- CITY GUIDE
- PODCAST
-
22°
Πηνελόπη Μασούρη: Φωτογραφίζοντας δημιουργούς
Οι φωτογραφίσεις άρχισαν το 2002 και τελείωσαν το 2007.
Η Πηνελόπη Μασούρη θυμάται στιγμές με τους καλλιτέχνες που φωτογράφισε με αφορμή την έκδοση του βιβλίου της «GRTISTS - ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΕΙΚΟΝΕΣ» (Ίκαρος)
Οι συναντήσεις υπήρξαν για μένα ο πρωταρχικός στόχος. Μια εμμονή. Η περιέργεια, η αγωνία, η γνωριμία, η αποδόμηση, ο άνθρωπος πίσω απ’ την τέχνη του. Οι φωτογραφίσεις άρχισαν το 2002 και τελείωσαν το 2007. Τον Νίκο Βερνίκο τον συνάντησα σε ένα σεμινάριο Μουσειολογίας στους Christies πριν δεκαπέντε χρόνια. Εκεί γνωριστήκαμε.
Ο Δέρπαπας. Άξιος. Μου δείχνει το γυμνασμένο, δυνατό άντρα που ήταν κάποτε στις φωτογραφίες του στη Φτελιά. Τώρα ζωγραφίζει αργά και σταθερά υποβαστάζοντας τον καρπό. Άλλαξαν τα πράγματα και έγινε αβέβαιος, μου λέει. Με το γιο του, το θεϊκό Βέρνερ, μοιραστήκαμε τέχνη σε χοροδιδασκαλία, ήλιο στη Μύκονο, γνώση και κουζίνα στην Ινδία. Συγκλονίστηκα όταν έφυγε νωρίς και για πάντα από έρωτα.
Ο Τσόκλης είπε: «Είναι καλό να έχεις εγγόνια. Αν είχα ένα θα είχα πράγματα να του δώσω».
Η Σία Κυριακάκος μού είπε: «Αν δεν ήμουν καλλιτέχνης θα ήμουν νοσοκόμα. Ο καλύτερος τρόπος να παίρνεις είναι να δίνεις».
Η Σοφία Βάρη είπε: «Όταν περάσεις τα εξήντα δεν υπάρχει χρόνος για ύπνο. Κοιμάσαι στα είκοσι».
Κάποιος είπε για τη Χρύσα Ρωμανού πόσο όμορφη ήταν, τα χείλη της που του έμειναν αξέχαστα όταν τη φίλησε και πώς ο χρόνος τη μεταμόρφωσε σε ιερό τέρας μαζί με τον Κεσανλή.
Ο Κόττης αναπόλησε τις πορτοκαλιές στο Κοκκώνι Κορινθίας και είπε ότι αλαφρώνει όταν πουλάει τα έργα του. Τίποτα δεν θέλει να κρατάει.
Ο Μυταράς είπε για την ψυχανάλυση του Μπαλζάκ. «Όταν πήγαινε στον ψυχίατρο σείονταν το γραφείο. Πολλές φορές οι καλλιτέχνες είναι πιο τρελοί και απ’ τους τρελούς».
Ο Κεσανλής κατέβασε τις φωτογραφικές του μηχανές και γέμισε τη λαστιχένια πισίνα με νερό, να μου δείξει πώς τυπώνει. Είπε ότι χάρηκε που με συνάντησε, έβαλε τη παλάμη μου ανάμεσα στις παλάμες του για χαιρετισμό. Μου φάνηκε απρόσμενο… να μου κάνει αυτός τέτοια τιμή.
Ο Σόρογκας είπε για τ’ αυγό που έσπαγε για να ζωγραφίσει με τον κρόκο, ενώ τ’ ασπράδι το μοιραζόταν με την πρώτη του γυναίκα. Τώρα πουλάει τρελά, αλλά θυμάται τις δύσκολες μέρες.
Ο Φασιανός μού είπε «κάνε τρία κλικ. Το αποτέλεσμα πρέπει να είναι συνειδητό, να το έχεις σχεδιάσει».
Ο Ρόρρης Σε ένα παλιό τρίπατο νεοκλασικό στον Σταθμό Λαρίσης. Τα ποντίκια έτρωγαν τις λαδομπογιές και αυτός τις σκέπαζε με πλαστικές λεκάνες. Όταν μια κυρία τού ζήτησε το πορτρέτο της στο σπίτι της στην Εκάλη κάτι τον έπνιξε. «Έχω οκτώ μοντέλα αλλά τα διαλέγω πάντα εγώ», λέει.
Ο Νίκος Στεφάνου με κορόιδεψε, «σιγά μη κάνεις τέτοια φωτογραφία όπως εγώ με τον Φασιανό και ποτέ χωρίς τσιγάρο…».
Ο Δανιήλ είπε για το πόσο οργανική ήταν η επανάσταση του Μάη του ’68, για το Παρίσι και για την ομπρέλα του Μόραλη σαν σικ υποκατάστατο της μαγκούρας.
Η Χρύσα Ρωμανού είπε: «Τώρα άρχισαν να με ανακαλύπτουν. Δεν μ’ έβρισκαν νωρίτερα! Να χαρώ και εγώ λίγο!»
Θέλω να ευχαριστήσω τον Νικόλαο Βερνίκο, που για χρόνια υποστήριξε και υπήρξε μοναδικός οικοδεσπότης για όλους μας στο βιβλίο του, και τον Φώτη Πεχλιβανίδη, που έβαλε την αγάπη και το στόχο πάνω από αριθμούς. Του μίλησα για ένα βιβλιαράκι με 35-50 εικαστικούς και τον έμπλεξα με μια Λερναία Ύδρα με αμέτρητα κεφάλια.
*Το βιβλίο «G R T I S T S - Δημιουργών εικόνες» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος (σελ. 336)
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μια ομάδα σχεδιαστών συγκέντρωσε στο βιβλίο «Travelogue» πρωτότυπες πατέντες από κάθε γωνιά της Ελλάδας
Οικολογία: Γιατί χρειαζόμαστε την άγρια φύση — και γιατί αυτό μάς αφορά όλους
«Τότε έγραφα για πράγματα που δεν είχαμε βρει ακόμα λέξεις να τα περιγράψουν, όπως η τοξική αρρενωπότητα, τα fake news), η κουλτούρα της επαγρύπνησης εναντίον φυλετικών προκαταλήψεων και διακρίσεων»
Ένα βιβλίο γεμάτο χαριτωμένες παρατηρήσεις
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Το βιβλίο του Σέρχιο Πιτόλ «Η τέχνη της φυγής» (Δώμα, μετ. Αγγελική Βασιλάκου) είναι ο πρώτος τόμος της «Τριλογίας της μνήμης» του Μεξικανού συγγραφέα. Το ξεκίνησα και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου.
Αυτή την εβδομάδα ασχολούμαστε με το πώς μπορεί να μιλήσει κανείς για κουίρ υποκείμενα στην ιστορία, μέσα από το δοκίμιο «Can and should we queer the past» του Justin Bengry
Μια συζήτηση με τον μεταφραστή του βιβλίου, Χαράλαμπο Γιαννακόπουλο
Το επάγγελμα του συγγραφέα είναι πολύ μοναχικό
Τρεις μικροί εκδοτικοί οίκοι, με παιδικά βιβλία που ξεχωρίζουν
Τι σημαίνει να «νιώθεις ότι πεθαίνεις στη θέση ενός άλλου»;
Ένα συλλεκτικό τεκμήριο από τον Θανάση Κ. Κάππο για τον σπουδαίο τραγουδιστή, μέσα από αφηγήσεις ανθρώπων που τον έζησαν από κοντά
Μια ιστορία αγάπης, απώλειας και συμφιλίωσης σε καιρούς ανησυχητικών αλλαγών
Greekling, όπως Γραικύλος, εκ του Graeculus: φράση υποτιμητική που χρησιμοποιούνταν από τους Ρωμαίους για συμπολίτες τους που ήθελαν να το παίζουν Έλληνες. Κατά (μειωτική) επέκταση: ο υποταγμένος Έλληνας
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Τρεις μικροί εκδοτικοί οίκοι, με παιδικά βιβλία που ξεχωρίζουν
Ο γνωστός συγγραφέας και διαφημιστής μάς μιλάει για το νέο του βιβλίο «Το Φωτόδεντρο»
Πιστεύεται ότι γράφτηκε γύρω στον Απρίλιο-Ιούνιο του 1920 από ένα σανατόριο
Μια συζήτηση με τον μεταφραστή του βιβλίου του Douglas Murray
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.