Κωνσταντίνος Ρήγος: Επιστρέφει έπειτα από 18 χρόνια στο ΚΘΒΕ με το Ρωμαίος και Ιουλιέτα

Μετά την επιτυχία του φετινού χειμώνα, το «Brokeback Mountain» στο θέατρο Κνωσός, ο Κωνσταντίνος Ρήγος ανεβαίνει και πάλι στο ΚΘΒΕ, έπειτα από 18 χρόνια, ως σκηνοθέτης, χορογράφος και σκηνογράφος, για να παρουσιάσει το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» με μια νέα ματιά. Λίγο πριν από την πρεμιέρα το Σάββατο 25. 01, μιλήσαμε μαζί του.

Κωνσταντίνος Ρήγος | 18 χρόνια μετά στο ΚΘΒΕ με το Ρωμαίος και Ιουλιέτα

― Κωνσταντίνε, το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» πώς έγινε;

Όταν μου ζητήθηκε να επιστρέψω, έπειτα από 18 χρόνια, στο ΚΘΒΕ για να κάνω μια παράσταση, αρχικά είχα διαλέξει ένα άλλο έργο, αλλά μετά, επειδή μ’ έτρωγε αυτό, αποφασίσαμε με τον διευθυντή, τον Αστέριο Πελτέκη, να ξαναδώ το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», για να αποκαταστήσω μέσα μου το έργο, αλλά και γιατί ήθελα να το κάνω – πραγματικά αισθανόμουν ότι δεν το είχα ολοκληρώσει στην εκδοχή που είχα κάνει κάποια χρόνια πριν.

Και είμαι χαρούμενος, να σου πω την αλήθεια, γιατί επιστρέφω σε ένα θέατρο έπειτα από τόσα χρόνια και οι άνθρωποι που ήταν εκεί τότε με αγκαλιάζουν και μιλούν γι' αυτές τις στιγμές και για τις εμπειρίες μας. Τότε, με το ΚΘΒΕ γυρίσαμε όλο τον κόσμο. Πριν κλείσει το Χοροθέατρο –γιατί έκλεισε όταν έφυγα, και είναι τραγικό αυτό που συνέβη στην πόλη– κάναμε περιοδείες... στο Καράκας, στο Σάο Πάολο, στη Σιγκαπούρη, στο Κάιρο, στη Λιόν, στο Βερολίνο και αλλού.

Λίγο καιρό αφότου έφυγα από κει, ο διευθυντής το έκλεισε. Ουσιαστικά σχεδόν όλη εκείνη η ομάδα σταμάτησε τον χορό, κάνανε κάτι άλλο. Μόνο μια κοπέλα από αυτούς είναι τώρα βοηθός σκηνής στο θέατρο. Όλοι οι υπόλοιποι με τους οποίους συνεργαζόμασταν, αν και Θεσσαλονικείς, φύγανε από την πόλη. Πλήρης διάλυση. Και, ξέρεις, αυτό ήταν μια εμπειρία πολύ τραυματική, γιατί ήταν μια ομάδα η οποία, πραγματικά, εκείνη τη στιγμή βρισκόταν στην καλύτερη περίοδό της. Και αισθάνομαι πως η πόλη έχει ανάγκη να πάρει πίσω το Χοροθέατρο. Οι νέοι που κάνουν χορό πρέπει να έχουν ένα σημείο αναφοράς στην πόλη.

Επειδή λοιπόν είχα αφήσει εκκρεμότητες με το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» και επειδή κατά καιρούς έχω πάει με παραστάσεις χορού στη Θεσσαλονίκη, ήθελα να πάω με κάτι τελείως διαφορετικό, να δείξω και αυτή την πλευρά μου, που δεν είναι τόσο γνωστή στην πόλη. Η ομάδα των ηθοποιών είναι από το ΚΘΒΕ και είναι όλοι τους εξαιρετικοί, δοσμένοι στην παράσταση και πολύ ταλαντούχοι. Νομίζω, για κάποιους απ' αυτούς θα μιλάμε στο μέλλον.

― Θα έχει κάτι το επαναστατικό πάλι η σκηνοθεσία σου;

Δεν είναι ο «Ρωμαίος και η Ιουλιέτα» όπως το φαντάζεται κανείς. Καμιά φορά μπερδεύουμε το ρομαντικό με το ρομάντζο. Το έργο αυτό είναι ρομαντικό, μιλάει για τον θάνατο, δεν είναι ρομάντζο, αλλά ένα πολύ σκληρό έργο. Οι πρωταγωνιστές του είναι έφηβοι, αυτό τα λέει όλα. Ουσιαστικά μιλάμε γι' αυτή την πρώτη εφηβεία, που τα πάντα είναι στο κόκκινο.

Τα πάντα είναι στο όριο του να ζήσω ή να πεθάνω.

Η ειρωνεία, το χιούμορ, το δράμα είναι όλα στην κόκκινη γραμμή, κι αυτό είναι ένα στοιχείο του έργου που με ενδιαφέρει πάρα πολύ, διότι μέσα απ' αυτό δικαιολογείται για μένα και όλο το έργο. Το μετατοπίζω σε ένα άχρονο σήμερα, σε ένα δυστοπικό περιβάλλον. Από τη μία πλευρά της σκηνής ένα εγκαταλειμμένο αυτοκίνητο –που έχει γεμίσει βλάστηση σαν να είναι στο Τσερνόμπιλ, και συμβολίζει την ύπαιθρο, τον δρόμο, το δάσος– και από την άλλη μια σκαλωσιά που στηρίζει το διαλυμένο σπίτι της οικογένειας των Καπουλέτων, με το δωμάτιο της Ιουλιέτας και το μπαλκόνι.

Ο τρόπος και η ακρότητα με τα οποία θέλω να παίξουν τα παιδιά είναι η άποψη της παράστασης. Τσακώνονται, τρολάρουν, κλαίνε, γελάνε, κάνουν έρωτα, ζουν, πεθαίνουν. Αλλά κρατάω αμιγώς την αφήγηση του έργου στη μετάφραση του Δ. Καψάλη, που λειτουργεί καταλυτικά, φέρνει το έργο στο σήμερα, αλλά δεν ακυρώνει την ποιητικότητα του Σαίξπηρ. Οπότε νομίζω ότι αυτό που θα δουν οι θεατές στη Θεσσαλονίκη δεν είναι αυτό που θα περιμένουν.

• Ουίλιαμ Σαίξπηρ, «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» – Νέα παραγωγή ΚΘΒΕ.
• Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης.
• Σκηνοθεσία-Χορογραφία-Σκηνικά: Κωνσταντίνος Ρήγος.
• Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.
• Πρεμιέρα Σάββατο 25|01.