Γιατί γέλασα τις δύο προηγούμενες φορές που το είδα (χάχας είσαι και φαίνεσαι). Γιατί ο Κυριακίδης δίνει ρεσιτάλ. Γιατί χειρίζεται τόσο καλά το ρόλο, που σκέφτεσαι «δεν μπορεί, για εκείνον θα τον έγραψαν». Και γιατί η προαιώνια μάχη μεταξύ αντρών και γυναικών φέρνει πάντα δάκρυα. Στην προκειμένη περίπτωση, δάκρυα γέλιου.
«Λοκαντιέρα», Κάππα
Γιατί τα νέα και οι κριτικές από την καλοκαιρινή περιοδεία της πείθουν και τον πιο στριμμένο πως εδώ θα γελάσει το χειλάκι του. Γιατί όλα τα έργα του Γκολντόνι είναι από τα πιο ευφρόσυνα που ανεβαίνουν σε θέατρο. Γιατί η Λουιζίδου και ο Κόκλας πάντα έχουν κέφια επί σκηνής.
«Ζωή ποδήλατο», Ακάδημος
Γιατί εκτυλίσσεται στην πιο απρόβλεπτη περίοδο της χρονιάς (τις Απόκριες) και μάλιστα σ’ ένα ερειπωμένο ξενοδοχείο. Γιατί ο τίτλος υπόσχεται παρεξηγήσεις, αλλά κυρίως γιατί ο Βασίλης Τσιβιλίκας –στις καλές χρονιές του– είναι ίσως ο πιο αφοπλιστικός κωμικός της γενιάς του. Γιατί μου αρέσει η κόντρα: φιζίκ vs κωμικός ρόλος (Τσαρούχας).
Γιατί οι Ρέππας-Παπαθανασίου ξέρουν τη συνταγή του γέλιου. Διαλέγεις απολαυστικούς κωμικούς (Γερασιμίδου, Αντωνόπουλος, Γαλανοπούλου), βάζεις μια τζούρα μικροαστισμού και προσθέτεις έναν Γερμανό που προσπαθεί να βγάλει άκρη. Στη μέση; Ένας οίκος ανοχής που διεκδικεί ευρωπαϊκή επιδότηση ως πνευματικό κέντρο ή αλλιώς «γελάμε με τα χάλια μας».
«Τα κορίτσια με τα μαύρα», Αλίκη
Γιατί τρελαίνομαι με το στραβό χαμόγελο της Μουτίδου στην αφίσα, το αυστηρό ύφος της Διαβάτη, τη νηφάλια έκφραση της Ρώπα και το τρομοκρατημένο βλέμμα της Καστάνη. Γιατί όταν οι Ρήγας-Αποστόλου αποφασίζουν να δημιουργήσουν ένα… ακόλαστο μοναστήρι το αποτέλεσμα προμηνύεται ξεκαρδιστικό.
Γιατί ο Φιλιππίδης γνωρίζει την κωμωδία καλά και τη «Μαύρη» ακόμα καλύτερα – φέτος τη σκηνοθετεί, ενώ στο παρελθόν πρωταγωνίστησε. Γιατί η ιδιόρρυθμη συνθήκη του έργου (μια διακοπή ρεύματος αναγκάζει τους ηθοποιούς να κινούνται στα τυφλά) προβλέπεται ενδιαφέρουσα!
«Συμπέθεροι απ’ τα Τίρανα», Λαμπέτη
Γιατί ο αυτοσαρκασμός μιας κοινωνίας που θεωρεί τη λέξη «Αλβανός» συνώνυμη με τη λέξη «ύποπτος» είναι κωμικοτραγικός. Γιατί η τετράδα Σταυροπούλου - Χατζηπαναγιώτης - Μαυρόπουλος - Ευείδη είναι εκρηκτική.
«Τι είδε ο μπάτλερ», Δημήτρης Χορν
Γιατί, συνδυάζοντας το φλεγματικό χιούμορ με τον πουριτανισμό της βρετανικής κοινωνίας, αποτελεί μία από τις απολαυστικότερες φάρσες του 20ού αιώνα. Γιατί ο Μοσχόπουλος οργανώνει υποδειγματικά το θίασο, με τους ηθοποιούς να κινούνται με ακρίβεια δευτερολέπτου.
«Αι δύο… μονόλογοι», Παραμυθίας
Γιατί έχω ακούσει μόνο καλά λόγια για το two men show των Σεραφείμ-Χατζηπαύλου. Γιατί το σλόγκαν τους «μια υπερπαραγωγή με δύο μικρόφωνα και έναν προβολέα» επιβεβαιώνει πως διαθέτουν το βασικό χαρακτηριστικό των καλών stand up comedians: αυτοσαρκασμό. Και γιατί το εμπνευσμένο stand up προκαλεί πάντα αυθόρμητο γέλιο.
«Τυφλοσούρτης», Μικρό Παλλάς
Γιατί πρωταγωνιστούν ένας εν αποστρατεία εξαρτημένος αστυνομικός… σκύλος και μία τυφλή ζαχαροπλάστης (Σοφία Φιλιππίδου). Γιατί πρόκειται για μια αστυνομική κωμωδία που δανείζεται όλο το σουρεαλισμό της πόλης. Γιατί την υπογράφει ο Αθερίδης.
Γιατί στο «Σύνελθε, Ελένη - σύνελθε εσύ, Αντωνάκη» έχω αναπτύξει αντανακλαστικά γέλιου. Γιατί ο Μπέζος είναι σπουδαίος κωμικός και το «αντωνίστικο» μουστάκι του σπουδαίο επίσης. Γιατί με την Τσαλίκη έχουν φοβερή χημεία και γιατί η ανατροπή της εξουσίας, ακόμα κι ανάμεσα σ’ ένα ζευγάρι, έχει πάντα γέλιο.
«Μαίρη - Μαίρη», Πόρτα
Γιατί αποτελεί, διαχρονικά, μία από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες του Broadway. Γιατί ο Μπομπ και η Μαίρη χαρακτηρίζονται από τον κωμικό νεοϋορκέζικο νευρωτισμό που αγαπάς στον Γούντι. Γιατί η πρώτη συνάντηση ενός ζευγαριού, εννιά μήνες μετά το χωρισμό του, κρύβει ευτράπελα. Και γιατί όλ’ αυτά τα σκηνοθετεί ο Γιώργος Κιμούλης. Γιατί παίζει μια κεφάτη νεανική ομάδα (Αν. Δρακουλάκη, Παν. Πετράκης κ.ά.)
«Μάνα, μητέρα, μαμά», Βεάκη
Γιατί πεθαίνεις στα γέλια με την Ντίνα Κώνστα που κεντάει στο ρόλο της χαμένης μέσα στην ελληνική μεταπολιτευτική πραγματικότητα –δες διαμέρισμα αντιπαροχής– γιαγιάς. Γιατί παίζει και ο ίδιος ο συγγραφέας, ο Γιώργος Διαλεγμένος, που σίγουρα θα ξέρει καλύτερα από τον καθένα πως είναι ο ήρωάς του, ο Σωτηράκης.
«Το ντοκιμανταίρ», Altera Pars
Γιατί οι Ex Animus έχουν ήδη καλές συστάσεις από τα ενδιαφέροντα “Sorry! Sold Out!” και «Νοσφεράτου Διδόντικους». Γιατί οι δουλειές τους χαρακτηρίζονται από τρέλα και δημιουργικότητα. Γιατί οι έξυπνες ερωτήσεις υποδηλώνουν χιούμορ και η ταλαντούχα ομάδα θέτει φέτος το πιο αποστομωτικό των ερωτημάτων: «Νομίζετε ότι ξέρετε την αλήθεια;».
Μη χάσεις
Λυσιστράτη
Η σκηνοθεσία του Κακλέα έπεισε, οι ηθοποιοί τα «σπάνε» στη σκηνή και οι παραστάσεις γίνονται sold out. Οπότε, αν δεν θέλεις να τη χάσεις μερίμνησε νωρίς για εισιτήρια. Έως 7/11, Πολιτιστικό Κέντρο Ελληνικός Κόσμος, Πειραιώς 254, Ταύρος, 212 2540.312, 212 2540.000
Το έργο της Μαρίας Ζαβάκου για τον ψηφιακό εκφοβισμό και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η νέα γενιά ανεβαίνει στη σκηνή σε σκηνοθεσία Γιολάντας Μαρκοπούλου
