Ένα απόγευμα στο πίσω μέρος μεσοαστικού σπιτιού στην Καλογρέζα ένα ζευγάρι ετοιμάζεται να πάει σε γάμο. Με αφορμή το «Δώρο» γάμου ξεκινάει ένας τρομερός τσακωμός, που βγάζει στην επιφάνεια όλα τα νεοελληνικά απωθημένα τους. Στο δεύτερο ανέβασμα της κωμικής παράστασης, ο Αλέξανδρος Ρήγας μιλάει για το έργο του στην A.V.
Πώς αποφασίσατε να ανεβάσετε ξανά το «Δώρο»;
Το «Δώρο» –το πρώτο θεατρικό έργο που γράψαμε με τον Δημήτρη και έχει συναισθηματική αξία για μας– είναι ένα έργο που σχολιάζει με καυστική και αγαπησιάρικη ματιά μια ολόκληρη γενιά νεοελλήνων που «ανδρώθηκαν» μέσα από μια εποχή με φανταχτερά ψέματα από την πολιτική και με όνειρα για οικονομική ευμάρεια που ποτέ δεν ήρθε… μέχρι και μια σεξουαλική επανάσταση για την οποία δεν ήμασταν έτοιμοι και ως εκ τούτου την πληρώσαμε πολύ ακριβά. Μια γενιά που φοβάται να πει την αλήθεια, που δεν ξέρει με ποιον τρόπο να ζήσει και επιλέγει την ακριβοπληρωμένη λύση του ζωτικού ψεύδους. Όλα αυτά λοιπόν, καθώς μεγαλώνουμε, νιώσαμε την ανάγκη να τα ξαναδούμε και να διαπιστώσουμε ότι τίποτα δεν άλλαξε από τότε που πρωτογράψαμε το έργο. Τέλος, θέλαμε να πούμε μία συγνώμη γιατί σ’ εκείνη την πρώτη γραφή ήμασταν ίσως λίγο παραπάνω αυστηροί με τους ήρωες απ’ όσο τους άξιζε. Ελπίζουμε αυτή η δεύτερη ενασχόλησή μας με το έργο να είναι πιο γόνιμη και πιο ουσιαστική και να τη χαρείτε όσο τουλάχιστον τη χαρήκαμε και εμείς.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ καλού και φτηνού χιούμορ;
Το χιούμορ καθορίζεται από την αισθητική όχι μόνο αυτών που το φτιάχνουν, αλλά και αυτών στους οποίους απευθύνεται. Το καλό χιούμορ πηγάζει κατά τη γνώμη μου από το πόσο αρνείσαι να γαργαλίσεις τα ταπεινά ένστικτα του κοινού. Και από το πόσο βάζεις δύσκολα και στον εαυτό σου και στο κοινό. Αυτό –πέρα από την καλή πρόθεση– δεν είναι πάντα εύκολο να γίνει πράξη…
Ποια είναι η σχέση μεταξύ βωμολοχίας και χιούμορ;Γιατί τη χρησιμοποιείτε τόσο στα έργα σας;
Η βωμολοχία πάντα, από καταβολής θεατρικών κειμένων στην κωμωδία, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με το χιούμορ. Από τον Αριστοφάνη και τον Μολιέρο μέχρι τον Όσκαρ Ουάιλντ και τον Γούντι Άλεν, η τολμηρότητα στο λόγο και οι πιπεράτες εκφράσεις ήταν μέρος του «κωμικώς εκφράζεσθαι». Μάλλον θα πρέπει να ψάξουμε βαθιά στην ανθρώπινη ψυχή για να δούμε τι είναι αυτό που μας κάνει να γελάμε ακούγοντας βρόμικες λέξεις. Εμείς χρησιμοποιούμε αυτού του είδους το λόγο όταν πιστεύουμε ότι οι συγκεκριμένοι ήρωες θα μιλούσαν έτσι και στην αληθινή ζωή…
Από το έργο σας βγαίνει μία κυνική εικόνα για τον έρωτα...
Κυνική εικόνα για τις ανθρώπινες σχέσεις γενικότερα. Όχι μόνο για τον έρωτα. Με λύπη διαπιστώνω, όσο μεγαλώνω, ότι σπανίζουν οι αληθινές σχέσεις σε όλους τους τομείς… Τα πρόσωπα στο «Δώρο» αναγκάζονται να κάνουν την απόλυτη σύμβαση κι έχουν καταλάβει ότι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτό που λέμε «ζωτικό ψεύδος».
Πότε ξέρετε ότι έχετε γράψει μια καλή ατάκα στην οποία θα γελάσει το κοινό;
Πιστέψτε με… ποτέ! Το κοινό σε ξαφνιάζει συνεχώς. Ευτυχώς!
Ποια είναι η αγαπημένη σας διαδρομή στην πόλη;
Οι κεντρικές αρτηρίες της Αθήνας τη νύχτα: Πανεπιστημίου, Αλεξάνδρας, Κηφισίας, Μεσογείων. Δεν ξέρω γιατί, αλλά τη νύχτα μου βγάζουν μια ομορφιά κι ένα φως που δύσκολα τα βλέπω τη μέρα. Στην Αθήνα μού αρέσουν ΟΛΑ τη νύχτα της. Στην Αθήνα δεν μού αρέσει ΤΙΠΟΤΑ τη μέρα της…
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
13°
