer στην Κωνσταντινούπολη είναι ονόματα προφητών. Εδώ την εξιχνίαση αναλαμβάνει ένας αυτοσχέδιος ντετέκτιβ που τυγχάνει τραβεστί, ιδιοκτήτης ενός club με τραβεστί, αλλά και σύμβουλος σε θέματα ηλεκτρονικών υπολογιστών σε μια μεγάλη εταιρεία που αναλαμβάνει τη θωράκιση των συστημάτων μεγαλοεπιχειρήσεων ή πολυεθνικών εταιρειών.
Τα βιβλία του Σομέρ με το συγκεκριμένο ήρωα (διάβασε και «Φονικό φιλί», 2009, εκδ. Πατάκης) έχουν γίνει best seller στην Τουρκία αλλά και σε άλλες χώρες. Οι λόγοι δεν κρύβονται τόσο στις λογοτεχνικές αρετές τους όσο στην περιέργεια που δημιουργούν, καθώς ελάχιστοι έχουν ασχοληθεί τόσο συστηματικά με τον κόσμο των τραβεστί. Χρησιμοποιώντας πρωτοπρόσωπη αφήγηση –αφηγητής είναι ο ντετέκτιβ, του οποίου δεν μαθαίνουμε ποτέ το όνομα–, ο συγγραφέας δείχνει να αγαπάει και να γνωρίζει τον κόσμο που περιγράφει, χωρίς αυτό να σημαίνει πως του χαρίζεται. Παρελαύνουν η καθημερινότητα, οι ανασφάλειες και οι εμμονές του, το πελατολόγιό του. Οι πελάτες είναι και η μόνη έμμεση αναφορά για τη θέση των τραβεστί στη σημερινή τουρκική κοινωνία, χωρίς περαιτέρω αναλύσεις ή τοποθετήσεις μέσα σε κάποιο ιστορικό ή θρησκευτικό πλαίσιο, που σίγουρα θα είχε (και) μεγάλο ενδιαφέρον. Στα συν και όλα τα «πραγματολογικά» στοιχεία (εστιατόρια, καφέ κ.λπ.) που δίνονται για την Κωνσταντινούπολη.
Ο συγγραφές Δημήτρης Γκενεράλης με αφορμή την παράσταση «Κυριακή πρωί»
«Το θέμα του “Κυριακή Πρωί” είναι τόσο απλό και όμως τόσο σύνθετο. Απλό διότι η συνθήκη είναι απλή. Ο μονόλογος ενός άστεγου, ενός ανθρώπου που συναντούμε καθημερινά. Σπίτι του τα σκουπίδια, συντροφιά του ένα παλιό χαλασμένο φορητό τηλέφωνο. Το έργο θα μπορούσε να λέγεται και “ανοιχτή ακρόαση”, αλλά δεν το είπα έτσι, γιατί μια Κυριακή πρωί λουσμένη κάτω από το φως του ήλιου είναι το ωραιότερο πράγμα στον κόσμο. Στη δύση του, όμως, το ίδιο κυριακάτικο πρωινό είναι τόσο μελαγχολικό. Ειδικά όταν είσαι μόνος, “όλοι είναι στα σπίτια τους, με τους ανθρώπους που αγαπούν…”.
Ήρωας του έργου μπορεί να είναι ο καθένας μας. Ειδικά στην εποχή που ζουμε – ο ήρωας προέρχεται από “καλό σπίτι”. Αυτό είναι και το εφόδιό του, άλλωστε. Γι’ αυτό επιβιώνει. Το σπίτι του τώρα –αυτό που βλέπουμε στη σκηνή– είναι η φυσική εξέλιξη της καταγωγής του, ό,τι απέμεινε.
Κυρίαρχη σκέψη μου, όταν έγραφα το κείμενο, ήταν η ενηλικίωση, αυτή η τόσο σοβαρή μετάβαση την οποία βιώνει ο κάθε άνθρωπος σε διαφορετική στιγμή της ζωής του. Η λύση του δεσμού με τον πατέρα και τη μητέρα περιβάλλεται διαφορετικά στη σύγχρονη Ελλάδα απ’ ό,τι σε κάποια άλλη χώρα του δυτικού κόσμου. Αυτό συμβαίνει γιατί η Ελλάδα ακόμα βρίσκεται προσκολλημένη στο ηρωικό στάδιο. Ο θεατής στο “Κυριακή πρωί” απολαμβάνει τον ηρωισμό που μας απέμεινε.
Info Kάθε Πέμπτη έως Κυριακή στο ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ, Κολωνού 31, (μετρό ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ). 698 1802544, www.synergyo.gr
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
![](/images/w400/3/jpg/files/2024-02-02/final-voice-choice4.jpg)
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μια νουβέλα που θα κυκλοφορήσει εντός των επόμενων εβδομάδων από την Κάπα Εκδοτική.
Μια ομάδα σχεδιαστών συγκέντρωσε στο βιβλίο «Travelogue» πρωτότυπες πατέντες από κάθε γωνιά της Ελλάδας
Οικολογία: Γιατί χρειαζόμαστε την άγρια φύση — και γιατί αυτό μάς αφορά όλους
«Τότε έγραφα για πράγματα που δεν είχαμε βρει ακόμα λέξεις να τα περιγράψουν, όπως η τοξική αρρενωπότητα, τα fake news), η κουλτούρα της επαγρύπνησης εναντίον φυλετικών προκαταλήψεων και διακρίσεων»
Ένα βιβλίο γεμάτο χαριτωμένες παρατηρήσεις
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Το βιβλίο του Σέρχιο Πιτόλ «Η τέχνη της φυγής» (Δώμα, μετ. Αγγελική Βασιλάκου) είναι ο πρώτος τόμος της «Τριλογίας της μνήμης» του Μεξικανού συγγραφέα. Το ξεκίνησα και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου.
Αυτή την εβδομάδα ασχολούμαστε με το πώς μπορεί να μιλήσει κανείς για κουίρ υποκείμενα στην ιστορία, μέσα από το δοκίμιο «Can and should we queer the past» του Justin Bengry
Μια συζήτηση με τον μεταφραστή του βιβλίου, Χαράλαμπο Γιαννακόπουλο
Το επάγγελμα του συγγραφέα είναι πολύ μοναχικό
Τρεις μικροί εκδοτικοί οίκοι, με παιδικά βιβλία που ξεχωρίζουν
Τι σημαίνει να «νιώθεις ότι πεθαίνεις στη θέση ενός άλλου»;
Ένα συλλεκτικό τεκμήριο από τον Θανάση Κ. Κάππο για τον σπουδαίο τραγουδιστή, μέσα από αφηγήσεις ανθρώπων που τον έζησαν από κοντά
Μια ιστορία αγάπης, απώλειας και συμφιλίωσης σε καιρούς ανησυχητικών αλλαγών
Greekling, όπως Γραικύλος, εκ του Graeculus: φράση υποτιμητική που χρησιμοποιούνταν από τους Ρωμαίους για συμπολίτες τους που ήθελαν να το παίζουν Έλληνες. Κατά (μειωτική) επέκταση: ο υποταγμένος Έλληνας
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Τρεις μικροί εκδοτικοί οίκοι, με παιδικά βιβλία που ξεχωρίζουν
Ο γνωστός συγγραφέας και διαφημιστής μάς μιλάει για το νέο του βιβλίο «Το Φωτόδεντρο»
Πιστεύεται ότι γράφτηκε γύρω στον Απρίλιο-Ιούνιο του 1920 από ένα σανατόριο
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.