Μπορείτε να φανταστείτε τι θα γινόταν αν άνοιγε στην Ελλάδα ένα βιβλιοπωλείο που επέλεγε µόνο τα αριστουργήµατα της λογοτεχνίας, σύµφωνα µε τις επιλογές/λίστες µια (κρυφής) οµάδας ανθρώπων;
Ό,τι συµβαίνει και στο βιβλίο «Στο καλό µυθιστόρηµα». Χαµός, και όχι αναγκαστικά χειρότερος, µε τους αποκλεισµένους συγγραφείς και (κυρίως) τους αριστερούς διανοούµενους να µιλούν για φασισµό και ναζιστικές µεθόδους «λογοτεχνικής καθαρότητας», για σνοµπισµό και λογοτεχνία της άρχουσας τάξης. Αυτές είναι οι αντιδράσεις στην επιτυχία του βιβλιοπωλείου “Au bon Romane”, που δηµιουργήθηκε από την αγάπη µιας (ταπεινής) πλούσιας κι ενός βιβλιοπώλη για το καλό µυθιστόρηµα και στα ράφια του φιλοξενεί µόνο αξιόλογους τίτλους και όχι τίτλους του συρµού (δες Μισέλ Ουελµπέκ!). Στην αρχή οι επιθέσεις ενορχηστρώνονται µέσω ίντερνετ και εφηµερίδων πριν περάσουν οι «ανώνυµοι θιγµένοι» σε πράξεις βίας. Το βιβλίο της L.C. είναι πολύ… γαλλικό –φαντάζεστε άλλης εθνικότητας συγγραφέα να έγραφε τέτοιο βιβλίο;– και φιλοξενεί κυρίως γαλλικά µυθιστορήµατα («µακάρι να βρεθούν µιµητές και στις άλλες χώρες µε έµφαση στη λογοτεχνία των χωρών τους» λένε οι ιδιοκτήτες του). Η ταύτιση µε τα καθ’ ηµάς έρχεται από πλάγια οδό. Παραµερίζοντας πως ο ντόρος γίνεται για βιβλία, αναγνωρίζεις πόσο τα αντανακλαστικά της αντίδρασης στο βιβλιοπωλείο µοιάζουν µε τα αντανακλαστικά όσων νιώθουν πως κάποιος εκφέρει γνώµη/θέση αντίθετη από τη δική τους, και δη όταν αυτοί έχουν ως προµετωπίδα των αγώνων τους το «συµφέρον του λαού». ∆εν ξέρω αν το βιβλίο της L.C. θα συµπεριλαµβανόταν στα ράφια του “Bon Roman” – ίσως, ναι, λόγω του ερεθιστικού του θέµατος (αν και η παράλληλη ερωτική ιστορία του βιβλιοπώλη για µια νεαρή φοιτήτρια µοιάζει αµήχανη και «ενοχλητική» στην εξέλιξη του κυρίως θέµατος). Υπάρχει, όµως, ένα… µεγάλο αστείο! Η φράση που αιχµαλωτίζει το σκεπτικό του βιβλίου δεν ανήκει σε ένα λογοτέχνη, αλλά σε ένα µόδιστρο, τον Κριστιάν Ντιορ: «Το να έχει κάποιος γούστο, σηµαίνει ότι έχει το δικό µου».
Άλλα βιβλία µε θέµα... βιβλία/βιβλιοπωλεία/βιβλιοθήκες
“84 Charing Cross Road” της H. Hanff και «Ένα βιβλίο για πέταµα» του Π. Ντεζαλµάν (Πόλις). «Περί βιβλιοθηκών Ι & ΙΙ», συλλογικό έργο και «Βιβλιοθήκες γεµάτες φαντάσµατα» του Ζ. Μπονέ (Άγρα). «To βιβλιοπωλείο των σκιών» του Μ. Μπίρκεγκορ και «Το βιβλίο των χαµένων βιβλίων» του S. Kelly (Πατάκης). «Αναµνήσεις επί χάρτου» του Ο. Έκο (Ελληνικά Γράµµατα). «Η χαµένη βιβλιοθήκη του ∆ηµητρίου Μόστρα» του ∆. Μαµαλούκα (Καστανιώτης). «Σαν να διάβασα ένα βιβλίο - Ο βιβλιοπώλης της Εστίας αφηγείται» του Ν. Παντελάκη και «120 χρόνια βιβλία, βιβλιοπωλείον της Εστίας» των Ε. Καραϊτίδη, Στ. Ζουµπουλάκη, Α. Καρακατσούλη (Βιβλιοπωλείον της Εστίας). «Βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκη, άνθρωποι, βιβλία µια ιστορία» της Ε. Νικολαΐδου (Ελευθερουδάκης).
Ένα βιβλίο μυστηρίου για ένα κορίτσι που μεγαλώνει προσπαθώντας ν’ ανακαλύψει τον εαυτό του, αλλά και το κατά πόσο ο Αμερικανός πατέρας του ήταν μπλεγμένος με την Απριλιανή χούντα
Μιλήσαμε για το νέο του βιβλίο, ένα μυθιστόρημα για τη μονίμως φευγαλέα αίσθηση της μητέρας του, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο η μνήμη πλάθει την προσωπική ιστορία
12°
