- CITY GUIDE
- PODCAST
-
30°
Φαίδρα: από το Λονδίνο στην Επίδαυρο
Χαρακτηρίστηκε ενθουσιωδώς –πριν καν ανεβεί στην Επίδαυρο– «η παράσταση του καλοκαιριού».
![8822-20147.jpg 8822-20147.jpg](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2010/09/28/8822-20147.jpg)
Χαρακτηρίστηκε ενθουσιωδώς –πριν καν ανεβεί στην Επίδαυρο– «η παράσταση του καλοκαιριού».Αρκούν όμως μία ηθοποιός-σταρ βραβευμένη με Όσκαρ (Έλεν Μίρεν, «Βασίλισσα»), η σφραγίδα του Βασιλικού Εθνικού Θεάτρου της Μεγάλης Βρετανίας, ένας ανερχόμενος κινηματογραφικός ηθοποιός (Ντόμινικ Κούπερ, “Mamma Mia”) και σμήνη κοσμικών στο κοίλον της Επιδαύρου για να μιλάμε για ΤΟ θερινό καλλιτεχνικό γεγονός; Ή μήπως τελικά στους αγαπημένους μας καλλιτέχνες στη σκηνή προβάλλουμε αυτά που επιθυμούμε να δούμε κι όχι αυτά που μας δείχνουν, όπως ακριβώς συμβαίνει κι όταν είμαστε ερωτευμένοι; Γιατί εδώ που τα λέμε η Φαίδρα της Έλεν Μίρεν, ε, δεν θα μείνει και στο συλλογικό υποσυνείδητο των θεατρόφιλων ως συγκλονιστική ερμηνεία. Ευπρεπής ναι, αλλά δεν μας πήρε και το σκαλπ.
Το κοινό όμως δείχνει να αγαπάει –και κυρίως να σέβεται– την Έλεν Μίρεν. Κάτι η σκηνική της προϊστορία με το μεγαθήριο Πίτερ Μπρουκ, κάτι το αυστηρό της παρουσιαστικό συνδυασμένο με μια απροσποίητα μποέμ συμπεριφορά, κάτι η άρνησή της να «τραβήξει» τα χαρακτηριστικά της υποκύπτοντας στη lifestyle εμμονή της νευρωτικής παράτασης της νεότητας, συν οι διακρίσεις σε ταινίες και παραστάσεις, με αποκορύφωμα το Όσκαρ, και να οι λατρείες και τα καλλιτεχνικά συγχωροχάρτια. Αλλά θα μου πείτε, εντάξει, αυτό ισχύσει για τα Αγγλάκια, εμείς τώρα πώς τον πάθαμε τον έρωτα με τη Μίρεν; Μια φράση της έφτασε να μας σκλαβώσει διά βίου: «Το να παίζεις στην Επίδαυρο είναι περισσότερο από το να κερδίζεις ένα Όσκαρ». Αυτό ήταν. Τοποθέτησε την Επίδαυρό «μας» πιο πάνω και από την οσκαρική της διάκριση στην προθήκη με τα τρόπαιά της κι αμέσως έγινε το νέο “Epidaurus icon”. Και δώσ’ του ενθουσιώδη χειροκροτήματα και ιαχές στο τέλος των δύο παραστάσεων από το πόπολο αλλά και την Αυτού, επίσης οσκαρική, Μεγαλειότητα, τον Τομ Χανκς, που παραβρισκόταν ανάμεσα στους θεατές.
Τι όμως είδαμε πραγματικά στην Επιδαύρεια σκηνή; Και πόσο έμοιαζε ή διαφοροποιόταν από την αντίστοιχη πρεμιέρα στη σκηνή Lyttelton του Royal National Theatre στο Λονδίνο; Καταρχάς, με έκπληξη είδαμε να επιβεβαιώνεται ο σκηνοθέτης της παράστασης και καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Νίκολας Χάιτνερ, με μόνο τρεις πρόβες στο αρχαίο θέατρο του Πολυκλείτου, όταν δήλωνε στο Λονδίνο πως «οι ηθοποιοί έχουν πάρει πλέον τα ηνία των ρόλων τους και το να παίξουν σε έναν άλλο χώρο, και δη ανοιχτό, δεν θα αποτελέσει πρόβλημα». Επιβεβαιώθηκε και η Έλεν Μίρεν όταν δήλωνε πως «είναι εντυπωσιακά εύκολο να προσαρμοστείς ως καλλιτέχνης στις απαιτήσεις του ανοιχτού χώρου». Όντως, και οι οχτώ ηθοποιοί της παράστασης τοποθέτησαν πολύ εύκολα τη φωνή και την κίνησή τους στο ανοιχτό αργολικό θέατρο, πιστοποιώντας για άλλη μια φορά (θυμάστε πέρυσι την εξαιρετική Φιόνα Σο στις Επιδαύρειες «Ευτυχισμένες μέρες») τη στιβαρή τεχνική της βρετανικής θεατρικής σχολής. Όμως, όπως στο Λονδίνο, έτσι και στην Επίδαυρο η βασίλισσα Φαίδρα ήταν ο αδύναμος κρίκος της παράστασης. (Δεν θα σχολιάσω καν τον Θησέα του Στάνλεϊ Τάουνσεντ, που αντί για τον πολυθρύλητο ήρωα παρέπεμπε σε ούγκα-ούγκα άνθρωπο των σπηλαίων). Η Μίρεν, λοιπόν, ναι μεν έφερε την αίγλη του Όσκαρ της, μαζί όμως κι έναν grand μελοδραματισμό που την πρόδιδε στις πιο απαιτητικές στιγμές της παράστασης. Για παράδειγμα, όταν ακούει τα νέα για το θάνατο του Θησέα, το “Oh, my God” της ήχησε τόσο ουδέτερο σα να έπεσε ένας παραπάνω κύβος ζάχαρης στο τσάι της κι όχι σα να άνοιγε ο δρόμος για τον ανομολόγητο έρωτά της, το θετό γιο της Ιππόλυτο. Αντιθέτως, στο νεαρό και σχετικά άπειρο Ντόμινικ Κούπερ (Ιππόλυτος) μάλλον ταιριάζει το ελληνικό φόντο. Όμως, αφού έπεφτε που έπεφτε στα χώματα για την αγάπη του την Αρικία, γιατί δεν κυλιόταν κανονικά παρά ακροπατούσε, σα δεσποσύνη σε απόγνωση;
Οι βασικές πάντως διαφορές ανάμεσα στην παράσταση του Λονδίνου και τη δική μας ήταν το σκηνικό και οι φωτισμοί. Στο με πετρώδη τοιχώματα σκηνικό του Λονδίνου δέσποζε ένας τεράστιος βράχος, ενώ στην Επίδαυρο επιλέχθηκε μια μίνιμαλ ημικυκλική κατασκευή εν είδει παλατιού. Οι δε φωτισμοί του Λονδίνου παρέπεμπαν στο ελληνικό φως, με το γαλάζιο ουρανό να δηλώνει το μεσογειακό τόπο δράσης, ενώ στην Επίδαυρο ήταν σαφώς πιο υποβλητικοί.
Εν ολίγοις, η «Φαίδρα» του Βασιλικού Εθνικού Θεάτρου της Μ. Βρετανίας δεν ήταν μια κακή παράσταση. Ήταν κάτι χειρότερο. Μια βαρετή παράσταση. Που έκανε την «έκπληξη» όταν τρεις ηθοποιοί πάτησαν πάνω στη θυμέλη –τον αρχαίο βωμό του Διονύσου– για να πουν τους μονολόγους τους, ενώ ο Θησέας, ως νέος Κόναν ο Βάρβαρος, έσπασε πάνω της μια κανάτα κόκκινο κρασί καθώς ζητούσε από τον Ποσειδώνα να τιμωρήσει το γιο του Ιππόλυτο. Προφανώς, ούτε ο σκηνοθέτης ούτε ο ηθοποιός γνώριζαν ότι στην αρχαιότητα έσπαζαν τα αντικείμενα του εκλιπόντος στα νεκρόδειπνα, μετά την ταφή του νεκρού. Ούτε αντιλήφθησαν τη φθορά που μπορεί να προκαλέσουν σε ένα αρχαίο μνημείο και πρώην ιερό μέρος.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
![](/images/w400/3/jpg/files/2024-02-02/final-voice-choice4.jpg)
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά μιλάει για τη νέα του παράσταση-πλατφόρμα
Και ακόμα: «Μήδεια» στο Παλλάς, «Ηρακλής μαινόμενος» στο Κηποθέατρο Παπάγου, Yamammoto Noh Theatre στο Σχολείον της Αθήνας, 3 δουλειές της bijoux de kant
Μισός αιώνας (και βάλε) Σταμάτης Φασουλής και ό,τι συμβαίνει στην επιθεώρηση θα έχει πάντα το στίγμα του
Ο μεγάλος σκηνοθέτης μάς μιλά για την Ορέστεια που παρουσιάζει στην Επίδαυρο
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Γιώργος Κουμεντάκης παρουσίασε το νέο, φιλόδοξο, πολυσυλλεκτικό και ευρείας απεύθυνσης πρόγραμμα
Καθώς η «Amalia Melancholia» έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, η συγγραφέας του βιβλίου «Ο κήπος της Αμαλίας» (εκδόσεις Πατάκη) γράφει για τη «βασίλισσα των φοινίκων»
Τι κάνουν ο βραβευμένος σεναριογράφος και η καταξιωμένη ηθοποιός στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής; Τους ζητήσαμε να αποκωδικοποιήσουν τις «Ετυμολογίες», αυτή τη διαφορετική παράσταση-«ημερίδα»
Ένας τετράποδος ντετέκτιβ αναλαμβάνει να εξιχνιάσει τη δολοφονία ενός άλλου σκύλου. Η βία και η μη απόδοση δικαιοσύνης βρίσκονται στο επίκεντρο της νέας παράστασης του γνωστού σκηνοθέτη
Η «ψυχή» του studio αρχαίου δράματος γράφει για το Διεθνές Εργαστήριο Αρχαίου Δράματος του Εθνικού Θεάτρου
Οι εκδηλώσεις της πρώτης εβδομάδας του θεσμού
Μιλήσαμε με τους βραβευμένους συγγραφείς Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη και Βίβιαν Στεργίου για τις ηρωίδες που εμπνεύστηκαν από την «Εκάβη» και την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη
Η διακεκριμένη σκηνοθέτις μάς συστήνει τη νέα, υπαρξιακή και ιδιαίτερη για την ίδια, δουλειά της και μας προσκαλεί σε έναν κόσμο… ανάποδο
Ο ανερχόμενος δημιουργός μιλά για όσα του έχει προσφέρει η διεθνής προβολή και διαδρομή των παραστάσεών του
Και ακόμα:«Μιντάτι» από την Τζένη Αργυρίου, «Ιεροτελεστία της άνοιξης» από τον Ροζέρ Μπερνάτ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου σκηνοθετεί ένα από τα σπουδαιότερα έργα του μεγάλου ποιητή στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου
Μιλήσαμε με τον ηθοποιό Χαλίλ Αλιζάντα και την σκηνοθέτρια Γιολάντα Μαρκοπούλου για τον ρόλο που παίζει η τεχνολογία στον μετασχηματισμό των οικογενειακών δεσμών των προσφύγων και μεταναστών
«Η αγαπημένη του κυρίου Λιν» με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, «50 χρόνια, μια νύχτα» από τον Μάνο Καρατζογιάννη, αφιέρωμα στον Λευτέρη Βογιατζή και άλλες παραστάσεις αυτή την εβδομάδα
Το αντιπολεμικό έργο του Ευριπίδη στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από τη ματιά του διακεκριμένου Ρώσου σκηνοθέτη Τιμοφέι Κουλιάμπιν
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.