Σώματα και πρόσωπα προσωπικοτήτων του λόγου και της τέχνης (Έντουαρντ Άλμπι, Ναγκίμπ Μαχφούζ, Γκορ Βιντάλ, Έντμουντ Γουάιτ, Κάρλος Φουέντες, Ζαν Μποντριγιάρ, Τζεφ Κουνς κ.ά.) αλλά και καθημερινών αγοριών «δανείστηκε» ο Δημήτρης Γέρος για να ενσαρκώσει ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη. Το αποτέλεσμα εκδόθηκε σε αγγλόφωνο βιβλίο (“Shades of Love”, εκδ. Insight), με αντικριστό διάλογο ποιημάτων και φωτογραφιών, και τον ποιητή και τεχνοκριτικό Τζον Γουντ να παρατηρεί: «Οι φωτογραφίες του καλλιτέχνη στα ποιήματα του Καβάφη δεν εστιάζουν στο ολοκληρωμένο ποίημα, αλλά στην πιο λαμπερή στιγμή του». 35 από τις 70 φωτογραφίες θα εκτεθούν στο Ίδρυμα Κακογιάννη (1-31/12). Σε μερικές από αυτές θα προβάλλεται βίντεο με τον εικονιζόμενο να απαγγέλλει το ποίημα που αντιπροσωπεύει.
«Στο δρόμο για την “Ιθάκη” έβαλα τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, άνθρωπο με αρκετά περιπετειώδη και γεμάτη εμπειρίες ζωή, να περπατάει κρατώντας τα χειρόγραφά του και μια ομπρέλα» (Κεντρική φωτο)
«Στον ίδιο χώρο», Κάρλος Φουέντες, Μέξικο Σίτι, 2008
«Η χαρά πάντως να συναντώ ανθρώπους που θαυμάζω και αγαπώ και να δέχονται πρόθυμα να ποζάρουν, άλλοτε υποδυόμενοι τον ίδιο τον Καβάφη κι άλλοτε ερμηνεύοντας τις εικόνες των στίχων του, ήταν μεγάλη. Όμως τώρα αυτή η δουλειά ολοκληρώθηκε και παρ’ όλη τη συγκίνηση που μου δίνει βλέποντάς τη συγκεντρωμένη σ’ αυτό το βιβλίο μού δίνει παράλληλα και λίγη θλίψη γιατί τελείωσε το ωραίο ταξίδι με τους τόσους γοητευτικούς κι εκλεκτούς συνταξιδιώτες»
«Οι δυσκολότερες λήψεις ήταν με τους νέους που χρησιμοποίησα ως μοντέλα για τα ερωτικά κυρίως ποιήματα. Κανείς τους δεν γνώριζε τον Καβάφη και οι περισσότεροι βαριούνταν ακόμη και να διαβάσουν το ποίημα ώστε να είναι πειστικότεροι στο ρόλο τους. Εξάλλου γι’ αυτό είχαν επιλεγεί: για να υποδυθούν τον εαυτό τους, τα ανυποψίαστα (και κάποτε χυδαία) όμορφα, λαϊκά παιδιά που άρεσαν στον ποιητή και τα οποία έχει περιγράψει με τόσο γοητευτικό, αισθαντικό, ή και αισθησιακό τρόπο στα ποιήματά του»
“Che fece… il gran rifiuto”, Γκορ Βιντάλ, Λος Άντζελες, 2005
«Έχω ταξιδέψει έξι ώρες από τη Νέα Υόρκη στο Λος Άντζελες, φορτωμένος ένα βαρύ και ευαίσθητο τεχνικό εξοπλισμό, και περιμένω περισσότερο από μισή ώρα χτυπώντας την πόρτα του Γκορ Βιντάλ (ενώ δεν υπήρχε το όνομά του στο κουδούνι) και απελπισμένος νόμιζα ότι βρέθηκα σε λάθος διεύθυνση. Η ανακούφιση ήταν μεγάλη όταν εμφανίστηκε ο ηλικιωμένος συγγραφέας και μου εξήγησε ότι έλειπε ο υπηρέτης του και δεν άκουγε το κουδούνι επειδή ξαφνικά τον είχε πάρει ο ύπνος»
«Τους ερωτικά ευφάνταστους Pierre και Gilles σκέφτηκα να τους φωτογραφίσω για το ποίημα “Πολυέλαιος” και ήταν μεγάλη η έκπληξή μου όταν είδα να υπάρχει ένας τεράστιος πολυέλαιος στο καθιστικό τους. Ο Gilles, μάλλον κακόκεφος την ημέρα της φωτογράφισης, αρνιόταν να αγκαλιάσει τον Pierre επειδή ο δεσμός τους είχε τελειώσει…»
«Δέησις», Ολυμπία Δουκάκη, Αθήνα, 2010
«Κατά τη διάρκεια των φωτογραφίσεων με τους καλλιτέχνες και τους λογοτέχνες δεν αντιμετώπισα σοβαρές δυσκολίες. Γνώριζαν όλοι τον Καβάφη και μερικούς από αυτούς τους έχω βιντεοσκοπήσει να απαγγέλλουν θαυμάσια και με μοναδικό τρόπο το ποίημα για το οποίο έχουν ποζάρει»
«Σταις σκάλαις», Δημήτρης Γέρος και Κώστας, Λέσβος, 2001
«Δεν ξέρω αν ο Καβάφης θα ενέκρινε σήμερα αυτές τις φωτογραφίες. Σκεπτόμενος όμως με πόσο κουράγιο και τόλμη έκανε ποίηση τα πάθη του και τα δημοσιοποιούσε σε μια εποχή που ήταν ακόμη νωπός ο αντίκτυπος από τη φυλάκιση του Όσκαρ Ουάιλντ στην Αγγλία, φοβάμαι ότι μπορεί να τις έβρισκε αρκετά συντηρητικές»
Τα κειμενα του Δ. ΓΕΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΛΟΓΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ. Οι τίτλοι των ποιημάτων είναι από το «Κ. Π. Καβάφης, Άπαντα Ποιητικά», εκδ. Ύψιλον.
Ένα βιβλίο μυστηρίου για ένα κορίτσι που μεγαλώνει προσπαθώντας ν’ ανακαλύψει τον εαυτό του, αλλά και το κατά πόσο ο Αμερικανός πατέρας του ήταν μπλεγμένος με την Απριλιανή χούντα
Μιλήσαμε για το νέο του βιβλίο, ένα μυθιστόρημα για τη μονίμως φευγαλέα αίσθηση της μητέρας του, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο η μνήμη πλάθει την προσωπική ιστορία
15°
