- CITY GUIDE
- PODCAST
-
28°
Σελίδες ζωής
Στο «Ημερολόγιο Θάσου» (εκδ. Gutenberg) ο Βασίλης Βασιλικός μας κάνει συνένοχους μιας πλούσιας, σε εμπειρίες και συναντήσεις, ζωής
![111583-248425.jpg 111583-248425.jpg](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2015/10/22/111583-248425.jpg)
Η επιστροφή του στο πατρογονικό, για τον Βασιλικό, δεν είναι μόνο μια βουτιά στα γαλάζια νερά της Θάσου αλλά και στο παρελθόν.
Καθισμένος μπροστά στα ημερολογιακά τετράδιά του καταχωρεί από συμβάντα καθημερινότητας («…ενώ εχθές και αντιπροχθές κέρδισαν ο Παναθηναϊκός κι ο Ολυμπιακός, στις αντίστοιχες φιλικές αναμετρήσεις τους με ξένες ομάδες, σήμερα έχασε ο ΠΑΟΚ 0-1, στεναχωρηθήκαμε όσο να ’ναι») μέχρι παιχνίδια της μνήμης, με τον τρόπο που ένα πούλι ντόμινο σπρώχνει το άλλο μέχρι να πέσει όλη η σειρά: «Με τον Κάστρο θυμήθηκα τον Τσε (46 χρόνια από τη δολοφονία του). Κι από τον Τσε τη Marguerite Duras, που ένα βράδυ με ψιλόβροχο, μπροστά από το σπίτι της, φάτσα στο “Αδιέξοδο των Δύο Αγγέλων”, μας ανήγγειλε με ταραχή τις φήμες του θανάτου του, που επιβεβαιώθηκαν το άλλο πρωί, επισήμως».
Στις καταχωρήσεις του βρίσκει την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει και λογαριασμούς με τον εαυτό του, περιμένοντας μέσω της εξομολόγησης να αλαφρύνει από το βάρος: «Δεν μπορώ να συγχωρέσω τον εαυτό μου για πολλά πράγματα. Εντάξει ο Gide. Σαν πατέρας έπρεπε να αποδεσμευτώ από τη μαγγανεία του. Αλλά τον Calvino! Που ήρθε στην Αθήνα για μια διάλεξη στο Ιταλικό Ινστιτούτο το 1984, και η Βάσω με παρακάλεσε να τη συνοδεύσω, κι εγώ αρνήθηκα – ποιον; Τον Italo, που τόσα χρόνια στο Παρίσι ενδιατρίψαμε μαζί, στενή παρέα, κι εγώ δεν πήγα, ώσπου τον επόμενο χρόνο πέθανε και μένω ακόμα με την αιώνια τύψη ότι τον αγνόησα στον τόπο μου ηθελημένα, ενώ αυτός τόσο με είχε βοηθήσει ως εξόριστα στο δικό του. Τέτοια μ’ αρρωσταίνουν καμιά φορά όταν τα σκέφτομαι».
Στις σελίδες παρελαύνουν δίπλα σε συγχωριανούς του πρόσωπα όπως ο Ελύτης (αναρωτιέται αν πρέπει να πει μια πολύ προσωπική ιστορία του νομπελίστα, αλλά στο τέλος θα ενδώσει – ευτυχώς), ο Γκάτσος, η Λυμπεράκη, η Σιμόν ντε Μποβουάρ, ο Χατζιδάκις, ο Ζιντ («καταλαβαίνω τώρα, το ότι έγινα συγγραφέας του το οφείλω 100%. Όχι καλός συγγραφέας σε όλα μου, αλλά σ’ αυτά που είμαι καλός είναι δική του επινόηση») κ.ά.
Ακόμη κι αν τα ημερολόγια τα γράφει ένας συγγραφέας με βεβαιωμένη παγκόσμια φήμη, γνωρίζοντας, ίσως, πως κάποτε θα εκδοθούν –άρα και μ’ έναν τρόπο θα αυτολογοκρίνεται– δεν μειώνεται η αξία ενός κειμένου γεμάτο εμπνευσμένους χυμούς, στις σελίδες του οποίου ανασαίνουν σπουδαίοι άνθρωποι. Εξάλλου, ακόμη κι αυτή την ένσταση μ’ έναν τρόπο την καταρρίπτει, καθώς ομολογεί: «Και δεν ξέρω τελικά, ούτε μπορώ ν’ αποφανθώ τελεσίδικα, αν τα λάθη μάς φτιάχνουν ή εμείς τα φτιάχνουμε για να πάμε πιο μπροστά. Δεν ξέρω. Ούτε θέλω να μάθω περισσότερα. Πάντως, “υπάρχεις κι εγώ παρηγοριέμαι”. Κι αν αγάπησα τη Βάσω, είναι για τα λάθη που έκανε στη ζωή της. Και επηρέασαν την καριέρα της. Κι αν με αγάπησε κι αυτή, νομίζω πως είναι για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Είμαστε καλλιτέχνες με αδυναμίες και ανεξερεύνητες κι από εμάς τους ίδιους ουλές. Δεν είμαστε καριερίστες».
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
![](/images/w400/3/jpg/files/2024-02-02/final-voice-choice4.jpg)
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μια νουβέλα που θα κυκλοφορήσει εντός των επόμενων εβδομάδων από την Κάπα Εκδοτική.
Μια ομάδα σχεδιαστών συγκέντρωσε στο βιβλίο «Travelogue» πρωτότυπες πατέντες από κάθε γωνιά της Ελλάδας
Οικολογία: Γιατί χρειαζόμαστε την άγρια φύση — και γιατί αυτό μάς αφορά όλους
«Τότε έγραφα για πράγματα που δεν είχαμε βρει ακόμα λέξεις να τα περιγράψουν, όπως η τοξική αρρενωπότητα, τα fake news), η κουλτούρα της επαγρύπνησης εναντίον φυλετικών προκαταλήψεων και διακρίσεων»
Ένα βιβλίο γεμάτο χαριτωμένες παρατηρήσεις
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Το βιβλίο του Σέρχιο Πιτόλ «Η τέχνη της φυγής» (Δώμα, μετ. Αγγελική Βασιλάκου) είναι ο πρώτος τόμος της «Τριλογίας της μνήμης» του Μεξικανού συγγραφέα. Το ξεκίνησα και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου.
Αυτή την εβδομάδα ασχολούμαστε με το πώς μπορεί να μιλήσει κανείς για κουίρ υποκείμενα στην ιστορία, μέσα από το δοκίμιο «Can and should we queer the past» του Justin Bengry
Μια συζήτηση με τον μεταφραστή του βιβλίου, Χαράλαμπο Γιαννακόπουλο
Το επάγγελμα του συγγραφέα είναι πολύ μοναχικό
Τρεις μικροί εκδοτικοί οίκοι, με παιδικά βιβλία που ξεχωρίζουν
Τι σημαίνει να «νιώθεις ότι πεθαίνεις στη θέση ενός άλλου»;
Ένα συλλεκτικό τεκμήριο από τον Θανάση Κ. Κάππο για τον σπουδαίο τραγουδιστή, μέσα από αφηγήσεις ανθρώπων που τον έζησαν από κοντά
Μια ιστορία αγάπης, απώλειας και συμφιλίωσης σε καιρούς ανησυχητικών αλλαγών
Greekling, όπως Γραικύλος, εκ του Graeculus: φράση υποτιμητική που χρησιμοποιούνταν από τους Ρωμαίους για συμπολίτες τους που ήθελαν να το παίζουν Έλληνες. Κατά (μειωτική) επέκταση: ο υποταγμένος Έλληνας
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Τρεις μικροί εκδοτικοί οίκοι, με παιδικά βιβλία που ξεχωρίζουν
Ο γνωστός συγγραφέας και διαφημιστής μάς μιλάει για το νέο του βιβλίο «Το Φωτόδεντρο»
Πιστεύεται ότι γράφτηκε γύρω στον Απρίλιο-Ιούνιο του 1920 από ένα σανατόριο
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.