«Εκάβη» στην Εθνική Γλυπτοθήκη σε σκηνοθεσία και απόδοση Κωνσταντίνου Χατζή και μουσική του Γιώργου Κουμεντάκη
Μια πρωτότυπη μουσικοθεατρική performance βασισμένη στην Εκάβη του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία και απόδοση του Κωνσταντίνου Χατζή και μουσική του Γιώργου Κουμεντάκη, θα παρουσιαστεί στην Εθνική Γλυπτοθήκη από τις 19 έως τις 23 Μαρτίου. Η παράσταση αντλεί από την τραγωδία του Ευριπίδη για να σκιαγραφήσει την αέναη δίψα του ανθρώπου για εξουσία, καταστροφή και πόλεμο, προσφέροντας ένα σπαρακτικό πορτρέτο του σύγχρονου κόσμου. Μέσα από τον λόγο της Εκάβης, που γίνεται το όχημα της αφήγησης, η performance μελετά την έννοια του πολέμου, της προσφυγιάς, της γενοκτονίας, της ελπίδας, του ονείρου, του εφιάλτη και του σκοταδιού.
Εκάβη, σε απόδοση Κωνσταντίνου Χατζή και μουσική Γιώργου Κουμεντάκη στην Εθνική Γλυπτοθήκη
Η Εκάβη, η μάνα, η πατρίδα, η βασίλισσα, περπατά μέσα στον κόσμο των νεκρών, διασχίζοντας το χρόνο σαν κυρτό βέλος, περιπλανιέται στα ερείπια, στα νεκρά σώματα, στην λάσπη και στο αίμα. Το γέρικο σώμα της, πεσμένο στην «σκληρή, καμένη γη», συνομιλεί με θεούς και ανθρώπους, αγωνίζεται, αντιστέκεται και, τελικά, σηκώνεται, κοιτάζοντας κατάματα το τρομερό πρόσωπο του πολέμου. Η δύναμη του λόγου της αντηχεί εκκωφαντικά μέσα στους αιώνες, ενώ η μουσική ακολουθεί την ίδια διαδρομή. Ανθρώπινα βήματα, γρήγοροι ή αργοί ρυθμοί, σταθεροί ή ακανόνιστοι, βέβαιοι ή αβέβαιοι, αφηγούνται την ιστορία κάθε ανθρώπου που περιπλανιέται σε μια κατεστραμμένη πόλη. Ο ήχος της παράστασης ενσωματώνει γρήγορες ανάσες, ρόγχους και κατακερματισμένους ψιθύρους, προσδίδοντας μια αίσθηση αφόρητης έντασης και ψυχικής φόρτισης.
Η παράσταση δεν αποτελεί διασκευή της τραγωδίας του Ευριπίδη, αλλά μια συρραφή του αυθεντικού λόγου του, ο οποίος συνδιαλέγεται με τη μουσική του Κουμεντάκη και με κάποια τραγούδια του ίδιου συνθέτη, όλα εναρμονισμένα με τον ιδιαίτερο χώρο της Εθνικής Γλυπτοθήκης. Η performance Ευριπίδου Εκάβη αντλεί έμπνευση από τα γλυπτά που εκτίθενται στο μουσείο, δημιουργώντας ένα διάλογο μεταξύ της τραγωδίας και των καλλιτεχνικών έργων που φιλοξενούνται στον ίδιο χώρο. Η ιστορία της βασανισμένης Εκάβης, που μεταμορφώνεται σε μαινάδα και ξεριζώνεται από το μητρικό της δάσος για να θαφτεί σε ξένη γη, αναδεικνύει τον πόνο της και την αγωνία της να βρει τη θέση της στον κόσμο. Αυτό το σύγχρονο πορτρέτο της ανθρώπινης τραγωδίας συνομιλεί με τα έργα τέχνης του παρελθόντος, όπως η Πηνελόπη του Λεωνίδα Δρόση και ο Ιπποκένταυρος του Θωμά Θωμόπουλου, προσφέροντας μια σπαρακτική αντανάκλαση της ιστορίας του ελληνισμού και των ανθρώπων του.
Η Εκάβη του Κωνσταντίνου Χατζή λειτουργεί εδώ ως alter ego της Αναδυόμενης (1975) του Δημήτρη Αρμακόλα, που αποτυπώνει την ελληνική κοινωνία και τη μάνα που αναδύεται από το σκοτάδι για να μοιραστεί το δράμα της και να λυτρωθεί μέσω της κάθαρσης. Η παράσταση εστιάζει στη σημασία της μνήμης, που είναι καθοριστική για τη διαμόρφωση της πολιτισμικής ταυτότητας ενός έθνους ή μιας κοινότητας. Τα γλυπτά της Γλυπτοθήκης αποτελούν μνημονικές εγγραφές που μαρτυρούν κάθε πέρασμα και κάθε αλλαγή στην ιστορία του ελληνικού πολιτισμού. Μέσα από τη performance αυτή, η Εκάβη του Χατζή μεταμορφώνεται σε ένα κινούμενο γλυπτό, που αναζητά το δρόμο της επιστροφής στην προθήκη της Τροίας, εκεί όπου δικαιωματικά ανήκει.
Σημείωση: Τα τραγούδια και οι μουσικές αποτελούνται από 7 ομόπλευρα μέρη, το καθένα από τα οποία εμπεριέχει μια διαφορετική έννοια της περιπλάνησης. Οι στίχοι των τραγουδιών είναι στα αγγλικά και ένα στα σουηδικά. Θα ακουστούν μερικά a capella από τον Βασίλη Μηλιώνη καθώς και από τον Άρη Χριστοφέλλη με συνοδεία μουσικής. Στην παράσταση ακούγεται και ένα τραγούδι με την φωνή της Σοφίας Χιλλ.
Μια μεγάλη μουσικοθεατρική παραγωγή, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Θάνου Αλεξανδρή, που μας γυρίζει πίσω στην Ελλάδα των δεκαετιών του ’80 και του ’90
Την αγαπήσαμε για τη θρυλική της ατάκα «Σας αγαπώ». Τώρα τη συναντήσαμε με αφορμή την παράσταση «Blue Train», στην οποία πρωταγωνιστεί και της ζητήσαμε να μας μιλήσει για όλα.
8°
